ماجرای اختلاف نظر عارف و علی مطهری بر سر پیگیری موضوع رفع حصر چه بود؟

به گزارش دیده بان ایران؛  25 بهمن‌ ماه 89 روزی است که میرحسین موسوی و همسرش زهرا رهنورد به‌ همراه حجت‌الاسلام مهدی کروبی به عنوان دو کاندیدای انتخابات بحث‌انگیز دهمین دوره ریاست‌جمهوری به حصر خانگی رفتند. حال در شرایطی که 9 سال پس از آن روز، حصر خانگی موسوی، رهنورد و کروبی عملا وارد دهمین سال خود شده به ‌سراغ قاسم میرزایی‌نیکو، دبیر کمیته رفع حصر فراکسیون امید رفتیم و از او درباره آخرین وضعیت محصوران پرسیدیم.

با توجه به آنکه از امروز وارد دهمین سال حصر موسوی، رهنورد و کروبی می‌شویم و در این مدت به‌ ویژه با آغاز به کار مجلس دهم در حدود 4 سال پیش، پیگیری‌هایی در این رابطه انجام شد لطفا از آخرین وضعیت محصوران بگویید.

در سالروز نهمین سال حصر این 3 بزرگوار و آغاز دهمین سال حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی باید اظهار تاسف کنیم که به هر حال به ‌دلیل اینکه آقای کروبی فلان نامه را نوشته و آقای موسوی فلان موضع‌گیری را داشته، اوضاع به حال قبل بازگشت. چنانکه پسر آقای کروبی بازداشت و فشارهای دیگری نیز اعمال شد. ظاهرا انتظارشان این است که آقایان و خانم رهنورد مطلقا سکوت کنند و به هیچ عنوان اظهارنظر نکنند.

با این حال مدتی پس از آنکه مجلس دهم کار خود را آغاز کرد، شما و چند نفر از دیگر اعضای فراکسیون امید مجلس با تشکیل کمیته‌ای با عنوان «کمیته رفع حصر» نسبت به پیگیری وضعیت محصوران اقدام کردید. روند اقدامات انجام شده در این کمیته چگونه بود و چرا این اقدامات به نتیجه نرسید؟

بله! ما در فراکسیون امید نسبت به تشکیل «کمیته رفع حصر» اقدام کردیم و اتفاقا اقدامات موثر و خوبی هم انجام شد. آغاز کار کمیته به ‌نحوی بود که آقای عارف شخصا ریاست کمیته را برعهده گرفت و بنده نیز به عنوان دبیر اجرایی کمیته، مسائل را دنبال می‌کردم که چنانچه گفتم، اقدامات خوبی کنار دیگر همکاران داشتیم ازجمله دیدار با مقامات و مسوولان بلندپایه در دستگاه‌های مختلف ازجمله ریاست مجلس شورای اسلامی، ریاست قوه قضاییه، دبیر شورای عالی امنیت ملی، وزارت اطلاعات و... را در دستورکار قرار دادیم که اتفاقا این روند بسیار خوب پیش رفت و به ‌نحوی مثمر ثمر بود و ما هم در این رابطه به مردم گزارش دادیم. نتیجه این پیگیری‌ها این بود که فضا تا حدودی تغییر کرد و محصوران توانستند با خانواده و نزدیکان‌شان ملاقات کنند، شرایط تا حدودی باز شد و امکان رفت و آمد اعضای خانواده در محل حصر البته به‌ صورت کنترل‌ شده، فراهم شد. گرچه مهندس موسوی به این دلیل که به باورشان ممکن بود این تحولات مورد سوءاستفاده برخی جریان‌ها قرار گیرد، استقبال چندانی از این قضیه نمی‌کرد اما در مجموع شاهد رویکرد مثبتی بودیم و اتفاقات بدی نیفتاد.

اما ناگهان این رویه تغییر کرد؛ چرا؟!

