آلومینیوم سرنوشت پلاسکو را پیدا می کند؟!/ کسبه آلومینیوم: بنیاد مستضعفان تا صد میلیون تومان از ما سرقفلی می گیرد اما هیچ کاری برای ساختمان نمی کند/ نماینده بنیاد در ساختمان آلومینیوم: به ما گفته اند حرف نزنیم!

به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری و تحلیلی دیده بان ایران؛ دوازده روز از وقوع حادثه دردناک پلاسکو می گذرد. خیابان جمهوری مثل همیشه شلوغ است و جلوی هر مغازه بنرهایی برای عرض تسلیت به خانواده های آتش نشان ها نصب شده است.

و اینبار مقصد ما برای تهیه گزارش ساختمان 52ساله و 13 طبقه آلومینیوم است. ساختمانی که تنها دو سال پس از پلاسکو به خیابان نادری اضافه شد و اکنون پس از اتفاق وحشتناکی که دو هفته قبل به وقوع پیوست عمده سوالات مردم این منطقه این است که آیا قربانی بعدی ساختمان آلومینیوم است؟

ساختمان آلومینیوم، ساختمانی تجاری 13 طبقه با اسکلت فلزی و شبیه پلاسکو در خیابان جمهوری پس از تقاطع حافظ است. این ساختمان که به گواه قدیمی های آن سومین بنای بلند مرتبه و مجهز به آسانسور در ایران بود. حالا با نیم قرن ایستادگی زمزمه هایی مبنی بر نا امن بودن آن به گوش می رسد.

بعید نیست سرنوشت آلومینیوم هم مثل پلاسکو شود!

از ساعت فروش ها درباره بیمه مغازه های شان می پرسم، می گویند: اکثر ساعت فروش ها مغازه های خود را بیمه کرده اند، اما تعداد زیادی از مغازه ها در این ساختمان بیمه نیستند.

یکی از مغازه دارها در پاسخ به این سوال که نگران نیستید که سرنوشت آلومینیوم هم مثل پلاسکو شود، گفت: پلاسکو و آلومینیوم تقریبا هم سن و سال هستند، هیچ بعید نیست که آلومینیوم هم در آینده ای نه چندان دور فرو ریخته شود.

 به سراغ مرد میانسالی رفتم که جلوی مغازه تعمیرات وسایل صوتی تصویری ایستاده بود و از پشت شیشه های مغازه اخبار «پلاسکو» را دنبال می کرد،  او در خصوص بیمه مغازه دارها به دیده بان ایران می گوید: برخی  مغازه های اینجا بیمه دارند و تعدادی هم که بیمه نداشتند بعد از حادثه «پلاسکو» مغازه های خود را بیمه کردند.

این کاسب قدیمی آلومینیوم اضافه کرد: من 30 سال می شود که اینجا کار می کنم و به نظر من  ساختمان «آلومینیوم» از «پلاسکو» خیلی قوی تر است و امکان ندارد که این ساختمان مانند «پلاسکو» فرو بریزد.

او ادامه داد: از همان قدیم ها در راهروهای این ساختمان کپسول های آتش نشانی نصب شده بود و در هر مغازه هم کپسول وجود دارد ولی من در مغازه خودم 2 کپسول آتش نشانی دارم.

مرد میانسالی تعمیرگاه جارو برقی دارد و به تلویزیون زل زده است و اخبار پلاسکو را دنبال می کند، می گوید: کاسب های «پلاسکو» چه روزهای سختی پیش رو دارند، بیچاره جوان های آتش نشان که جان خود را کف دستشان گذاشتند و به وسط آتش رفتند.

همچنین او ادامه داد: چهل سال است که در این ساختمان کار می کنم و صاحب سرقفلی واحد خودم هستم و به همین خاطر هزینه ای را ماهیانه به عنوان شارژ به بنیاد مستضعفان پرداخت می کنم. سرقفلی هایی که از 1400 تومن در سال های اولیه ساخت  شروع شد اما اکنون تا  100 میلیون تومان هم  سرقفلی ها می رسد و دارندگان آن ماهیانه از 50 هزار تومان حداقل به بنیاد مستضعفان پرداخت می کنند، در صورتی که اینجا حتی دستشویی هم ندارد! تا حالا هر کاری هم انجام شده با هزینه کسبه این ساختمان بوده است و مالک اصلی در این ساختمان هزینه ای نکرده است. 

وی همچنین به آتش سوزی مهر ماه سال گذشته  اشاره ای کرد و گفت: طبقه چهارم این ساختمان، در سال گذشته دچار حریق شد که با تلاش نیروهای آتش‌نشانی، مهار شد و بعدها اعلام کردند به دلیل اینکه این حادثه در روز تعطیل اتفاق افتاده بود مورد مصدوم و یا حتی فوتی نداشته است.

به طبقه 12 که می رسیم، آرام و خلوت است و خالی از رفت و آمدهایی که در سایر طبقه ها دیده می شد. کسبه می گویند در این طبقه نمایندگان خود بنیاد حضور دارند. به دفتر نماینده بنیاد مستضعفان که در همین طبقه واقع شده است می روم اما مرد جوانی می گوید نماینده بنیاد تمایلی به مصاحبه با رسانه ها ندارد! از نامه های شهرداری و اخطارهایی که به صاحبین ملک داده است پرس و جو می کنم. می گوید: «نامه ها را دریافت کردیم اما همه این نامه ها هم مربوط به مالک نیست. برای مثال کسبه وقتی خودشان نمی خواهند یک کپسول آتش نشانی در مغازه های شان داشته باشند ، قاعدتا مالک مسئولیتی نخواهد داشت». او می گوید: «به ما گفته اند که هیچ حرفی نزنیم و هرکسی سوالی دارد به دفتر بنیاد واقع در میدان آرژانتین رجوع کند

گزارش نوگل تاجدوزیان / عکاس رویا مرادی