تقدیم به آنان که ادبیات رسانه را با عشق در غلاف سلم و راستی ترویج میدهند

 سرافرازان و آزادگانی که در جستجوی حقیقت به قطب نمای اخلاقی استوار تجهیز ند

 صمیمانه ترین تبریک و ژرفترین قدردانی  خود را محضر شما سفیران حقیقت و راستی  به پاس نقش آفرینی های بی بدیل و  چشمگیرتان درعرصه روزنامه نگاری، به ویژه در راستای حفاظت از میراث فرهنگی و هویت ملی و سرزمینی ایران سرفراز و تاریخمندمان، تقدیم میکنم.

بدون تردید در دنیای سراسر در تغیر ، شما نقش مهمی در مستند سازی، تجلیل ها و به اشتراک گذاری روایت‌های فرهنگی ایفا می‌کنید.  گزارش های روشنگرانه ی  شما نه تنها به مردم آموزش می دهد، بلکه منتج به ترویج احترام متقابل میان حاملان و ناقلان مواریث زنده ی برآمده از فرهنگهای متنوعی می شود که جوامع را غنا میبخشند. شما  با برجسته سازی اهمیت مواریث فرهنگی، متضمن تقویت هویت  و ارتقاء تفاهم میان جوامع مختلف میگردید.

 در زمانه ای که اطلاعات نادرست در لوای تکنولوژی در کسری از ثانیه در جهان امروز  منتشر می شود، رسالت شما به عنوان پاسدار حقیقت و بازنمای فرهنگ بشری، بیش از هر زمان دیگری الهام بخشِ تداوم راه انسان و انسانیت است  و تعهد شما  به صحت، دقت و احترام به موضوعاتی که پوشش می دهید همواره ستودنیست. این خجسته روز را که به یمن وجود شما، درک ما از تاریخ، هنر و فرهنگ را فزونی میبخشد جشن میگیریم و  روایت میراثمان را به صالحان و دغدغه مندانی  چون شما میسپاریم .

در این مجال کوتاه علاقمندم تا باورمندی خود را نسبت به نقش و جایگاه روزنامه نگاران و اصحاب رسانه، در جملات ذیل به مرور برسانم:

در جهانی مملو از اطلاعات و متغیر داده ها ، روزنامه نگاران، همچون نگهبانانی هوشیار ایستاده اند تا حقیقت را روشن  کنند و صدای  بی صدایان شوند. آنها با فداکاریهای بی مثالشان، روایت هایی از فرهنگ و هویت درخشان ما را نه تنها در قالب خبر منتشر میکنند، بلکه در لوای اخبارشان در پردازش محتوای آنها با اشاره به دانش و کنش انسان در حصول توسعه پایدار، جهانی از تعامل صحیح میان انسان و طبیعت را  به ما الهام می بخشند و انسانیت مشترک ما و قدرت نرم و نافذ داستان سرایی را از گذشته های دور به یادمان می آورند.

روزنامه‌نگاران آنانند که قلبشان در جستجوی عدالت می‌تپد، نبضشان به ذوق انتشار صداهای ناشنیده میزند و قلم فرساییهایشان گواهی بر شجاعت و تعهد تزلزل ناپذیر آنها برای کشف حقایق است. روزنامه نگاران امنای جمهورند .  آنها بنیان پل های تفاهم میان جوامع مختلف را پایه ریزی میکنند و آنها را به هم متصل میسازند و گفتگوهای آگاهانه ی میانشان را تقویت می کنند. آنان جوهر زمانه ی ما را از دریچه صداقت و همدلی، به تصویر می کشند و لحظات زودگذر را به میراث های ماندگاری تبدیل می کنند که حافظه جمعی ما را شکل می دهد و یادگار ماندگاری برای نسل آتی میشود.

خبرنگاران و اصحاب رسانه در جست و جوی بی وقفه خود برای حقیقت، قلم را به عنوان شمشیر به دست می گیرند، قدرت را به چالش می کشند و طلایه دار آگاهی افزایی در جامعه میشوند . هر گزارشی که از یک خبر نگار آگاه و حرفه ای در حوزه فرهنگ  منتشر میشود ، تابلویی منقور از دیدگاه ها و دانشها و هنرهای  انسانِ زمانه را بر دیوار آگاهی  مینشاند تا  درک ما از جهان را غنی تر سازد و در این مسیر  به ما یادآوری  کند که هرنمودی از فرهنگ  و هر صدایی از انسان در روایت بزرگ زندگی، از اهمیت بسیار برخودار است .

