چرا اصول گرایان در تهران در غیبت اصلاح طلبان نتوانستند مردم را به پای صندوق های رای بیاورند؟/ همان یک میلیون نفری که سال ۹۴ به حداد عادل رای دادند این بار در برگه رای نام قالیباف را نوشتند

به گزارش سایت خبری و تحلیلی دیده بان ایران؛ چرا در این دوره مجلس مشارکت به زیر پنجاه درصد رسیده است. آیا جامعه ایران می خواست پیام خاصی را به عدم شرکت در انتخابات به مسئولان ارائه کند؟ هر چند برخی مسئولان با تقلیل عدم شرکت مردم با خبر رسانی درباره کرونا خواستند صورت مسئله را پاک کنند اما واقعیت چیز دیگری است. برای درک بهتر وضعیت انتخابات بهتر است به آمارها نگاهی بیندازیم؛ 

وزیر کشور امروز در کنفرانس خبری خود  آمار شرکت در انتخابات یازدهم  را ارائه داد؛ بر اساس ادعای رحمانی فضلی شمار واجدین شرایط رای در حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس ۷ میلیون و ۱۷۳ هزار نفر بود که از میان آنها  ۱ میلیون و ۸۴۱ هزار و۸۹۱ نفر به پای صندوق های رای آمدند.

از میان این تعداد رای دهنده ۱ میلیون و دویست هزار نفر به قالیباف اعتماد کرده و به آنان رای دادند . این در حالی است که در انتخابات دوره گذشته یعنی مجلس دهم  ۳میلیون و ۱۶۱ هزار و ۲۹۱رای وارد صندوق شد. 

رسانه ها و شخصیت های اصول گرا در توجیه نیامدن بیش از ۲ میلیون نفر پای صندوق رای از کلید واژه های مانند کرونا یا ترس مردم از شیوع آن استفاده کردند.

اما واقعیت آن است که دلسردی مردم از عدم کارکرد مجلس می تواند یکی از دلایل عمده برای عدم شرکت در انتخابات باشد. چنانکه علی مطهری نماینده مجلس دهم که از اقبال خوبی در میان مردم تهران برخوردار است در روز رای گیری گفته؛ مجلس اختیار خاصی ندارد ما به طور مثال  نتوانستیم و اجازه نداشتیم در مسئله افزایش قیمت بنزین دخالت و نظر خود را اعمال کنیم. 

وقتی مردم فهمیدند که مجلس اختیار امور و اجازه لازم را ندارد نسبت به کارکرد آن تردید می کنند. از سوی دیگر رد صلاحیت های گسترده و به خصوص افرادی مانند علی مطهری، محمود صادقی و ... افرادی از این دست که مفسد نیستند و محبوبیتی در جامعه دارند این پیام را به مردم می رساند که قرار است مجلسی یکدست شکل بگیرد. 

از سوی دیگر حذف چهره های شناخته شده اصلاح طلب؛ عدم شرکت مشخص این جناح را در انتخابات رقم زد. مسئله ای که موجب شد هواداران این جریان تلاشی برای گرم شدن تنور انتخابات انجام ندهد. 

واقعیت این است که جناح اصول گرا در تحلیلی اشتباه تصور می کرد با تخریب مجلس و دولت و فاقد اختیار نشان دادن آنها در قضایای مانند افزایش قیمت بنزین، مذاکرات هسته ای، مشکلات معیشتی مردم از اقبال عمومی مردم به اصلاح طلبان کاسته و بر اقبال عمومی خود خواهد افزود . اما واقعیت آن است که در این "بازی قدرت"و "تخریب  رسانه ای" تنها نهادهای انتخابی در نظر مردم تخریب شده و بر میزان بی اعتمادی جامعه افزوده شد.

برخلاف تصور اصولگرایان با از میان رفتن "برجام، افزایش مشکلات اقتصادی و تجاری" حتی یک رای از صندوق حسن روحانی  به صندوق آنان نرفت. آنان نمی دانستند که در عصر ارتباطات مردم به خوبی می فهمدند؛ حاصل این کشمکش  بر سر صندلی قدرت کاهش توان خرید مردم و افزایش مشکلات معیشتی آنان است؛ چه آنکه لج بازی یک جناح با دنیای پیرامون در نهایت ایران را به سمت تحریم بیشتر و قرار دادن در لیست سیاه پولشویی قرار داد. 

اصولگرایان باید می دانستند؛ تلاش برای ناکارآمد کردن نهادهای انتخابی مانند ریاست جمهوری و مجلس در نهایت به نا امیدی مردم می انجامد. اینکه چون مجلس یا دولت دلخواه ما نیست؛ جلوی مصوبات آنها را بگیریم و یا کاری کنیم که مردم از رای چهار سال پیش خود پشیمان شوند راه حل درستی نبود.تجربه ثابت کرد که این رای های که از سال ۹۴ قرار بود ببرای مردم امید ایجاد کند با کشمکش بر سر قدرت دچار ریزش شده در سال ۹۸ به شخص دیگری اعتماد نمی کند؛ حتی اگر سر لیست را عوض کنید!