آیا روباه منقرض شده روزگاری بهترین دوست انسان بود؟

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ شواهد جدید حاکی از آن است که شاید مدتها قبل از اهلی شدن سگ، اجداد ما روباه‌ را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌کردند.

مستندات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که جوامع بشری در آمریکای جنوبی برای روباه آنچنان حرمتی قائل بودند که این حیوان را در کنار خود دفن می‌کردند.

دانشمندان از یافتن روباهی که ۱۵۰۰ سال پیش در پاتاگونیای آرژانتین در کنار انسان دفن شده بود، شگفت زده شدند.

به اعتقاد آنها محتمل‌ترین توضیح این است که این روباه مونس و همدم انسان یا حیوان خانگی بسیار ارزشمندی بوده است.

بررسی‌های دی‌ان‌ای نشان می‌دهد که این حیوان با شکارچی-گرداورندگان ماقبل تاریخ غذا می‌خورد و در داخل جامعه آنها جایگاهی داشت.

روباهی از همین گونه حدود یک دهه پیش در گور بسیار قدیمی‌تری در بخش دیگری از آرژانتین پیدا شد که ممکن است حیوان خانگی بوده باشد، اما رژیم غذایی این حیوان مورد تحلیل قرار نگرفت.

دکتر اوفلی لبراسور از دانشگاه آکسفورد گفت: «پیدا شدن روباهی که به این اندازه با جامعه شکارچی-گرداورندگان انس داشته، کشف نادری محسوب می‌شود.»

دکتر لبراسور معتقد است که این روباه صرفا یک جایگاه نمادین نداشته است بلکه همدم انسان‌ها بوده است.

این روباه در گورستانی در استان «کانیادا سکا» در آرژانتین پیدا شد، جایی که زمانی شکارچی-گرداورندگان در آن زندگی می‌کردند.

یافته شدن دندان‌های روباه وحشی در گورستان‌های باستانی در آرژانتین و پرو نشان می‌دهد که این حیوان اهمیتی نمادین داشته است.

اما کشف اسکلت تقریبا کامل روباه در گور انسان، یافته‌ای بسیار نادر در دنیای باستان‌شناسی تلقی می‌شود.

این روباه که با نام علمی «دوسیسیون آووس» شناخته می‌شود در مقایسه با گونه‌های دیگر، قد و قامتی متوسط دارد و ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم وزن دارد.

این گونه روباه حدود ۵۰۰ سال پیش، یعنی چند صد سال پس از ورود سگ‌های اهلی به پاتاگونیا، منقرض شد.

این تحقیق با همکاری دکتر سینتیا آبونا از «موسسه تکامل» شهر مندوزا در آرژانتین انجام شد و نتیجه آن در نشریه «جامعه سلطنتی علوم باز» منتشر شده است.

منبع: بی بی سی