محمود دعایی: مهندس بازرگان تا این حد شایسته انتقام‌گیری نبود
دعایی درباره برخوردهایی که با مهندس بازرگان و یارانش بعد از انقلاب شد، گفت: «من این برخورد‌ها را تندروانه می‌دانم. من به نوعی به اظهارنظرهایی که گلایه‌آمیز بوده حق می‌دهم، اما مهندس بازرگان و دوستانشان در این حد شایسته انتقام‌گیری و انزوا نبودند.
به گزارش دیده بان ایران؛ سید محمود دعایی با «عاطفی و انسانی» توصیف کردن رابطه امام خمینی و مهندس مهدی بازرگان، نخست‌وزیر دولت موقت گفت: «نه تنها در زمان امام، بلکه بعد از امام و در دوران رهبری مقام معظم رهبری هم این رابطه وجود داشته است. شاهدش هم این است که در جریان رحلت مرحوم بازرگان، زیبا‌ترین پیام را مقام معظم رهبری دادند.»
مدیرمسئول روزنامه اطلاعات بهمن ۱۳۹۲ در گفت‌وگو با ماهنامه «نسیم بیداری» افزود: «اتفاقا دفتر ایشان آن موقع از من نشانی دکتر سحابی را خواسته بودند تا پیام ایشان را برایشان بفرستد. این پیام فرستاده شد و متن آن هم توسط خودم کپی شد و در اختیار آقای سحابی قرار گرفت، اما یکی از اشتباهات تاکتیکی و تلخی که این دوستان داشتند نحوه برخورد با این پیام بود. به اعتقاد من عاقلانه‌ترین برخورد این بود که بعد از این پیام رهبر انقلاب و شخص اول نظام، آن‌ها به بهانه پاسخ و تشکر از این پیام وقت ملاقات می‌خواستند و آقای سحابی و دوستان می‌رفتند خدمت ایشان و تشکر می‌کردند. این می‌توانست سرآغاز یک رابطه جدید بین نهضت با رهبری انقلاب و نظام باشد. در فرامین مذهبی‌مان هم داریم که اگر کسی به شما خوش‌آمدی گفت و سلامی به شما کرد، شما به او پاسخ بهتری بدهید و یا دست‌کم مثل خودش به او پاسخ بدهید. من به دکتر یزدی به نمایندگی از آن‌ها هم گفتم شما در پاسخ به آن پیام زیبا، یک لحن سرد و ساده‌ای را تهیه کردید و نه تنها خودتان مراجعه نکردید بلکه پیام کوتاهی دادید. این از اشتباهات شما بود و نتوانستید از این فرصت استفاده کنید. می‌خواهم بگویم این طور نبود که آن‌ها هم قدیس باشند. مهم این است که نیت چه بوده است. من نیت آن‌ها را صادق و خالص و پاک می‌دانم، اما تاکتیک‌هایشان را قبول ندارم. در بعضی موارد تندروی و بی‌اعتنایی کردند و در محاسباتشان اشتباه کردند.»
دعایی درباره برخوردهایی که با مهندس بازرگان و یارانش بعد از انقلاب شد، گفت: «من این برخورد‌ها را تندروانه می‌دانم. من به نوعی به اظهارنظرهایی که گلایه‌آمیز بوده حق می‌دهم، اما مهندس بازرگان و دوستانشان در این حد شایسته انتقام‌گیری و انزوا نبودند. به هر حال اعتقاد ما این است که این عزیزان به عنوان شخصیت‌های تاثیرگذار در نهضت اسلامی و در جریانات انقلاب و در جریانات نهضت ملی در دوران مرحوم مصدق نقش داشتند و نباید حقشان ضایع شود و نام آن‌ها در تاریخ باید به عنوان خدمتگزاران به این نظام و به این مردم ثبت شوند و عناصر محقق و منصف و عناصر کاوشگر هیچ‌گاه حق این‌ها را فراموش نمی‌کنند. البته معصوم نبودند و طبیعی است که یکسری اشتباهات تاکتیکی و اشتباهات دیگری داشته باشند، اما این‌ها نباید باعث شود که همه سوابق آن‌ها فراموش شود.»
منبع: تاریخ ایرانی
