مروری بر روزنامه های پنجشنبه ۲۵ آذرماه
روزنامه های امروز دیدار دیروز رهبر انقلاب با رمضان عبدالله را در کانون توجه قرار داده اند. این در حالی است که به تدریج موضوعات انتخاباتی و جنجال های سیاسی به روزنامه های بازگشته است. با این حال، زمزمه های استیضاح وزیر راه نیز روزنامه های اصلاح طلب را نگران کرده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، روزنامه های امروز دیدار دیروز رهبر انقلاب با رمضان عبدالله را در کانون توجه قرار داده اند. این در حالی است که به تدریج موضوعات انتخاباتی و جنجال های سیاسی به روزنامه های بازگشته است. با این حال، زمزمه های استیضاح وزیر راه نیز روزنامه های اصلاح طلب را نگران کرده است..
نگرانی از استیضاح وزیر راه
علی یار محمدی، نایب رئیس کمیسوین عمران مجلس در یادداشتی در روزنامه ایران با تیتر « استیضاح آخوندی بی‌اعتنایی به مشکلات ساختاری راه‌آهن» نوشت: « استیضاح وزیر راه و شهرسازی در شرایط فعلی آسان‌ترین راهی است که می توان برای پاسخ لحظه‌ای به برخی سؤالات جامعه در پیش گرفت. اما سؤال اساسی این است که استیضاح یا حتی برکناری وزیر آیا خواهد توانست از عمق مشکلات وزارتخانه راه و شهرسازی بکاهد؟ حادثه تصادف دو قطار در سمنان در شرایطی مجموعه وزارت راه را در سیبل برخی حملات قرار داده که هم اکنون، حتی قبل از تکمیل بررسی های فنی نقش پررنگ خطاهای انسانی در این حادثه کاملاً مشهود شده است. ضمن اینکه باید پذیرفت استعفای مدیرعامل راه‌آهن جمهوری اسلامی هم بعد از این حادثه خود یکی از اقداماتی بود که در تاریخ پس از انقلاب ما کمتر می توان نظیری برای آن یافت. هر چند هنوز ما از لحاظ استانداردهای مسئولیت پذیری، خصوصاً در چنین مواقعی از معدل های بین المللی فاصله زیادی داریم اما منصفانه نیست که این استعفا و عذرخواهی جدی وزیر محترم راه را قدمی مثبت برای نزدیک شدن به این استانداردها ندانیم. اما فارغ از این موضوع در ابعاد فنی می توان ملاحظات زیادی را مطرح کرد که بار کامل مسئولیت این حادثه و البته مسائل مبتلا به دیگر وزارت راه و شهرسازی را بر دوش مدیران ارشد آن سبک تر می کند. شاید مهمترین ملاحظه، ساختار عریض و طویل وزارتخانه ای باشد که حوزه مسئولیت آن در بسیاری از کشورها گاه بین 4 تا 5 وزارتخانه مختلف تقسیم شده است. باید پذیرفت که ایجاد مجموعه ای اینچنین عظیم در دولت سابق با بیش از 20 معاونت مختلف، اقدامی غیر کارشناسانه بود که خواه ناخواه تأثیرات منفی خود را بر اداره امور مختلف مربوط به صنعت حمل و نقل، پروژه های عمرانی، راهسازی کشور و مسائل شهرسازی می گذارد. به این موضوع باید مسأله نبود منابع مالی لازم برای اداره این حوزه های گسترده را نیز اضافه کرد.»
روزنامه شرق نیز در گزارشی با عنوان « قطار بی‌ترمز استیضاح» با اشاره به اتفاقی نادر، گزارش سانحه ٢ قطار در صحن مجلس ناقص قرائت شد. در بخشی از این گزارش نوشت: ««بی‌سابقه»؛ «شوک‌آور» و «عجیب». این شاید بهترین توصیف برای رویداد «نادر» دیروز در صحن علنی مجلس است. در صحنی که بنا است مرکز شفافیت و درستی باشد و از حقوق مردم صیانت کند، یک گزارش ناقص قرائت شد؛ گزارشی درباره سانحه تازه قطارها در استان سمنان. هرچند تا زمان نگارش این گزارش دلیل قرائت ناقص این گزارش که مستقیم از رادیوی ملی پخش شد، روشن نشده؛ اما می‌توان حدس و گمان‌هایی زد. نماینده‌هایی که با این گزارش، طرح استیضاح وزیر راه‌وشهرسازی را دنبال می‌کنند، بخش‌هایی اثرگذار از گزارش را قرائت نکردند. نمونه مهمترین بخش‌هایی که از گوش نماینده‌ها و مردم پنهان ماند، این جمله محوری است: «عوامل ناشی از اشکالات ساختاری و نتیجه چندین دوره مدیریتی و عملکرد سال‌های متمادی ساختار زمینه‌ساز بروز سانحه بوده است». بی‌راه نیست اگر گمان شود که برخی نماینده‌ها با دنبال‌کردن اهداف سیاسی در تلاش برای پنهان‌کردن مواردی مهم برای ادامه روند استیضاح عباس آخوندی بوده‌اند. ماجرا آنجایی دردناک می‌شود که گزارش ناقصی که صدیف بدری، سخنگوی کمیسیون عمران در این جلسه خواند، ساعت‌ها بر خروجی همه خبرگزاری‌ها و رسانه‌های کشور باقی ماند. ٨٤ نماینده مجلس‌نشین، ١٠ روز پیش طرح استیضاح وزیر راه را به هیأت‌رئیسه مجلس تقدیم کردند. آنها ١٢ سؤال در طرحشان گنجانده‌اند که بسیاری دیگر این پرسش‌ها را «سهم‌خواهی سیاسی» می‌دانند. چه اینکه براساس اطلاعاتی که یکی از نماینده‌های مجلس به «شرق» می‌دهد، بخش مهمی از این پرسش‌ها نتیجه تصمیم‌ها و عملکرد دولت‌های محمود احمدی‌نژاد است؛ نمونه‌هایش هم پرسش‌هایی از مسکن مهر و قراردادهای ریلی است که در «دوره محمود» امضا شده است.»