در عصری که اطلاعات نادرست می‌تواند همچون حریقی گسترده  و مهیب منجر به زوال شود، خبرنگاران همان آتش‌نشانانی ثابت قدمند که به طور خستگی‌ناپذیری برای خاموش کردن زبانه های آتش سوزاننده ی سقم و کژی ، ابشار  وضوح حقایق را به سوی حریق ناراستی ها روانه کنند . روزنامه‌نگاری و خبر نگاری انحصاراً یک حرفه نیست، بلکه فراخوانی عمیق برای جستجوی حقیقت، ایجاد ارتباط و تلآلویی از آگاهی در قلب و ذهن جمهور است.

خبرنگاران میراث فرهنگی، نگهبانان تاریخ مشترک ما هستند که داستان‌های گذشته و حال را به ادبیات ماهرانه‌ای در هم می‌تنند و آنها را همچون منظومه ای زنده و  پر جنب و جوش برای تعامل سازنده میان مردم،  مهیا می‌سازند تا مقوم درک ما از هویتمان شوند. آنها با نگاهی دقیق به جزئیات و قلبی پر از اشتیاق، دسترسی به گنجینه های خلاقیت انسانی را تسهیل میکنند و به ما اطمینان می دهند که صدای فرهنگ های متنوع را در طول زمان طنین انداز میسازند. در جهانی که اغلب با شتابی بی امان به پیش میراند ، روزنامه نگاران عرصه ی میراث فرهنگی موشکافانه تأمل میکنند و جوهر سنت ها و شیوه هایی را که  معرف  صور فرهنگی جامعه هستند و حافظه جمعی ما را شکل می دهند، به تصویر می کشند. آنها  مشعل داران انتقال دانشند و اهمیت شیوه های کهن و آداب و عبارات معاصر را چون  زنجیره ای  قوی و ممتد در راستای تعمیق پیوندهای میان انسانها،  غنا میبخشند و آنها رویت پذیر میسازند.  آنها با هر مقاله ی خود، درک عمیق تری از گذشته ما را زمینه سازی میکنند و احساس تعلق و غرور را میانمان پرورش می دهند و در به یادآوری گنجینه های جاری و ساری در میانمان، توجه ما را به قدرتی ممتاز معطوف میسازند  تا به ریشه های خود احترام بگذاریم و در عین غوطه وری در زمان حال، آینده را با عشق و امید در آغوش بگیریم.

روزنامه نگاران میراث فرهنگی در تعقیب حقیقت، از دستا وردهای ملموس و حافظه بشری  دفاع می کنند و به ما اطمینان می دهند که داستان ها و صداها و مواریث زنده ی به حاشیه رانده شده، شنیده، دیده و تکریم می شوند و در تاریخچه ی تاریخ جشن گرفته می شود . یقینا میراث زنده ی بشری از آن مقوله مواریثی هستند که به قید آگاهی افزایی از طریق اصحاب رسانه، انتقال بین نسلی آنها تضمین میشود  و به مثابه قدرتی نرم و نافذ در مسیر توسعه پایدار  و در قامت منادی صلح و وفاق، تجلی و تداوم افزونتری خواهند یافت . روزنامه نگاران میراث فرهنگی در هر مقاله ای که می نویسند، نه تنها تاریخ را مستند می کنند، بلکه شور و اشتیاق به کاوش در آن پدیده را برمی انگیزند، و ما را تشویق می کنند تا نمادها و نمودهایی را که معرف ما و هویت و دست آوردهای ماست ، گرامی بداریم و بیش از پیش از آنها محافظت کنیم تا در پاسبانی از این امانات گرانبها سربلند و در اهدای آنها به نسل آتی همچون قشر سرافراز اصحاب رسانه نقش حافظانی وفادار را ایفا نماییم .

عزیزان سرافراز گامهایتان در آگاهی بخشی  جامعه استوار،  قلمتان سبز و روینده  و امانت داریهایتان در انتقال اخبار و اطلاعات مستدام و وجود امینتان امیدوار و برقرار باد .