وکیلی: از روز اول بر سر فراکسیون امید کوبیدند که نیروهای درجه ۲ و ۳ اصلاح طلب هستید/ مگر ماموریت ما رفع حصر بود؟

به گزارش دیده بان ایران، محمد علی وکیلی نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران با بیان اینکه از شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بی‌خبرم چون عضو شورا نیستم، گفت: گویا اخیراً شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان فعال شده است. هنوز برای بستن لیست اصلاح‌طلبان در انتخابات یازدهم زود است باید ابتدا مبانی مهمی روشن شود. در سال‌های ۹۲ ،۹۴ و ۹۶ اصلاح‌طلبان به صورت ائتلافی در انتخابات شرکت کردند. در حال حاضر بحث مهم در جریان اصلاح طلبی این است که آیا در سال ۹۸ نیز با مبانی ائتلاف در انتخابات حضور خواهیم یافت یا خیر؟

اهم گفت وگوی محمد علی وکیلی را در ادامه می خوانید:

* آقای عارف ریاست فراکسیون امید و رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان اعلام کرد که اصلاح‌طلبان با هویت مستقل اصلاح‌طلبی در انتخابات حضور خواهند یافت. همین موضع و تفکر در انتخابات اجلاسیه چهارم مجلس دهم عامل اختلاف نظر در فراکسیون امید شد. برخی از اعضای فراکسیون امید مخالف رقابت عارف با لاریجانی بودند اما عارف یکی از دلایل لزوم رقابت را تبیین مرز مدیریتی در آستانه انتخابات اعلام کردند.

* برخی افراد در جریان اصلاحات نظریه مشارکت مشروط در انتخابات را مطرح می‌کنند اما صدای غالب اصلاح‌طلبان مشارکت فعال است، اینکه این مشارکت با هویت مستقل اصلاح‌طلبی باشد یا ائتلافی مورد اختلاف است.

* همیشه مجلس ایران دارای اقلیت و اکثریت دارای هویت بوده است. مجلس دهم تنها دوره‌ای است که با سه فراکسیون شکل گرفته است. البته با دو لیست و دو گفتمان اصلاح طلبی و اصولگرایی افراد در رقابت‌های انتخاباتی حضور یافتند و در پایان اکثریت نمایندگان با لیست امید وارد مجلس دهم شدند. اما بخشی از اعضای لیست امید، فراکسیونی را شکل دادند که مجلس دهم را از هویت انداخت، مجلس دهم فاقد هویت است. اگر سوال کنید مجلس دهم اصولگراست؟ می گویم نه. اگر سوال کنید اصلاح طلب است؟ می‌گویم نه. واقعاً نمی‌دانیم هویت مجلس دهم چیست.  

*مقدورات فراکسیون امید همین بود و تصور می‌کردیم فراکسیون‌های دیگر، افراد اقتصادی بیشتری معرفی کنند.

* نمایندگان دوره دهم تهران تفاوت مهمی با دوره‌های قبل دارند، نمایندگان مردم تهران در مجلس دهم مردمی‌تر هستند. درست این است که مردم تهران به نمایندگان خود دسترسی داشته باشند. در گذشته این مقدار مشکل و معضل در تهران وجود نداشته است. در واقع نمایندگان تهران ساز و کار نمایندگان شهرستان را در پیش گرفتند.

* از همان روز اول پس از پیروزی لیست امید در انتخابات، طیفی از اصلاح‌طلبان بر سر ما کوبیدند که شما نیروهای درجه ۲ و ۳ اصلاح‌طلب هستید اعضای فراکسیون امید مجلس نماینده روایت حداقلی از اصلاح‌طلبی هستند، اصلاح‌طلبی دو راوی دارد، راویان حداکثری و راویان حداقلی.ما هم چون اصلاح‌طلب حداقلی بودیم شانس پیدا کردیم که راه به حکومت پیدا کنیم، اگر راویان حداکثری اصلاح‌طلبی بودیم از فیلتر شورای نگهبان عبور نمی‌کردیم.

