انتقاد تند روزنامه جوان از صداوسیما
در قسمت‌های قبلی از برنامه «سلام، صبح بخیر» ضعف‌های مشهودی وجود داشت که این بار این مورد بیشتر از قبل توی ذوق می‌زند.
به گزارش دیده بان ایران؛ روزنامه جوان نوشت: در برنامه تلویزیونی «سلام، صبح بخیر» نکات عجیبی از سهل‌انگاری و بی‌توجهی در برنامه‌سازی اصولی و حرفه‌ای به چشم می‌خورد.
در قسمت‌های قبلی از برنامه «سلام، صبح بخیر» ضعف‌های مشهودی وجود داشت که این بار این مورد بیشتر از قبل توی ذوق می‌زند. در یکی از بخش‌های برنامه، دانیال غفارزاده که با برنامه «خنداونه» تا حدودی چهره شده، به موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس رفت و گزارشی میدانی تهیه کرد. غفارزاده که مشخص است سابقه گزارشگری ژورنالیستی ندارد، به ضعیف‌ترین شکل ممکن آیتمی با این اهمیت را هدر داد تا بیش از پیش مشخص شود بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی برنامه و نظارت درستی جهت بالا بردن کیفیت محتوایی‌شان ندارند.
غفارزاده در این قسمت برنامه که می‌توانست گل برنامه هم باشد، زحمت یک جست‌وجوی ساده یا کمی مطالعه درباره دفاع مقدس را به خود نداده و با توشه‌ای خالی به موزه رفت و سعی کرد با راه رفتن و گفتن چند جمله سر و ته ماجرا را هم بیاورد. بیشترین زمان این قسمت، به تصاویری از راه رفتن غفارزاده گذشت و گزارش بدون ارائه هیچ نریشنی مشتی تصاویر نشان داد که همه آن‌ها در فضای مجازی به وفور یافت می‌شود. قسمت‌هایی که غفارزاده مجبور به صحبت می‌شود، تنها توضیح واضحات است و اگر حرفی هم نمی‌زد، اتفاق خاصی نمی‌افتاد.
گزارشگر در این قسمت، چند کلمه درباره چیزهایی که می‌بیند می‌گوید و بدون اضافه کردن اطلاعی از آن صحنه رد می‌شود، به عنوان مثال وقتی غفارزاده روی پل شناور بعثت قرار می‌گیرد، می‌گوید که این پل مثل زمان جنگ شناور است! در صورتی که با اندکی تحقیق و پژوهش می‌توانست دریایی از این شاهکار مهندسی رزمندگان به بینندگان ارائه بدهد یا در جای دیگری، تاریخ عملیات بزرگ کربلای ۵ را از روی دیوار می‌خواند و می‌گوید کربلای ۵ جزو عملیات‌های موفقیت‌آمیز ما بوده است!
گزارشگر در اینجا با دیدن نام این عملیات غرورآفرین هیچ اطلاعات دیگری ندارد که بدهد و با گفتن چند جمله کارش را تمام شده می‌داند. این سطح از کار رسانه‌ای، اوج ضعف و ناتوانی سازندگان یک برنامه تلویزیونی را نشان می‌دهد. اگر سازندگان برنامه، سختگیرتر بودند و باری به هر جهت برنامه نمی‌ساختند، قطعاً باید جلوی پخش چنین گزارش ضعیفی را می‌گرفتند، اما چون ساخت برنامه‌هایی با کیفیت بالا خیلی برای سازندگان برنامه‌های تلویزیونی اهمیتی ندارد، شاهد پخش چنین برنامه‌های ضعیف و کم‌محتوایی هستیم.
تماشای چنین برنامه‌هایی نشان می‌دهد که تا چه اندازه جای تیم‌های حرفه‌ای و باسواد در گروه‌های تلویزیونی خالی است و چگونه افرادی که تخصصی در یک رشته ندارند، به راحتی در جایی که به آن‌ها مربوط نیست، فعالیت می‌کنند.
