چرا محمدرضا حکیمی تا آخر عمر «مجرد» باقی ماند؟
برادرزاده محمدرضا حکیمی درباره ازدواج نکردن این اندیشمند دینی و نویسنده که به تازگی از دنیا رفت توضیح داده است.
به گزارش دیده بان ایران؛ صفحه محمدرضا حکیمی در نوشتاری که به تازگی منتشر کرده، آورده است: «چرا علامه حکیمی تا آخر عمر ازدواج نکرد؟
امیرمهدی حکیمی برادرزاده علامه محمدرضا حکیمی: من تعبیر خود ایشان را در این زمینه عرض می‌کنم که می‌گفتند «تجرّد من اختیاری نبود»، و حق هم همین است. ایشان در دوره‌های مختلفی از حیات‌شان قصد ازدواج داشته‌اند اما در هر دوره‌ای به مشکلاتی برمی‌خورند که منتج به نتیجه نمی‌شود. فکر می‌کنم حدوداً ۵۰ سال‌شان بود که نزدیک یک سال موارد زیادی خواستگاری رفتند، سخت‌گیری هم نمی‌کردند، اما هربار به‌دلیلی نشد. یکی از آقایان اهل معرفت و سلوک به ایشان پیغام داده بود که «قسمت شما نیست که در این دنیا ازدواج کنید!»، ایشان می‌گفتند «این‌گونه نیست که این‌همه من، همه را به روایات پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) دعوت کنم اما خودم به آن‌ها توجهی نداشته باشم و بخواهم سنّت ازدواج را نادیده بگیرم؛ این تجرد بر من تحمیل شده و جبر شرایط این‌طور اقتضا کرده است.»، در واقع ایشان اهل سخت‌گیری هم نبودند اما بعضی مواقع قرار نیست امری اتفاق بیفتد و از دست کسی هم کاری ساخته نیست.»
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده‌باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و ... اشاره کرد.
محمدرضا حکیمی که مدتی قبل به کرونا مبتلا شده بود در شامگاه ۳۱ مردادماه به دلیل ایست قلبی از دنیا رفت.
