هاشمی‌طباء: پایداری‌ها دستشان برسد با آمریکا هم مذاکره می‌کنند/ اهواز زیر سیلاب است، اما در تهران ماشین‌های لوکس رژه می‌روند
مصطفی هاشمی طبا، گفت: من اصلا نگران مجلس تندرو و کندرو نیستم، هر دو ناکارآمد هستند؛ اگر تمام مجلس هم از جبهه پایداری باشد، آنها هم نمی‌توانند کاری بکنند چون اصلا ذهن‌شان توسعه و آینده کشور نیست.
به گزارش دیده بان ایران؛ «فرقی میان مجلس تندرو و کندرو نیست» «می‌خواهند محبوب‌القلوب باشند»، اینها را سید مصطفی هاشمی طبا سیاستمدار و کاندیدای ریاست جمهوری سال ۹۶ می‌گوید.
او معتقد است از آنجا که یک نگاه ملی در میان سیاسیون وجود ندارد، همه به فکر امروز خود هستند و خط مشی برای آینده کشور در نظر ندارند. هاشمی طبا با انتقاد از وضعیت اهواز و خوزستان می‌گوید این وضعیت ناشی از همین رویه است.
مشروح این گفتو با سید مصطفی هاشمی‌طبا را در ادامه بخوانید:
*****
آقای هاشمی طبا! دو ماه تا انتخابات زمان باقی مانده است و موضوع مشارکت سیاسی به یکی از مباحث اصلی تبدیل شده است. به نظر شما مشارکت مردم در انتخابات چقدر می‌تواند بر ترکیب سیاسی مجلس، تندرو بودن و کارآمدی مجلس تاثیر بگذارد؟
به نظر من مردم در انتخابات مشارکت خواهند کرد، کما اینکه تا امروز هم در انتخابات شرکت کرده‌اند، ولی اینکه مجلس ما بتواند یک خط مشی درستی داشته باشد، مانند همه مجالس قبلی و همه سیاست‌هایمان نمی‌توان به آن امیدی داشته باشیم. من شخصا به عنوان یک وظیفه در انتخابات شرکت خواهم کرد، اما فکر نمی‌کنم مجلس ما مجلس تاثیرگذاری برای آینده کشور باشد.
شما شرایط امروز کشور را ببینید؛ همه فریاد «دولت، دولت» سر می‌دهند، اما مجلس هم نقش دارد؛ مسلما مجلس باید قوانین و نتیجه برنامه‌ریزی‌ها را از دولت پیگیری کند، تا به اجرا در بیاید؛ وقتی مجلس در دوران احمدی نژاد قانون برنامه تصویب کرده بود و دولت گفت من آن را خمیر کرده‌ام و مجلس می‌خندد، دیگر انتظار نیست؛ بنابراین نمی‌توان خیلی امیدوار بود.
نمایندگان فقط به دنبال این هستند که در حوزه خود محبوب القلوب شوند
شما می‌گویید این مجلس نتوانسته است نقش خود را به خوبی ایفا کند، به نظر شما برای این معضل و نگرانی که آن را مطرح کردید چه فکری می‌شود کرد؟
مجلس باید هدایت شود و مسائل حل شود. یکی از ایرادات این است که هر کدام از نمایندگان می‌خواهند در منطقه خود محبوب‌القلوب باشند و آنها بیشتر محلی فکر می‌کنند تا ملی، در واقع آنها تصور می‌کنند اگر بخواهند ملی فکر کنند ممکن است رای را از دست بدهند. بنابراین اگر این موضوع اصلاح نشود به همین روال خواهند بود.
مجموعه سیاست‌گذاری‌های کشور نتوانسته مشکلات کشور را مرتفع کند. زمانی که کشور تحریم نبود، مشکلات دیگری داشتیم و حالا با تحریم‌ها مسائل و مشکلات پیچیده‌تر شده است. نه در زمان تحریم دوستان خط مشی مشخصی داشتند و نه در شرایط غیرتحریمی چنین چیزی را مشاهده می‌کنیم؛ پول‌ها و ارزها را هدر دادیم و تمام شد، وگرنه چرا باید اهواز ما به این صورت بشود؟ شهری که روی منابع نفتی قرار دارد، چرا باید با یک بارندگی به این شکل در بیاید که فاضلاب و آب باران و ... اینچنین در هم بیامیزد؟
در تهران ماشین‌های آخرین مدل رژه می‌روند و مردم اهواز در سیلاب قدم می‌زنند
۴۰ سال پیش باید فکری برای این مشکل می‌کردیم، اما این‌کار را نکردیم و پول‌هایمان را جاهای دیگر حرام کردیم. در خیابان‌های تهران ماشین‌های آخرین مدل رژه می‌روند، اما مردم در اهواز در سیلاب قدم می‌زنند؛ مسلم است که این ایراد است.
اگر همه مجلس آینده هم پایداریچی باشند بازهم نمی توانند کاری کنند
با تمام این ایرادات و نارضایتی‌هایی که وجود دارد چقدر این خطر احساس می‌شود که ما با مشکل دیگری مانند روی کار آمدن یک مجلس تندرو یا ناکارآمد مواجه شویم؟
من اصلا نگران مجلس تندرو و کندرو نیستم هر دو ناکارآمد هستند؛ یعنی اگر تمام مجلس هم از جبهه پایداری هم باشد آنها هم نمی‌توانند کاری بکنند چون اصلا ذهن‌شان توسعه و اینده کشور نیست. یک راه سیاسی را دنبال می‌کنند. دستشان برسد با آمریکا هم مذاکره خواهند کرد، چراکه می‌خواهند مشکلشان حل کنند. مشکل این نیست که چپ بیاید یا راست، انقلابی باشد یا غیر انقلابی یا متوسط الحال بیاید مشکل اینجاست که چون همه به فکر روز خود هستند مسائل واقعی زمین می‌ماند.
مجلس باید هویت قانونگذاری داشته باشد اما...
برخی می‌گویند موازی کاری‌ها با مجلس قدرت آن را گرفته است برای مثال مجمع تشخیص مصلحت نظام...
البته ما در زمینه قانونگذاری هم مشکل داریم یعنی هم شورای انقلاب فرهنگی و ... وارد عرصه قانون گذاری شده است و هم مجمع تشخیص و ... اما به نظرم مجلس باید هویت خود را برای ریل گذاری برای آینده کشور داشته باشد که این موضوع وجود ندارد. من مجلس آینده را مثل همین مجلس می‌بینم و هیچ تفاوتی میان انها وجود ندارد
یعنی فرقی نمی کند ترکیب مجلس چه کسانی باشند، چه کسی رئیس شود و ...
هرکسی بیاید هیچ فرقی نمی‌کند هرکسی بیاید وضع به همین منوال است. درواقع خط مشی آینده نگری در کشور وجود ندارد و تنها به این فکر هستند که فردا چه کنیم که ببینیم چه چیز می‌شود. چون سختی وجود دارد و اگر قرار باشد فردا را بسازیم باید امروز همه سختی بکشیم حاضر نیستند زیر بار سختی بروند. لذا باید عزم ملی به وجود بیاید و از ریخت و پاش از صدر تا ذیل شکل بگیرد.
متاسفانه وقتی با مشکلات زیاد درگیر هستیم و وعده معیشت بهتر می‌دهند، این شعار برای چیست؟! وقتی این همه مشکل وجود دارد چطور قرار است این وعده عملی شود؛ از همه تریبون‌ها هم می شنویم نماز جمعه گرفته تا انتخابات. مسلم است که نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم چون با واقعیت‌ها رو به رو نمی‌شوند.. خبرانلاین
