نسخهای برای بهبود احوال گردشگری کشور
گردشگری با اثرات شگرف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در شش دهه پیاپی یکی از پرشتابترین و بزرگترین بخشهای پیشتاز اقتصادی جهان در عصر حاضر به شمار میآید و به یکی از بازیگران اصلی عرصه تجارت بینالملل تبدیل شده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، انجمن علمی گردشگری ایران همزمان با ۲۷ سپتامبر (پنجم مهرماه)، روز جهانی گردشگری بیانیهای را صادر کرده که در آن آمده است:
«براساس پژوهشهای انجام شده و اعلام شورای جهانی سفر و گردشگری، در سال ۲۰۱۶ گردشگری بینالملل با سهم ۱۰ درصدی در تولید ناخالص داخلی جهان توانسته است برای بیش از ۳۰۰ میلیون نفر به صورت مستقیم وغیر مستقیم ایجاد اشتغال کند و به یکی از بازیگران اصلی عرصه تجارت بینالملل تبدیل شود. این امر در حالی است که اثرات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی گردشگری در دنیای امروز همپای اثرات اقتصادی دارای اهمیت است.
بدیهی است؛ رشد روز افزون گردشگری بینالمللی و پایداری آن در سطح جهانی به مدد برنامهریزی و پشتوانه علمی و توجه به دواصل «پایداری» و «رقابتپذیری» تحقق یافته است. شعار روز جهانی گردشگری در سال ۲۰۱۷ «گردشگری پایدار، ابزاری برای توسعه» انتخاب شده و اهداف ۱۲ گانه گردشگری پایدار از دیدگاه سازمان جهانی گردشگری عبارتند از؛ پایداری اقتصادی، رفاه محلی، کیفیت اشتغال، عدالت اجتماعی، رضایت گردشگران، کنترل محلی، رفاه جامعهی میزبان، غنای فرهنگی، یکپارچگی کالبدی، تنوع زیستی، کارآمدی منابع و پاکیزگی محیط زیست.
این اهداف ۱۲ گانه در ارتباط با پنج ستون اصلی گردشگری پایدار در هر مقصد با محورهای زیر مورد بررسی قرار میگیرد تا وضعیت گردشگری پایدار آن مقصد مشخص شود؛ حکمروایی و سیاست گردشگری، عملکرد اقتصادی، سرمایهگذاری و رقابت، اشتغال و سرمایه انسانی، کاهش فقر و پایداری محیط طبیعی و فرهنگی.
انجمن علمی گردشگری ایران به عنوان جامعهای علمی با بیش از ۱۰۰۰ نفر از اساتید، دانشآموختگان، دانشجویان و فعالان گردشگری ضمن گرامیداشت روز جهانی جهانگردی، با در نظر داشتن چنین رویکردی و به منظور تحقق اهداف برنامه ششم توسعه در بخش گردشگری کشور و کسب جایگاه شایسته در گردشگری بینالمللی که متاسفانه درحال حاضر فاصله زیادی از آن داریم، بر این موارد تأکید میکند؛
نگاه تخصصی و علمی به گردشگری با بهرهگیری از دانش و تجربه صاحبنظران و کارشناسان داخلی و بینالمللی، برنامه محوری با توجه به تکالیف قانون برنامه ششم توسعه از جمله تدوین سند راهبردی توسعه گردشگری (ماده ۱۰۰ قانون برنامه ششم)، تهیه و الحاق پیوست تخصصی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای کلیه طرحهای توسعهای بزرگ و مهم، ساماندهی گردشگری جنگلهای شمال و شمال غرب کشور و زاگرس، سواحل شمالی و جنوبی، مدیریت یکپارچه و جامع میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، ارتقای جایگاه گردشگری در نظام فنی و اجرایی کشور و مطرح شدن تخصصی گردشگری در آن، تدوین سیاستهای کلی نظام در خصوص گردشگری، بکارگیری فناوریهای نوین در گردشگری و توسعه گردشگری الکترونیکی کشور، توسعه زیرساختها و تاسیسات گردشگری با رعایت اصول گردشگری پایدار، ارتقای کیفیت خدمات و توسعه سرمایه انسانی در بخش گردشگری، مشارکت بخش خصوصی و دولتی و افزایش ارتباط نهادهای علمی و فعالان گردشگری به منظور مدیریت گردشگری داخلی و توسعه گردشگری ورودی، توسعه محصول، تبلیغات و بازاریابی و برندسازی مقاصد گردشگری کشور با توجه به بازارهای هدف، افزایش تسهیلات مالی و جذب سرمایهگذاریهای خارجی و داخلی در بخش گردشگری، ساماندهی آمارهای گردشگری و اجرای طرح حساب های اقماری گردشگری و ساماندهی وضعیت فارغ التحصیلان رشته گردشگری و دیگر رشتههای وابسته.»