مدیری که نه تحصیلاتش و نه شغل اصلی اش ربطی به ورزش ندارد، چطور می تواند مشکلات باشگاه را حل کند؟
تائید ورود تیم های در خواست کننده به منظور دریافت صدور مجوز حرفه ای درعرصه فوتبال همچنان ادامه دارد و آن دست از تیم هایی که در گام اول موفق به دریافت تائیدیه از کمیته بدوی شده اند، فعلا در مسیر آرامش قرار گرفته اند،اما دسته دوم که با رد تائیدیه مواجه شده اند، حکایت جوشش سیر وسرکه را پیدا کرده اند.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ اطلاعات نوشت:تائید ورود تیم های در خواست کننده به منظور دریافت صدور مجوز حرفه ای درعرصه فوتبال همچنان ادامه دارد و آن دست از تیم هایی که در گام اول موفق به دریافت تائیدیه از کمیته بدوی شده اند، فعلا در مسیر آرامش قرار گرفته اند،اما دسته دوم که با رد تائیدیه مواجه شده اند، حکایت جوشش سیر وسرکه را پیدا کرده اند.
نکته اینجاست که فدراسیون فوتبال همه مواردی را که باید در اختیار باشگاه ها به منظور جمع آوری مدارک و بارگذاری در یک روز وبه صورت مشترک قرارداد،اما چگونه است که یک باشگاه تائیدیه را دریافت می کند و دیگری با ۱۷ مشکل رد می شود؟ درد را در کدام ناحیه باید جستجو کرد؟ مشکل کجاست؟ قطعا بحث را باید در مدیریت جستجو کرد.
مدیریت در باشگاه های ورزشی یا فدراسیون و سایر ارکان ورزشی تعریف جدا گانه ای دارد.بیگانگی با ورزش و آشنا نبودن به زبان ورزش همان خواهد شد که اکنون با معضل رد تائیدیه برخی باشگاه ها برای دریافت مجوز حرفه ای روبرو هستیم. مدیری که با ورزش بیگانه است،مدیری که مدارک تحصیلی اش با ورزش همخوانی ندارد و مدیری که حوزه فعالیت او با ورزش وباشگاهداری،تفاوت زمین تا آسمان را نشان می دهد ،باید هم هواداران آن تیم را نگران کندو از بابت همین نگرانی زانوی غم بغل کنند.
درد ورزش ودرد باشگاه وتیمداری در ورزش همین مشکل مدیریت است. متاسفانه حضور مدیران غیر ورزشی در این حوزه ،هر روز برای ورزش وباشگاهها ، مشکلات عدیده ای را فراهم می سازد که آخرین نمونه آن همین رد تائیدیه یک باشگاه بزرگ با هواداران میلیونی اش است.چرا وچگونه یک باشگاه بزرگ در فرصتی که در اختیار داشت موفق به ترمیم و رفع مشکلات که ۱۷ مورد آن مشخص شده است نمی شود و این در حالی است که باشگاه های همردیف وبعضا با امتیازات پایین تر موفق به دریافت تائیدیه می شوند؟ این درد را کجا باید برد؟