می‌ترسم روزی مردم سریال «معمای روحانیت» را بسازند/ نمی‌توانیم برای تسکین دردهایمان سر خود را شیره بمالیم/ تلخ‌ترین داستان‌ها را درباره موضوع گزینش های استخدام ها خواهم نوشت
۴۰ سال از انقلاب گذشته است. اگر می‌خواستیم افراد خوب را از افراد بد جدا کنیم، کرده بودیم. اگر می‌خواستیم حاکمیت را تثبیت کنیم، کرده بودیم. ما داریم بیش از اندازه هزینه می‌دهیم. اینکه مسئولان اشتباهات را به گردن یکدیگر بیندازند یا اعلام بی‌خبری کنند، چه فایده‌ای دارد؟ چرا مردم باید این اخبار را باور کنند؟ اگر فردی به عمد هم خطا کرده باشد و پوزش بخواهد، قابل بخشش است اما اگر به دروغ متوصل شود چرا باید قابل بخشش باشد؟ وقتی افراد به فریبکاری روی می‌آورند صداقت آنها نیز قابل پذیرش نیست. حجت‌الاسلام نقویان گفت: ما از یک‌سو تصویری از شهید سلیمانی را پخش می‌کنیم که می‌گوید این دختر کم‌حجاب نیز دختر من است، از طرفی دیگر اگر همان دختر کم‌حجاب برای گزینش به ما مراجعه کند او را رد می‌کنیم. آن کلیپ تنها برای تبلیغات است؟ من ۱۰ سال است که مسئول گزینش هستم و اگر بخواهم خاطرات خود را از این مسئولیت کتاب کنم، غمناک‌ترین و تلخ‌ترین داستان‌ها را خواهم نوشت.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی دیده بان ایران؛ حجت‌الاسلام ناصر نقویان در مراسم گرامیداشت جان‌باختگان سانحه هوایی هواپیمای اوکراینی گفت: در این ۴۰ سال کشور را به گونه‌ای اداره کرده‌ایم که سایه سیاست در تمام ساحات زندگی سنگینی می‌کند. روزی در پیشگاه خدا حقیقت روشن می‌شود و کسانی که عمل دروغین داشته‌اند شرمنده خواهند شد؛ روزی که دور نخواهد بود.
حجت‌الاسلام نقویان گفت: در شرایط کنونی ما اقدام به ساخت سریال‌هایی مانند «معمای شاه» یا «هویدا» می‌کنیم. ترس من از این است که روزی «معمای روحانیت» نیز ساخته شود که این سخن من نیست بلکه سخن حضرت امیرالمومنین(ع) است که به مالک فرمودند «چنان‌که گذشتگان را تو نظر کرده‌ای، آیندگان نیز تو را می‌نگرند.»
این پژوهشگر دینی در ادامه افزود: مسئولان ما تا امروز حتی یک عذرخواهی بابت سانحه هواپیمای اوکراینی از مردم نکردند. البته تسلیت گفته‌اند ولی تسلیت آن چیزی است که دشمنان نیز به ما گفته‌اند. ما نباید مرگ را با بی‌تدبیری خودمان سبب شویم. ملت ما مستحق این همه آزار و عذاب نیست. ما هیچ چشم‌اندازی برای فردای فرزندانمان نداریم و در برابر پرسش آنها هیچ پاسخی نداشتیم. شاید با همین حرف‌های بالای منبر بتوانیم سر مردم را گرم کنیم.
نقویان گفت: ایرانیان به آب و خاک خود پیوستگی شدیدی دارند. هیچ ایرانی نخواهد توانست جای دیگری زندگی کند و دلتنگی را احساس نکند. فرقی نمی‌کند کجا؛ ایرانیان در سفرهایشان به اروپا، آمریکا و کربلا دلتنگی‌شان را عنوان کرده‌اند. حالا چه فشاری باید به ایرانیان آورده شود که بخواهند از ریشه‌های خود بکنند و دسته به دسته کوچ کنند.
این پژوهشگر دینی متذکر شد: نباید مسئولان ما به این نکات توجه کنند؟ این حادثه از خاطرات نخواهد رفت ولی نباید باعث بیداری ما شود؟ قسم می‌خورم این مردم ضدیتی با نظام یا دین ندارند. این مردم می‌خواهند در کشوری با عقلانیت زندگی کنند. نمی‌خواهند دروغ بشنوند. مردم ما خواستار صداقت هستند. چرا باید این مردم کوچ کنند؟ چرا باید گلاب گلی را که ما می‌کاریم، کشور دیگری به دست آورد؟ چطور می‌شود که در خارج از کشور فرزندانمان را در آغوش می‌گیرند اما ما با آنان با چشم‌تنگی رفتار می‌کنیم؟ چطور آنها گوهرهای ما را می‌شناسند اما ما عرضه شناخت گل‌هایمان را نداریم. به همین علت ما باید با این حادثه‌های تلخ روبه‌رو شویم. لبنانی‌ها معروف هستند که در خارج از کشور پول درمی‌آورند و آن را در کشور خود هزینه می‌کنند. ما معروف هستیم که سرمایه‌های انسانی خود را با هزینه خود به دیگران تقدیم می‌کنیم. این اتفاق‌ها نباید ما را از خواب بیدار کند؟
وی همچنین گفت: ۴۰ سال از انقلاب گذشته است. اگر می‌خواستیم افراد خوب را از افراد بد جدا کنیم، کرده بودیم. اگر می‌خواستیم حاکمیت را تثبیت کنیم، کرده بودیم. ما داریم بیش از اندازه هزینه می‌دهیم. اینکه مسئولان اشتباهات را به گردن یکدیگر بیندازند یا اعلام بی‌خبری کنند، چه فایده‌ای دارد؟ چرا مردم باید این اخبار را باور کنند؟ اگر فردی به عمد هم خطا کرده باشد و پوزش بخواهد، قابل بخشش است اما اگر به دروغ متوصل شود چرا باید قابل بخشش باشد؟ وقتی افراد به فریبکاری روی می‌آورند صداقت آنها نیز قابل پذیرش نیست.
حجت‌الاسلام نقویان گفت: ما از یک‌سو تصویری از شهید سلیمانی را پخش می‌کنیم که می‌گوید این دختر کم‌حجاب نیز دختر من است، از طرفی دیگر اگر همان دختر کم‌حجاب برای گزینش به ما مراجعه کند او را رد می‌کنیم. آن کلیپ تنها برای تبلیغات است؟ من ۱۰ سال است که مسئول گزینش هستم و اگر بخواهم خاطرات خود را از این مسئولیت کتاب کنم، غمناک‌ترین و تلخ‌ترین داستان‌ها را خواهم نوشت.
این پژوهشگر دینی در ادامه افزود: چرا فلان مجری که معلوم نیست سرش به تنش می‌ارزد یا نه باید بیاید و بگوید که هر کس نمی‌خواهد از کشور برود؟ او یا بزرگتر از او چکاره هستند؟ ما نگران هستیم. همه سخنان ما از نگرانی مردم است. چشم ما به رأس این هرم‌ها و مسئولان ارشد است، پس نگرانی‌هایمان را به چه کسی بگوییم؟ اگر فردا مردم گفتند پای صندوق‌های رأی نمی‌آیند چه خواهیم کرد؟ ما نمی‌توانیم سر خود را شیره بمالیم تا دردهایمان تسکین پیدا کند.
منبع: ایلنا