بازگشت انتخابات به روزنامه ها
روزنامه آرمان در گزارشی با عنوان « ناکامان ۹۲ در اندیشه پاستور» با اشاره به اینکه قالیباف، جلیلی و ضرغامی ائتلاف می‌کنند، نوشت: «با هر گامی که به انتخابات۹۶ نزدیک می‌شویم، برخی از گمانه‌زنی‌ها در میان اهالی نظر در رسانه‌ها و محافل سیاسی جان گرفته و به تدریج به حقیقت بدل می‌شود. اما شگفت این است که برخی از آن شخصیت‌ها مانند محمدباقر قالیباف، عزت‌ا... ضرغامی و سعید جلیلی یا در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ بخت خود را نسبت به میزان اقبال عمومی آزموده‌اند و از سویی در دوران مسئولیت خود آن طور که باید نتوانستند اعتماد و رضایت افکارعمومی را جلب نمایند. اما با این همه روزبه‌روز احتمال حضور آنها در انتخابات ۹۶ بیش از پیش قوت می‌گیرد و از سویی سخن از احتمال تکرار ائتلاف ۱+۲ در سال ۹۶ به میان می‌آید؛ ائتلافی که یک سر آن ممکن است قالیباف باشد و سر دیگر آن جلیلی و ضرغامی !»
روزنامه اعتماد نیز در گزارشی با عنوان « چرا روحانی؟» در گزارشی، پاسخ فعالان سیاسی اصلاحطلب که چرا حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی تکرار می‌شود را منتشر کرده است. در بخشی از این گزارش می خوانیم: « اگرچه اصلاح‌طلبان معتقدند که حسن روحانی و دولت اعتدال، رییس‌جمهور اصلاحطلب و دولت اصلاحات نیست و نباید توقعات از یک دولت اصلاحطلب را از این دولت داشت اما قایل به این مساله‌اند که سخنان اصلاح‌طلبانه دولت روحانی نمایانگر خاموش نشدن مطالبات مدنی- سیاسی ایرانیان است. اصلاح‌طلبان خوب می‌دانند که این دولت، «دولت گشودگی‌های محدود است اما آغوش خود را هم روی گشوده شدن روزنه و دریچه‌ای باز کرده تا که شاید از همین روزنه‌ها دری و دروازه‌ای به روی جامعه مدنی باز شود و در پس آن عمارتی نو، مستحکم و ضدزلزله سیاسی بنا نهاده شود.»
از سوی دیگر دولت روحانی آهسته و پیوسته و با بضاعت در اختیار و در کنار نرمالیزه کردن امورات کشور منجر به بازگشت رسمی و قدرتمندانه اصلاح‌طلبان به عرصه سیاسی کشور شد. اصلاح‌طلبان نیز در این تعامل و همکاری ملی، تمام‌قد به حمایت از روحانی ایستادند تا اصلاح‌طلب‌ستیزان اعتدال‌گریز بدانند برای ماندگاری در قدرت و حفظ موقعیت سیاسی‌شان مجبور به عقب‌نشینی‌اند. حالا هر چند روحانی رییس‌جمهور است و رقیبی جدی برای انتخابات ٩٦ ندارد و همچنین مجلس دیگر مجلس یکدست اصولگرا نیست اما این به معنای پایان ماموریت اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان نیست. چه آنکه تندروها و ذی‌نفع‌های بازدارنده هر آنچه در توان دارند برای زمین زدن دولت اعتدال به میدان آورده‌اند و برای عبور از بحران‌های پیش روی دولت و جلوگیری از بازگشت به فضای پیشا ٩٢ یک اقدام و کنش اساسی حس می‌شود، همانی که این روزها اصلاح‌طلبان یکپارچه و به‌طور خلاصه از آن سخن می‌گویند: حمایت تمام قد از روحانی.»
