بارسلونا امیدوار به معجزه قرن بیست و یکم
در یک روز داغ در ژوئن 1993، بازیکنان رئال مادرید راهی جنوب شدند و با عبور از دریا به آن جزیره لعنتی رسیدند. قهرمانی دستشان بود اما وحشت کرده بودند. یک سال قبل هم آنجا بودند و آن موقع اتفاقی غیرقابل تصور رخ داده بود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، برای دومین سال متوالی، به تنریف رفتند و قهرمانی را به بارسلونا دادند. مربی تنریف، خورخه والدانو، بازیکن سابق رئال مادرید نمیدانست باید چه کند. آنخل کاپا دستیار او گفت اتفاقی افتاده که در هزار سال یک بار میافتد. حالا 24 سال گذشته و روزنامه اسپورت کاتالونیا تیتر زده: «چه میشود اگر دوباره اتفاق بیفتد؟ » تنریف این بار حریف رئال مادرید نیست اما نماد معجزهای است که بارسلونا انتظارش را دارد.
ساعت هشت امشب به وقت محلی هفته آخر فصل 2017-2016 لالیگا برگزار میشود، بارسلونا در نوکمپ میزبان ایبار است و مادرید در سفر به مالاگا فقط به یک مساوی نیاز دارد-یک امتیاز ناقابل- تا برای نخستین بار بعد از پنج سال و دومین بار در 9 سال اخیر قهرمان لالیگا شود. آنها واقعا نزدیکند هر چند زین الدین زیدان بگوید: «هنوز تمام نشده»
مارکا روز جمعه یک صفحه را به «اما، تنریف» اختصاص و توضیح داد این بار مثل آن موقع نیست اما مطمئنا طرفداران رئال آن جزیره را فراموش نمیکنند. شاید یکی از صحنههای به یادماندنی آن بازی چهره غمزده میچل بود. هافبک مادرید که از طریق آکادمی آمد و 14 سال برای تیم اول بازی کرد. حالا او مربی مالاگا است که تیم را متحول کرده و به قول رسانههای اسپانیایی «قاضی لیگ» است.
وقتی چند هفته پیش از او سوال شد کار 24 سال قبل والدانو را تکرار میکند، گفت: من از والدانو مادریدیتر هستم. ترجیح میدهم رئال مادرید جشن قهرمانی بگیرد.
فرضیه توطئه شکل گرفت و اینکه میچل میخواهد رئال قهرمان شود. رییس مالاگا هم به شدت با بارسلونا مشکل دارد علاوه بر آن اگر رئال قهرمان شود به خاطر بندی در قرارداد ایسکو یک میلیون یورو به مالاگا میرسد. یک نشریه بارسلونایی تیتر زد: «مالاگا مایل به سفید». بهانه گیری را زود شروع کردهاند. توطئه و بی اعتمادی دوباره روی میز است. تیمها متهم میشوند که تلاش لازم را نمیکنند.
اما یک چیز مهمتر است که فراموش میشود. فوتبال واقعی. بارسلونا باید ایبار که پسر میچل، آدرین برایش بازی میکند را ببرد. حتی اگر این اتفاق بیفتد، رئال مادرید تیمی که در تمام فصل فقط 3 باخت داشته و در 15 بازی اخیرش تنها یک بار شکست خورده، باید ببازد آن هم برابر تیمی که انگیزه شایانی ندارد. آنها باید در بهترین مقطع از فصل ببازند وقتی هیچ تردیدی درباره توانایی شان نیست.
رئال در هر یک از سه بازی اخیرش چهار گل زده. کریستیانو رونالدو حمایت شده، حضور او درخشان و برای تیم و خودش مثمرثمر بوده. او 14 بازی این فصل را از دست داده بیش از هر فصل دیگری غیر از سالهای همراه با مصدومیت. این فوق ستاره 32 ساله حالا از هر زمان دیگری سرحالتر و سریعتر و البته تاثیرگذارتر است.
حتی بدون او، رئال برنده بوده. قدرت این فصل داستان قوت نیمکت شان است. تا قبل از سفر چهارشنبه به ویگو از شش بازی خارج از خانه آخر رونالدو فقط در یکی بازی کرد اما تیم ب مادرید همه را برد. البته در شبهای بزرگ همه بودند بخصوص رونالدو مثل بازی با سلتا که دو گل اول را زد. او در 8 بازی آخرش 13 گل زده و کمتر کسی فکر میکند که این روند در بازی امشب ادامه نداشته باشد. هواداران رئال میخواستند از نزدیک قهرمانی تیمشان را شاهد باشند اما از 30 هزار جایگاه روسالدا 23 هزار تا در اختیار کسانی است که بلیت فصل را دارند.
اینکه مالاگا به خاطر تعصب مادریدی میچل تلاش نمیکند یا اینکه نمیخواهد والدانو باشد، اتهام و واقعیت غیرقابل گریزی است که برای میچل و هر کسی بیرون از رئال مادرید و بارسلونا پیش میآید، گویا فقط این دو باشگاه وجود دارند و اگر کسی بخواهد به منافع خودش و نه این دو تیم توجه کند، آزاردهنده است و بدتر اینکه نگاه حرفهای شما را زیر سوال میبرند. میچل از هشت بازی بهعنوان مربی مالاگا 6 برد داشته و از 15 امتیاز اخیر 13 تا را به دست آورده. خیلی حیف شد که او از ماه مارس آمد و مالاگا نتوانست برای سهمیه اروپایی بجنگد.
درباره ارتباطات باشگاهی باید از ساندرو رامیرس هم یاد کرد. بارسلونا تابستان قبل بهعنوان بازیکن آزاد اجازه رفتن به او داد و این فصل پدیده بوده. آن موقع هیچ کس او را نمیخواست اما با زدن 14 گل و قیمت تنها 6 میلیون یورو، طرفداران زیادی دارد مثل اورتون و اتلتیکومادرید اما مالاگا میخواهد او را نگه دارد.
ساندرو هم میخواهد بماند اما شاید نتواند پیشنهادها را رد کند، شاید امشب آخرین بازی خود را برای مالاگا انجام دهد اما در ادامه همان ایجاد ارتباط همه چیز به رئال و بارسا، در کاتالونیا همه به او امیدوارند. ساندرو چند روز پیش گفت: بچه که بودم به مادرید رفتم اما بارسلونا را بیشتر دوست دارم. همیشه طرفدار بارسلونا بودم مثل پدرم. آن موقع تیم به بازیکنان جوان اعتماد بیشتری میکرد. همه چیزم را به بارسلونا مدیونم، خیلی خوشحال میشوم اگر گل بزنم و باعث قهرمانی آنها باشم.
از میان گلهایی که ساندرو در این فصل زد و برایش خوشحالی هم کرد، برابر بارسلونا بود. آن پیروزی 2 بر صفر بارسلونا را در جایی گذاشت که الان هست: در حالی به بازی نهایی میروند که امیدوار به یک بازیکن سابق هستند تا برایشان تنریف قرن بیست و یکم را خلق کند.-ایلنا