علت تغییر فضا که ظاهرا مسائلی بود که عنوان کردم اما فارغ از آن اتفاق دیگری هم افتاد و آن، این بود که آقای عارف به عنوان رییس فراکسیون امید از اعضای کمیته حصر خواست که از رسانه‌ای کردن گشایش‌ها و تحولات مربوط به حصر خودداری کنند. ایشان معتقد بود، هدف از انجام پیگیری‌ها رفع حصر است و رسانه‌ای کردن این اخبار کمکی به حل مشکل نمی‌کند. البته بعضی دوستان ازجمله آقای مطهری نگاهی دیگر داشته و می‌گفت که با توجه به تجاربی که در گذشته و حتی مجلس نهم داشته، سکوت رسانه‌ای هیچ کمکی به حل مشکل نمی‌کند اما درنهایت همگی پذیرفتیم و حدود 6 ماه از هر گونه اظهارنظر در این رابطه خودداری کردیم که در عمل دیدیم، اتاق مثبتی نیفتاد.

شما این مساله را از طریق نهادهای عالی پیگیری کرده‌اید اما هنوز این وضعیت پابرجاست.

به هر حال درخواستی که آقایان دارند این است که محصوران رسما توبه‌نامه بنویسند و پس از آن نیز از هر گونه اظهارنظر سیاسی خودداری کنند حال آنکه این خواسته امکان‌پذیر نیست. به هر حال محصوران نظراتی دارند و فارغ از سایر مسائل کشور درباره همان انتخابات بحث‌انگیز سال 88 نیز هرگز نتوانسته‌اند اصل حرف‌شان را بیان کنند. به نظرم به هر حال لازمه عدالت این است که آنها دست‌کم در یک محکمه عادلانه امکان دفاع از خود را داشته باشند.

یک بحث دیگر هم البته مطرح است و آن به برخی اقدامات دوستان خودمان مربوط است. متاسفانه بسیاری از دوستان ما در مجلس به ‌نحوی از ترس رد صلاحیت در برخی مسائل سکوت کردند. همین‌ طور آقای روحانی که به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری در سطح ملی وعده داد با وجود آنکه این مهم ازجمله شعارهای انتخاباتی‌اش بود عملا کوتاه آمد و از انجام پیگیری‌های لازم خودداری کرد. در نهایت دیدیم با وجود آن‌ میزان تحفظ همکاران ما در مجلس هم بسیاری از این عزیزان همچون ما که صحبت می‌کردیم، رد صلاحیت شدند و هم در عمل اتفاقی جهت رفع حصر نیفتاد. در حالی که امروز شاهدیم شرایط و فضا به ‌مراتب از گذشته محدودتر شده و بعید نیست پس از اتمام دوره نمایندگی‌مان مورد بازخواست قرار ‌گیریم.

با این اوصاف نباید نسبت به رفع حصر و گشایش در این مساله امیدوار بود؟

به هر حال این جمله خود مهندس موسوی است که «امید بذر هویت ماست» اما با شرایطی که پیش رفته و جلو می‌رود، بعید می‌دانم در عمل شاهد بهبود اوضاع حصر باشیم.

با توجه به ترکیب احتمالی مجلس آینده، فکر می‌کنید نمایندگان دوره یازدهم پیگیر موضوع باشند؟

بسیار بعید است. واقعیت این است که در مجلس فعلی نیز به جز بنده، آقای حیدری، هاشم‌زایی، مطهری، سلحشوری و یکی، دو نفر از دیگر دوستان کسی از این مساله صحبت نمی‌کرد و جالب اینکه همین پیگیری‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل رد صلاحیت ما اعلام شد.

چطور؟! آیا به شما گفته شده که به ‌دلیل پیگیری مساله حصر، رد صلاحیت شده‌اید؟!

بله! آقای کدخدایی به من گفت که شما بدترین موضع‌ را در رابطه با حصر گرفتی. حال آنکه مستند به نطق‌ها و اظهارنظرهای مطبوعاتی که داشتم، بنده اتفاقا به هیچ عنوان موضع بدی نگرفتم و همواره بر عدل اسلامی تاکید کرده و گفته‌ام که صحیح نیست پس از 40 سال در انقلاب و حکومتی که داعیه‌دار عدل علی(ع) است شاهد این وضعیت باشیم که بدون انجام محاکمه، کسی را در حصر قرار دهیم. همین ‌طور که از موضع دلسوزانه برای نظام خواهان رفع حصر در راستای تحقق منافع ملی و ایجاد وحدت شدم. البته فقط بنده نبودم. ظاهرا به آقای حیدری هم همین مساله را به عنوان علت رد صلاحیت عنوان کرده‌اند./ روزنامه اعتماد