روش ترور موساد با سازمان سیا چه تفاوتهایی دارد؟ / از پرستو تا سیگار انفجاری
رونن برگمن، کارشناس مسائل استراتژیک که کتاب مهمی هم درباره موساد نوشته، گروه ضربت هر دو سازمان جاسوسی که وظیفه ترور شخص یا هدف مربوطه را بر عهده دارند طی قوانینی باید دست به عملیات بزنند، اما قوانین سازمان سیا پیچیدهتر و دقیقتر از موساد است.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ تفاوت سازمان جاسوسی آمریکا و اسرائیل یکی از آن موضوعاتی است که توجه بسیاری را به خود جلب میکند. آنچه قابل انکار نیست این است که موساد تاثیر بسیار زیادی از سازمان سیا گرفته و اصلا بر اساس چارچوب و راهبردها و متدهای سیا شکل گرفته است اما با این حال نباید از خاطر برد که تفاوتهایی نیز بین این دو گروه وجود دارد. در این گزارش مروری بر تفاوتهای این دو سازمان جاسوسی داریم.
فرآیند قانونی موساد و سیا؛ چگونه حکم ترور صادر میشود؟
طبق گفته رونن برگمن، کارشناس مسائل استراتژیک که کتاب مهمی هم درباره موساد نوشته، گروه ضربت هر دو سازمان جاسوسی که وظیفه ترور شخص یا هدف مربوطه را بر عهده دارند طی قوانینی باید دست به عملیات بزنند، اما قوانین سازمان سیا پیچیدهتر و دقیقتر از موساد است.
برگمن معتقد است که بعد از اینکه جاسوسان سیا یک هدف را شناسایی کردند اطلاعاتشان را به مقامات بالاتر میدهند. این مقامات پس از بررسی، نتیجه تحقیقات خود را به وزارت دادگستری آمریکا (US department of justice) ارسال میکنند. سپس حکم دادگستری به کاخ سفید رفته و توسط کارگروه مخصوص ریاست جمهوری بررسی می شود. بعد از این است که کمیته تحقیق و بررسی ریاست جمهوری (MON) اصلاحات نهایی را برای تایید ترور اعمال میکند. پس از این کار هم رئیس جمهور مستقیما امضای خود را پای حکم ترور امضا کرده و عملا پروسه حذف فیزیکی آغاز می شود.
نکته جالب این است که تا کنون بسیاری از این امضاها پای احکام ترور خورده است. طبق گفته برگمن، باراک اوباما 353 و جرج بوش پسر 48 حکم ترور را امضا کرده اند.
هر چند طبق گفته کارشناسان، اقدامات تروریستی سازمان سیا با نظارت و دستور مستقیم رئیس جمهور انجام میشود اما با این حال، رابرت بیر (مامور سابق سازمان سیا) معتقد است که این قاعده در زمان جنگ یا یک بحران میتواند نقض شود. به طور مثال در زمان جنگ افغانستان یا عراق، ماموران سیا قدرت عمل بیشتری داشتند و برخی عملیاتها را بدون تایید ریاست جمهوری به انجام میرساندند.
با وجود همه این موارد، مشخص است که ماموران سیا برای اجرای یک حکم از آزادی عمل زیادی برخوردار نیستند و این کاخ سفید است که برای آنها تصمیم میگیرد. این در حالی است که به نظر میرسد موساد از اختیار و قدرت عمل بیشتری برخوردار باشد.
هر چند موساد نیز قانونا نمیتواند دست به یک ترور بزند اما بسیاری از احکام این سازمان جاسوسی نه توسط شخص نخست وزیر بلکه توسط وزیر دفاع یا حتی یک ژنرال ارتش صادر میشود. به عبارت بهتر، نخست وزیر قدرت خود را به معاون یا وزیرش میدهد و وزیر به عنوان جانشین نخست وزیر مسئولیت تایید حکم موساد را برعهده میگیرد.
روسپیها، متحدان موساد
موارد فوق فقط مربوط به جنبههای حقوقی و فرآیند قانونی موساد و سیا است. به نظر میرسد که در تاکتیک، هدف و استراتژی نیز بین موساد و سازمان سیا تفاوتهایی باشد. به طور مثال، حوزه عمل سیا وسیعتر از موساد است. موساد بیشتر در خاورمیانه در حال انجام عملیات خرابکارانه است؛ در حالیکه سیا ماموران بسیاری در استرالیا، روسیه، چین و کره شمالی و آمریکای لاتین دارد.
همچنین علی رغم تعاملات بسیار این دو گروه جاسوسی، روش ترور این دو نیز متفاوت است. طبق گفته برگمن، ترور خیابانی با استفاده از موتورسیکلت و با استفاده از سلاح سبک، روش مورد علاقه موساد است. همچنین استفاده از سلاح سرد و ترور در خیابانهای خلوت نیز یکی از روشهای دیگر موساد است. موساد در بسیاری از مواقع، از پرستوها و جاسوسهایی که در لباس روسپیها وارد خانه هدف شده و او را با چاقو به قتل میرسانند، استفاده میکند. یحیی المشد، دانشمند مهم برنامه هسته ای عراق یکی از افرادی است که به این صورت به قتل رسید.
۳۰ روش عجیب برای ترور کاسترو
سازمان سیا نیز اگرچه از این روشها استفاده میکند اما از برخی راههای دیگر و متنوعتر نیز بهره میبرد. سازمان سیا بیشتر با روشهای جاسوسیاش شناخته میشود اما روشهای ترور این گروه نیز قابل توجه است.
به طور مثال، این سازمان برای قتل فیدل کاسترو (رهبر سابق کوبا) از بیش از 30 روش عجیب و دور از ذهن استفاده کرد که البته هیچ یک از آنها به کار نیفتاد و کاسترو بر همه این روشها فائق آمد. استفاده از پرستوها، استفاده از لباس شنای زهرآلود، سیگار انفجاری، سیگار مسموم، صدف انفجاری، تزریق سمهای پوستی، دستمال آغشته به باکتری مرگبار و ... همگی روشهایی بودند که اگرچه در مورد کاسترو به کار نیامدند اما سیا قبلا بارها آنها را به کار برده و توانسته بود منجر به مرگ شخص یا اشخاصی بشود.