مخالفت احمدی‌نژاد و ضرغامی با تسخیر سفارت آمریکا

تبریزی با بیان این که حضورش بین دانشجویان خط امام فقط به عنوان عکاس و فیلمبردار بوده است، می افزاید: حضورم در این ماجرا بابت انعکاس تصویری رویداد در قالب فیلم و عکس بود و جنبه سیاسی نداشت و گردانندگان اصلی هم در همین حد از ما انتظار داشتند و نقشی بیش از این برای گروه فیلم و عکس قائل نبودند.

سفارت آمریکا یک دخمه عجیب و غریب بود

تبریزی در یادآوری خاطرات آن دوره، سفارت آمریکا را دخمه ای عجیب و غریب توصیف می کند و درباره روابط دانشجویان و گروگان ها می گوید: به هیچ وجه گروگانگیری واقعی در کار نبود.

مخالفت احمدی‌نژاد و ضرغامی با اشغال سفارت

او درباره انتقادات وارد به اشغال سفارت هم می گوید: در آن زمان فقط دو نفر یعنی محمود احمدی نژاد و عزت الله ضرغامی با اشغال سفارت مخالف بودند اما بقیه گروه ها اقدام دانشجویان خط امام را تایید می‌کردند. در واقع در این ماجرا تنها دانشگاهی که همراهی نکرد دانشگاه علم و صنعت بود که آقای احمدی نژاد در انجمن اسلامی آن دانشگاه بود زیرا آنها بر این باور بودند که باید از سفارت شوروی شروع کنیم. البته آقای عزت‌الله ضرغامی هم با این  که جزو بچه های پلی تکنیک بود مخالف این حرکت بود، می گفت این کار درست نیست و حاضر به شرکت در ماجرای اشغال سفارت نشد.

اصلا بنا نبود دانشجویان در سفارت بمانند

تبریزی با بیان این که اصلا بنا نبود دانشجویان در سفارت بمانند، خاطرنشان کرد: چون این ذهنیت در دانشجویان وجود داشت که «ما با دست خالی در مقابل تفنگداران آمریکایی کاری از پیش نخواهیم برد ضمن این که سفارت بخشی از خاک آمریکا است و امکان ورود به آن وجود ندارد.» این تمام برنامه و طراحی دانشجویان برای اشغال سفارت آمریکا بود.

او ادامه داد: تصمیم ابتدایی دانشجویان این بود که فقط به عنوان حرکت اعتراضی در حد ۲ الی ۳ ساعت به سمت سفارت بروند و در همان ابتدای ورود بازگردند، دانشجویان اصلا فکر نمی کردند بتوانند سفارت را در اختیار بگیرند.

از واشنگتن به آمریکایی ها گفته شده بود که اصلا مقاومت نکنند، فقط مدرک و سند از بین ببرند

وقتی دانشجویان وارد سفارت شدند با اتفاقی روبه‌رو شدند که خیلی عجیب بود چون آمریکایی‌ها از داخل سفارت با واشنگتن در تماس بودند و به آنها گفته شده بود که اصلا مقاومت نکنید، فقط هر چه مدرک و سند وجود دارد از بین ببرید که آنها هم همه اسناد را داخل دستگاه خردکن ریخته بودند بعد از آن تسلیم شدند، البته این موضوع را وقتی با گروگان ها صحبت کردند متوجه شدند. باز هم تاکید می کنم که دانشجویان به دنبال اشغال سفارت نبودند چون امکاناتی در اختیار نداشتند و تصور این بود که یکی - دو ساعت بیشتر آنجا حضور ندارند و موضوع تمام می شود اما یک دفعه ماجرا تبدیل به یک گروگانگیری شد.

دانشجویان و گروگان‌ها کتاب‌های شریعتی را می‌خواندند و تخته‌نرد بازی می‌کردند

کمال تبریزی در بازگویی بخش دیگری از خاطراتش می‌گوید: این گونه نبود که گروگان‌ها دست‌بسته باشند بلکه با دانشجوها تخته‌نرد بازی می کردند و کتاب‌های دکتر شریعتی را می‌خواندند. مثلا یکی از دانشجویان را به خاطر دارم که برای یکی از گروگان‌ها کتاب دکتر شریعتی را می خواند و تحلیل می کرد. حتی با هم نقاشی می کشیدند و غذا می خوردند و در واقع گروگان ها و دانشجویان کاملا با هم رفاقت و همنشینی داشتند.