مجموعه ملی آزادی در لیست واگذاری/ آیا دولت پزشکیان با جامعه ورزش وارد چالش خواهد شد؟

به گزارش سایت دیده‌بان ایران، در چهارصد و بیست و هفتمین جلسه هیات واگذاری که عصر دوشنبه ۱۹ آذرماه سال جاری برگزار شد، مجموعه فرهنگی ورزشی آزادی، مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب و مجموعه‌های ورزشی شهید شیرودی، شهید کبکانیان، شهید کشوری، اردوگاه تیم‌های ملی امام رضا (ع) رامسر، مجموعه سوارکاری نوروزآباد و مجموعه سوارکاری گنبد در فهرست اموال دولتی مشمول واگذاری قرار گرفتند. 

در هیات واگذاری، طبق قانون سه وزیر حضور دارند. وزیر اقتصاد و دارایی، وزیر دادگستری و همچنین وزیر حوزه مربوطه (در این مورد وزیر ورزش). همچنین رئیس سازمان خصوصی‌سازی دبیر هیات مذکور است.

نباید فراموش کرد که مجموعه ورزشی آزادی شامل بسیاری از فدراسیون‌های ورزشی، هتل المپیک، پیست دوچرخه‌سواری و دریاچه در سال‌های آغازین، سالن کشتی آزادی (خانه کشتی ایران) و نیز ورزشگاه یکصد هزار نفری، سالن دوازده هزار نفری آزادی، سالن تیراندازی آزادی، پیست اسکیت آزادی، پیست اتومبیل‌رانی آزادی، پیست موتورسواری آزادی، دریاچه آزادی (جهت انجام انواع ورزش‌ها آبی)، پیست کارتینگ و نیز مجتمع پنج سالن شامل سالن بسکتبال آزادی، سالن والیبال آزادی، سالن وزنه‌برداری آزادی، سالن کشتی آزادی، سالن بانوان آزادی و همچنین زمین‌های تنیس آزادی، کمپ تیم‌های ملی فوتبال، مجموعه سوارکاری، استخر آزادی، ورزشگاه دوچرخه‌سواری آزادی، چند زمین فوتبال، سالن بدنسازی، زمین بیسبال و کریکت و جاده تندرستی آزادی (راه دور دریاچه) است. 

قرار گرفتن مجموعه ورزشی آزادی در لیست واگذاری اموال دولتی کمی عجیب و غریب است، زیرا این مجموعه ملی است و دولت‌ها در سراسر جهان معمولا حداقل مالکیت یک مجموعه ورزشی ملی را برای برگزاری مسابقات بزرگ در اختیار خود نگه می‌دارند. حال چرا باید چنین تصمیمی با موافقت و همراهی وزیر ورزش گرفته شود؟ 

موضوع دوم این است که بازسازی گسترده اخیر ورزشگاه فوتبال آزادی که بخشی از مجموعه بزرگی ورزشی آزادی است، در جریان بوده و همچنان قرار بر تداوم آن است. قرار بود ورزشگاه آزادی در بازی‌های مهم تحت اختیار تیم ملی، استقلال و پرسپولیس باشد. در صورت واگذاری چه شرایطی برای این تیم‌ها ایجاد خواهد شد؟ یعنی وعده‌های قبلی وزارت ورزش دولت چهاردهم چه سرنوشتی خواهد داشت؟ 

موضوع سوم این است که قیمت واگذاری مجموعه‌ای بزرگی که یکی از زیرمجموعه‌هایش هتل است، به چه صورتی تعیین خواهد شد؟ و چه کسانی توان پرداخت این مبلغ را دارند؟ آیا قرار است این مجموعه با تبدیل شدن به تکه‌های کوچکتر واگذار شود؟ 

موضوع چهارم این است که نباید از یادآوری نکته مهم و مرتبطی غافل ماند. در دولت قبلی (سیزدهم) بر ساخت ورزشگاه ملی در نزدیکی نمایشگاه شهر آفتاب تاکید شد؛ اما عمر آن دولت قد نداد و بعدها به دلایل شرایط استراتژیک، مسائل مالی و برخی نقطه نظرات دیگر مانند امکان افزایش ترافیک شهری، عملا پرونده این مساله در دولت چهاردهم بسته شد. بنابراین وقتی مجموعه ورزشی آزادی به عنوان ثروتی ملی با موقعیت استراتژیک و دارای زیرساخت‌های فراوان بار بسیاری از ورزش ما را به دوش می‌کشد. چرا باید در لیست واگذاری قرار بگیرد؟ 

مساله پنجم این است که در حال حاضر کارشناسان ورزشی به سرانه پایین ورزشی انتقاد دارند و واگذاری مجموعه ورزشی آزادی به بخش خصوصی خطر کاهش سرانه ورزشی را ایجاد می‌کند. منتقدان معتقد به سرانه ۵۶ سانتی و دولتی‌ها به سرانه ۷۸ سانتی اعتقاد دارند و دولت قصد دارد که این سرانه را به یک متر مربع افزایش دهد. محمدرضا عارف معاون اول رئیس جمهور در شهریور ماه سال جاری در جلسه با وزیر ورزش گفته بود که سرانه دقیق ورزشی تعیین شود. یکی از دلایل‌عدم فراگیری ورزش همگانی در کشور و گرانی آن پایین بودن نرخ سرانه ورزشی است که در دنیا ۲/۵ متر است. در چنین شرایطی چرا باید مجموعه ورزشی آزادی که ملی است در لیست واگذاری قرار بگیرد؟ 

به نظر می‌رسد ۱۵۹ روز بعد از تشکیل دولت چهاردهم به ریاست مسعود پزشکیان، هیات واگذاری با نگاهی صرفا تجاری، به زودی با جامعه ورزش (اعم از مدیر و رزشکار) چالش پیدا می‌کند. نباید فراموش کرد که بخش مهمی از حلقه اولیه ستاد پزشکیان را در دوران ایام انتخاباتی افراد مرتبط با ورزش تشکیل دادند؛ مانند رسول خطیبی و علیرضا رحیمی. خطیبی بعد از روی کار آمدن دولت چهاردهم به عنوان مدیرعامل باشگاه پیکان انتخاب شد. علیرضا رحیمی که سابقه معاونت باشگاه تراکتور را دارد نیز به عنوان معاون وزیر ورزش و جوانان دولت چهاردهم منصوب شد.

منبع: دیده‌بان ایران