آرزویم ایستادن روی سکوی المپیک است/ می‌خواهم مثل پسر عمویم رضا یزدانی باشم

دیده بان ایران:  دختر ١٨ساله جویباری در شرایطی که زنان ایرانی در مسابقات کشتی بازی‌های داخل سالن آسیا به ١٢ مدال برنز رسیدند،‌ تنها نفری بود که توانست در ٢ بخش به فینال برسد. یک طلا در کشتی آلیش و یک نقره در کشتی با کمربند دستاورد مهمی برای زهرا یزدانی در نخستین تجربه بین‌المللی‌اش محسوب می‌شود. او که در خانواده‌ای آشنا با کشتی به دنیا آمده، حمایت پسرعموی مشهور خود یعنی رضا یزدانی، قهرمان کشتی آزاد جهان را هم در ترکمنستان پشت سر خود می‌دید. حالا این دختر کشتی‌گیر به دنبال برآورده‌شدن آرزوهای بزرگتری است که در سر دارد. او از رویایش که رفتن به المپیک و ایستادن روی سکوی قهرمانی است، می‌گوید و از دورانی که در تکواندو سپری کرده، سخن بر زبان آورده است. بعد از کسب مدال طلای کشتی آلیش بازی‌های داخل سالن آسیا با زهرا یزدانی همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با این دختر موفق کشتی ایران را می‌خوانید:

در ابتدا از مسابقات داخل سالن آسیا و ٢ مدالی که در این مسابقات کسب کردی، برایمان بگو.

برای مدال طلایی که گرفتم، خیلی زحمت کشیده بودم. البته روز اول در رشته کشتی با کمربند به مدال نقره رسیده بودم که آن هم می‌توانست طلا باشد. سطح این رقابت‌ها خیلی بالا بود و من نخستین‌بار بود که در چنین رقابتی با حضور رقبای قدرتمند حاضر می‌شدم. چند ماه قبل در قرقیزستان هم یک دوره مسابقه بود که در آن‌جا نیز طلا گرفتم اما از نظر سطح کیفی بازی‌های داخل سالن با آن مسابقات زمین تا آسمان فرق داشت. تیم‌های ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان با تمام قوا به این مسابقات آمده بودند و کار ما هم سخت بود.

توضیح می‌دهی که در بازی‌های داخل سالن آسیا در چند رشته مسابقه دادی؟

من در ٢ رشته و ٤ سبک به میدان رفتم. هم در کشتی با کمربند حاضر بودم و هم در کشتی آلیش شرکت کردم که رشته اصلی من است. این ٢ رشته هرکدام در ٢ سبک کلاسیک و آزاد برگزار می‌شد که من در مجموع ٤روز مسابقه دادم. روز اول به مدال نقره رسیدم اما در ٢روز بعدی به اشتباهات خودم باختم و به مدال نرسیدم. درنهایت در روز چهارم مسابقات، تمامی حریفانم را با ضربه فنی شکست دادم و خدا را شکر با مدال طلا برگشتم.

در این دوره بانوان کشتی‌گیر ایرانی به مدال‌های پرتعدادی رسیدند که به جز تو همه برنز بود. چه تفاوتی میان خودت و سایر ملی‌پوشان می‌بینی؟

من با نفرات دیگر تفاوتی ندارم. همه ما زیر نظر یک مربی بودیم و به یک شکل تمرین کردیم. فقط شاید سایر ملی‌پوشان آنطور که باید، خودشان را باور نداشتند. خیلی از آنها می‌توانستند فینالیست و حتی طلایی شوند اما نشد. من از طرف خودم و سایر بچه‌های تیم قول می‌دهم که در مسابقات بعدی جبران کنیم و به مدال‌های خوشرنگ‌تری برسیم.

رضا یزدانی، پسرعمویت که قهرمان نامدار کشتی آزاد محسوب می‌شود، در این مسابقات کنارت حضور داشت. این مسأله چقدر در موفقیتی که به دست آوردی، موثر بود؟

من قبل از مسابقات با رضا تماس گرفتم و از او خواستم در این رقابت‌ها کنار من حضور داشته باشد. خوشحالم او درخواست مرا رد نکرد و به ترکمنستان آمد. حضور رضا روی سکوها باعث دلگرمی من شده بود و صحبت‌های او هم خیلی در موفقیت من تاثیرگذار بود.

