هدف محمد شریعتمداری و اطرافیانش از جذب و استخدام گسترده فعالان رسانه ای از هر دو طیف سیاسی اصول گرا و اصلاح طلب چیست؟ + اسامی فعالان رسانه ای استخدام شده وزارت کار
ظاهراً وزارت کار و زیر مجموعه های آن تحت فرمان اعضای کارگروهی (کارگروه انتصابات) که هدایت آن با فیاض زاهد است . در این کارگروه اعضای یک حزب خاص و تعدادی از نمایندگان مجلس هم عضو هستند. این کارگروه با نفوذ خود در دفتر وزیر و وزارتخانه تلاش می کند با "پول پاشی" و "تقسیم پست" همان رویکرد انتصابات اتوبوسی گذشتگان را زنده نگاه دارند؛ بدین ترتیب وزارت کار، شستا ،صندوق های بازنشستگی و شرکت های زیر مجموعه در اختیار گروهی قرار می گیرد که با اعضای اصلی "کارگروه " و "پدرخوانده گان سیاسی" وفادار بمانند . وزارت کار عملاً حیاط خلوت عده ای شده است که زیر تابلوی وزیر و آن وزارتخانه مشغول نوچه پروری می باشند؛ حال آنکه نه این گروه به وزیر وفادار هستند و نه دولت. این ماجرا صرفاً پاداش و حق السکوت جدیدی است که در برخی وزارتخانه ها باب شده است
باز هم همین مدیران دولتی بسیار گفته اند و شنیده ایم؛ سیاه دیدن، سفید دیدن و حتی خاکستری دیدن "وقایع" انتخاب خبرنگار نیست. بنابراین خبرنگاران خط مقدم و پیشگام مبارزه با فساد و رانت هستند و در این جهت باید فعالیت رسانه ها گسترش پیدا کند.
هر چند در شرایط فعلی مطبوعات و رسانه آزاد وجود ندارد و اهالی رسانه به دلایل معیشتی و بسیاری از دغدغه های دیگر ناچار هستند راه روابط عمومی شدن (به صورت رسمی و غیر رسمی ) در پیش بگیرند.
اما رویکرد برخی نهادهای دولتی در جذب خبرنگاران و فعالان رسانه ای بیش از آن چیزی است که به صورت معمول اتفاق می افتد. اخیراً و در طی یک سال گذشته وزارت کار، رفاه و تامین اجتماعی و مجموعه های اقتصادی زیر مجموعه این وزارتخانه عریض و طویل، تعداد قابل توجهی از خبرنگاران و فعالان رسانه ای را تحت عنوان "اعضای هیئت مدیره" شرکت های اقتصادی و یا روابط عمومی جذب کرده است.
انتصاب یک فعال رسانه ای به عنوان روابط عمومی سازمان هیچ اشکالی ندارد؛ مشکل تعدد و فراوانی انتصابات در یک سال است و این سوال را در ذهن ایجاد می کند دلیل این تعداد انتصاب در یک سال چیست؟!
از سوی دیگر اینکه یک فعال رسانه ای، که پیش از این سابقه مدیریت یک کارگاه تولیدی خصوصی را نداشته؛ چگونه می تواند عضو هیئت مدیره پتروشیمی، شرکت سیمان و پالایشگاه شود؛ مسئله ای است که قطعاً وزیرکار باید به آن پاسخ دهد؟!
سوال بعدی که باید از آقایان پرسید این است که هدف محمد شریعتمداری و اطرافیانش از جذب و استخدام گسترده فعالان رسانه ای از هر دو طیف سیاسی اصولگرا و اصلاحطلب چیست؟ آیا منظور این است که رسانه ها باید اینگونه پاداش سکوت خود یا حمایت شان را از ایشان بگیرند!
بهتر نبود محمد شریعتمداری و هیئت انتصاب ایشان به رهبری فیاض زاهد و دیگر عناصر حاضر در برخی احزاب اصلاح طلب و مجلس روند مالی شفافی را برای تبلیغ اقدامات آن وزارتخانه انتخاب می کردند؟!
رسانه ها می دانند که حق مسلم مدیران ، سازمان ها و... تبلیغ و تببین عملکرد مجموعه است و بسیاری هم از این رویکرد استقبال می کنند اما آنچه در وزارت کار در یکسال گذشته رخ داده ماجرای و معنی دیگری دارد.
اینکه با "پول پاشی" و "تقسیم پست" همان رویکرد انتصابات اتوبوسی گذشتگان را زنده نگاه دارند، راه رفتن بر مسیر غلط گذشتگان است. اینکه برخی از اطرافیان شما آقای وزیر! نام این دست اقدامات را جوانگرایی می گذارند از شوخی های حلقه ای از افراد می باشد که دو سال است اطراف شما را فراگرفته و آن دولت را سکوی پرتاب خود قرار داده اند.
نوچه پروری نه برای وزیر بلکه برای اعضای کارگروه انتصابات
ظاهراً وزارت کار و زیر مجموعه های آن تحت فرمان اعضای کارگروهی (کارگروه انتصابات) که هدایت آن با فیاض زاهد است . در این کارگروه اعضای یک حزب خاص و تعدادی از نمایندگان مجلس هم عضو هستند.
این کارگروه با نفوذ خود در دفتر وزیر و وزارتخانه تلاش می کند با "پول پاشی" و "تقسیم پست" همان رویکرد انتصابات اتوبوسی گذشتگان را زنده نگاه دارند؛ بدین ترتیب وزارت کار، شستا ،صندوق های بازنشستگی و شرکت های زیر مجموعه در اختیار گروهی قرار می گیرد که با اعضای اصلی "کارگروه " و "پدرخوانده گان سیاسی" وفادار بمانند .
وزارت کار عملاً حیاط خلوت عده ای شده است که زیر تابلوی وزیر و آن وزارتخانه مشغول نوچه پروری می باشند؛ حال آنکه نه این گروه به وزیر وفادار هستند و نه دولت. این ماجرا صرفاً پاداش و حق السکوت جدیدی است که در برخی وزارتخانه ها باب شده است
