پارچه‌ای که می‌تواند کرونا ویروس را غیرفعال کند
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، نوعی پارچه ابداع کرده‌اند که می‌تواند به غیرفعال کردن کروناویروس کمک کند.
به گزارش سایت دیده بان ایران و به نقل از فیز، گروهی از پژوهشگران "دانشگاه نورث‌وسترن"(Northwestern University) آمریکا، یک پارچه تطبیق‌پذیر ابداع کرده‌اند که می‌تواند تهدیدهای بیولوژیکی مانند کروناویروس و تهدیدهای شیمیایی مانند مواد مورد استفاده در جنگ‌های شیمیایی را غیرفعال کند. ماده‌ای که بتواند در برابر هر دو گروه از تهدیدها موثر عمل کند، نادر است.
این پارچه، قابلیت استفاده دوباره را نیز دارد. با قرار دادن پارچه در معرض یک سفیدکننده ساده، می‌توان آن را به حالت ابتدایی خود بازگرداند. این پارچه می‌تواند در ماسک‌ها و سایر پوشاک محافظ مورد استفاده قرار بگیرد.
"عمر فرحا"(Omar Farha)، متخصص در زمینه "چارچوب‌های فلزی – آلی"(MOF) و از پژوهشگران این پروژه گفت: داشتن یک ماده دو کاره که توانایی غیرفعال کردن عوامل سمی شیمیایی و بیولوژیکی را دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا ترکیب کردن مواد گوناگون، فرآیند پیچیده‌ای به شمار می‌رود.
این ترکیب چارچوب‌های فلزی – آلی، بر پژوهشی مبتنی است که فرحا و گروهش طی آن، نانوماده‌ای ابداع کردند که عوامل عصبی شیمیایی را غیرفعال می‌کند. آنها با انجام دادن دستکاری‌های کوچک توانستند عوامل ضد ویروس و ضد باکتری را در این ماده به کار بگیرند.
فرحا ادامه داد: چارچوب‌های فلزی – آلی، مانند اسفنج‌های مخصوص شست و شو هستند. این مواد که در ابعاد نانو طراحی می‌شوند، حفره‌های بسیاری دارند که می‌توانند به همان صورتی که اسفنج آب را جذب می‌کند، گازها، بخارها و سایر عوامل را جذب کنند. حفره‌های چارچوب‌های فلزی – آلی در این پارچه جدید، کاتالیزورهایی دارند که می‌توانند مواد شیمیایی، ویروس‌ها و باکتری‌ها را غیرفعال کنند. این نانوماده متخلخل می‌تواند به سادگی روی پارچه‌ها را بپوشاند.
پژوهشگران دریافتند که این پارچه، فعالیت سریعی را در برابر کروناویروس، باکتری گرم-منفی "اشریشیا کلی"(E. coli) و باکتری گرم-مثبت "استافیلوکوکوس اورئوس"(S. aureus) نشان می‌دهد. نانوحفره‌های چارچوب‌های فلزی – آلی که روی پارچه را می‌پوشانند، آنقدر بزرگ هستند که امکان خروج عرق و آب را فراهم کنند.
فرحا افزود: این ماده، مقیاس‌پذیر است زیرا فقط به تجهیزات ابتدایی پردازش پارچه نیاز دارد که در حال حاضر در صنعت استفاده می‌شوند. هنگامی که این ماده در ماسک به کار می‌رود، باید بتواند به دو صورت عمل کند؛ محافظت از کاربر ماسک در برابر ویروسی که در مجاورت آن قرار دارد و همچنین محافظت از افرادی که با شخص آلوده‌ای که ماسک به صورت دارد، در تماس قرار می‌گیرند.
پژوهشگران توانستند درک درستی از مکان‌های فعال مواد در سطح اتمی داشته باشند. این موضوع، به آنها و سایر پژوهشگران امکان می‌دهد تا روابطی را میان ساختار و ویژگی ایجاد کنند که می‌توانند به ایجاد سایر ترکیبات مبتنی بر چارچوب‌های فلزی – آلی بیانجامند.
این پژوهش، در "Journal of the American Chemical Society" به چاپ رسید.