با این‌که رشته‌های کشتی آلیش و کشتی آزاد متفاوت است، فکر می‌کنی شبیه به پسرعمویت کشتی می‌گیری؟

از نظر من در دنیا هیچ‌کس شبیه رضا نیست و نمی‌تواند مثل او کشتی بگیرد. بارها به خودش هم گفته‌ام که کسی در دنیا جسارت و جنگندگی تو را ندارد. با این حال من همیشه سعی می‌کنم شبیه رضا باشم و مثل او با جسارت کشتی بگیرم. پسرعمویم الگوی من است و امیدوارم بتوانم مثل او در دنیا موفق باشم.
در کشتی مردان به کشتی‌گیران لقب‌های مختلفی می‌دهند. مثلا رضا یزدانی، پسرعمویت لقب پلنگ جویبار را به یدک می‌کشد. به این لقب‌ها علاقه داری؟
نمی‌دانم چه بگویم (باخنده). به نظر هر لقبی که از سوی مردم به یک ورزشکار داده شود، دوست‌داشتنی و قابل ‌احترام است.
حضور در مسابقات جهانی را هم در دستور کار داری؟
مسابقات جهانی کشتی آلیش و کشتی با کمربند قرار بود در مردادماه برگزار شود اما به‌ خاطر برخی مشکلات در میزبانی عقب افتاده است. نمی‌دانم این رقابت‌ها چه زمانی برگزار می‌شود. درحال حاضر برنامه دقیقی برای آینده نداریم.

سقف آرزوهایت در این رشته چیست؟

بزرگترین آرزوی ورزشی من این است که بتوانم در المپیک پای بگذارم و قهرمان شوم. متاسفانه رشته ما هنوز المپیکی نیست اما امیدوارم چنین اتفاقی در آینده رخ دهد.
اخیرا به پیشنهاد فدراسیون کشتی ایران، کشتی کلاسیک بانوان راه‌اندازی شده که شباهت بیشتری به کشتی آزاد دارد و شاید شانس المپیکی‌شدنش هم بیشتر است.
فعلا راجع به کشتی کلاسیک فکری نکردم و ترجیح می‌دهم همین کشتی آلیش را ادامه دهم.

شاید هنوز هم برخی کشتی را رشته‌ای مردانه می‌دانند. خودت از نحوه ورودت به این رشته بگو؟

خانواده من اهل کشتی بودند. از رضا یزدانی، پسرعمویم بگیر که قهرمان جهان است تا عموی من که در کشتی آلیش فعالیت داشته است. به پیشنهاد او به کشتی آلیش وارد شدم و خدا را شکر که خیلی زود به موفقیت رسیدم. در کل مشوق اصلی من برای ورود به کشتی خانواده‌ام بودند.

هیچ‌وقت به این فکر نکردی که با حضور در رشته‌های دیگر مثل ورزش‌های رزمی نظیر تکواندو می‌توانی به آرزویت یعنی حضور در المپیک برسی؟

من قبل از این ١٠‌سال تکواندو کار کردم و ٣‌سال هم در اردوی تیم‌ملی بودم اما شرایطش آن‌قدر بد بود که باعث شد سمت کشتی بروم. همان‌طور که گفتم، المپیک آرزوی من است و اگر شرایط مهیا شود، ‌شاید از طریق یک رشته دیگر برای رسیدن به مدال المپیک تلاش کردم. با این حال عشق به کشتی اجازه نمی‌دهد من این رشته را رها کنم، چون من واقعا عاشق کشتی هستم.

درباره این‌که می‌گویی تکواندو شرایط بدی داشت، بیشتر توضیح می‌دهی؟

واقعا شرایط برای من خوب نبود. وقتی ٣‌سال در اردوی تیم‌ملی بودم و بهترین بازیکن ایران شده بودم اما نتوانستم هیچ اعزامی داشته باشم، معلوم است که شرایط بد بوده است.

حالا که در کشتی هستی و به مدال طلای آسیا هم رسیدی، معتقدی که در این رشته توجه لازم به تو می‌شود؟

در کشتی رسیدگی بهتر است. با این حال امیدوارم بیشتر به ما توجه شود، دقیقا همان‌طور که به کشتی مردان توجه می‌کنند. به هرحال در مدت زمان کمی که کشتی بانوان راه‌اندازی شده، ما نشان دادیم که توانایی بالایی در این رشته داریم. با توجه بیشتر می‌توانیم هر روز پیشرفت کنیم و موفق‌تر شویم.

منبع: شهروند