پرسپولیس چگونه فینال را واگذار کرد؟/ درخشش ستاره‌های حریف در شب افول خودی‌ها

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیده بان ایران ؛ " زورمان نرسید." این شاه بیت سخنان برانکو ایوانکوویچ در کنفرانس خبری پس از دیدار مقابل کاشیما آنتلرز ژاپن بود. برانکویی که برای بیان این جمله حق داشت. فقط کافی است به لیست محرومان،مصدومان و تعویضی های پرسپولیس در این بازی نگاهی بیندازید تا این واقعیت بر شما عیان شود.

پرسپولیس در هر دو بازی رفت و برگشت بسیار تلاش کرد و دوید و جنگید اما زورش به حریف نرسید و بدون گل زدن به تیم ژاپنی فینال را به پایان رساند.

پرسپولیس اما علی رغم همه مشکلات و البته شایستگی هایی که داشت، ضعف هایی هم در این بازی از خود بروز داد که در نهایت باعث شکست خوردنش در مجموع دو بازی شد:

فاصله زیاد خطوط

یکی از اصلی ترین مواردی که در هر دو بازی رفت و برگشت به پرسپولیس ضربه زد، فاصله زیاد بازیکنان پرسپولیس در خطوط مختلف بود. گل اول کاشیما در بازی رفت را به یاد بیاورید که لئو سیلوا چگونه پا به توپ حرکت می کند و در پشت محوطه جریمه پرسپولیس به راحتی به توپ ضربه می زند. حد فاصل بین مدافعان و هافبک های پرسپولیس هیچ پوششی را برای سیلوا لحاظ نکرده بود و مدافعان پرسپولیس بسیار به دروازه خودی نزدیک بودند. همین باعث شد تا این شوت به راحتی وارد دروازه شود. این اتفاق در بازی دیشب هم چندین و چند بار افتاد.

در فاز دفاعی به کرات پرسپولیس از این مسئله ضربه خورد و فضای زیاد بین مدافعان و هافبک ها بارها و بارها این فرصت را به بازیکنان زهردار و خطرناک کاشیما داد تا به راحتی صاحب توپ شوند و در یک سوم هجومی خود، بتوانند بازی را کنترل کنند و اجازه حمله به سرخ پوشان ندهند.

در فاز تهاجمی هم پرسپولیس از این فاصله زیاد بین خطوط لطمه خورد. به عنوان مثال در نیمه دوم گادوین منشا پشت به دروازه و در موقعیتی خوب صاحب توپ شد و باید آن را به یک هافبک در پشت محوطه جریمه پاس می داد تا او دروازه را با شوتی سنگین هدف بگیرد اما هیچکس نه در نزدیکی منشا بود و نه حتی به این مهاجم نزدیک شد تا درنهایت این فرصت مناسب از دست برود.

 بی‌دقت در گام آخر

اول نگاهی به بازی رفت بیندازیم و بعد برگشت. بازی رفت در ژاپن عملا سه موقعیت جدی داشت. دو موقعیت برای کاشیما که هر دو گل شد و یک موقعیت فوق العاده عالی برای پرسپولیس که توسط علیپور در همان دقایق آغازین از دست رفت. شاید فرق دو تیم از لحاظ حرفه ای بودن در همان بازی رفت و در همین استفاده از فرصت ها مشخص شد.

در آزادی هم داستان چندان تفاوتی نداشت. این بار هم پرسپولیسی ها ثابت کردند و که در حیف و میل کردن فرصت ها تبحر دارند و قرار نیست که ضربات آخر را به تور دروازه کاشیما برسانند.

نیمه اول پرسپولیس 5 ضربه به چارچوب داشت و چندین ضربه و ارسال هم به خارج چارچوب. این یعنی تیم برانکو تیم برتر و هجومی تر زمین بود اما قدر فرصت ها را ندانست.

درخشش ستاره‌های حریف در شب افول خودی‌ها

کاشیما در آزادی هم به ستاره خود متکی بود. ستاره هایی که به خوبی از پس وظایفشان برآمدند و بازی را کنترل کردند. سون تائه درون دروازه بدون شک بهترین بازیکن زمین بود. دروازه بانی که در نیمه اول و در شب بی دقتی مهاجمان پرسپولیس بارها و بارها مانع از فروپاشی دروازه تیمش شد. در میانه میدان هم لئو سیلوای تنومند و دونده 90 دقیقه نبض بازی را در اختیار داشت و جنگ وسط را از هافبک های خسته پرسپولیس برد. در خط حمله هم حضور بازیکنانی تکنیکی و سرعتی مثل سرجینیو و سوزوکی، دفاع پرسپولیس را کاملا عقب نگه داشت و باعث رقم خوردن ضدحملاتی خطرناک برای مهمان تند و تیز ژاپنی شد تا درنهایت جام در تهران نماند و همراه هواپیمای تیم کاشیما، راهی ژاپن شود.