* از آنجایی که اعضای فراکسیون امید راویان حداقلی اصلاح‌طلبی بودند، بنابراین با روایت‌گرایان حداقلی اصولگرایی قابل جمع شدند. بدین معنا که سقف پذیرش، آقای عارف بوده است، سقف مقدورات آقای عارف هم خودش است، آقای عارف نمی‌توانست یک کنشگر حزبی به معنای خود باشد، چون آقای عارف فردی منضبط و با اخلاق است. در فراکسیون امید نیز چنین فرآیندی حاکم است. طیف جوان، مسن، با تجربه، بی تجربه، رادیکال و محافظه کار در فراکسیون حضور دارند. آقای عارف توانست همه اعضای فراکسیون را دور هم نگه دارد.

* من به دلیل تعریفی که از خاستگاه فکری فراکسیون امید دارم معتقدم کسانی که از بیرون بر سر فراکسیون می‌کوبند، معیار غلطی دارند. ما با مقیاس جامعه حداکثری اصلاح‌طلبی نقد می‌شویم، انتظار این عده این بوده است که ما مجلس ششم بشویم یعنی از ما انتظار حرکات مجلس ششمی داشتند در حالی که برآیند فراکسیون امید کاراکترهای مورد نیاز برای این انتظارات را نداشت. ما روایت حداقلی از اصلاح‌طلبان هستیم.

* فراکسیون امید نقد می‌شود که چرا حصر را بر نداشته، آقای روحانی نیز نقد می‌شود که چرا حصر را بر نداشته است. این افراد با معیارهای اصلاح‌طلب حداکثری ما را نقد می‌کنند اما مأموریت ما چیز دیگری بود که باید در راستای اجرای آن مأموریت قدم بر می‌داشتیم. از منظر عدم اجرای آن مأموریت، ما قابل نقد هستیم.

* فراکسیون امید مأموریت داشت در درون حاکمیت راه پیدا کرده و با برقراری یک دیالوگ سازنده با بخش‌های حاکمیت فضای امنیتی میان حاکمیت و اصلاح طلبان را برطرف کند اما فراکسیون امید نتوانست دیالوگ سازنده با ارکان حاکمیت برقرار کند و از این منظر قابل نقد است.

* اعضای فراکسیون امید از این منظر که نطق‌های آتشین مجلس ششمی انجام نمی‌دهند قابل نقد نیستند. ما فراتر از کاراکترهایمان ظاهر شدیم، به نظر من این مقدار نطق از طرف فراکسیون امید نباید در مجلس انجام می‌شد. نباید مواضع اصلاح‌طلبانه در نطق‌ها اتخاذ می‌شد و این میزان صراحت در کلام و مرزداری با گفتمان رقیب لازم نبود. اما متأسفانه انجام شد و کار درستی نبود. ما مسئله حصر و محدودیت‌های آقای خاتمی را باید با تعامل حل می‌کردیم نه تقابل، اما فراکسیون امید و دولت از این منظر موفق نبودند.

* به کسانی که تعابیر تحقیرآمیز که درباره اعضای فراکسیون امید به کار می‌بردند گفتم که به کار بردن این تعابیر خلاف حکمت است، نباید این‌جور بر سر سرباز انتخابی خود بکوبند و یا ضعفش را به رخش بکشند. انتظار دارید بعد از اینکه اعتماد به نفس سرباز خود را گرفتید، تا چه حد بتواند کنشگر سیاسی حتی حداقلی باشد. من از اساس چنین تعبیراتی را قبول ندارم. مگر کسانی که قبل از ما در مجلس حضور داشتند مادرزاد افراد سیاسی و پارلمانی بودند؟ اگر شرایط سیاسی را تغییر دهیم و اگر هر کدام از ما در مجلس ششم نماینده بودیم درخشش متفاوتی نشان می‌دادیم.

* در آن زمان اقتضای محیط و فضای حاکم به گونه‌ای بود که این افراد توانستند خود را معرفی کنند. امروز دسترسی مردم به اطلاعات زیاد است و اطلاعات عمومی آنها بسیار بالاست. کامنت های مردم در شبکه‌های اجتماعی دارای پیام‌های عمیقی است. در گذشته فضای مونولوگ وجود داشت و صداها یک طرف شنیده می‌شد و خیلی دیده می‌شد اما امروز صداها یکطرفه نیست بلکه ساختار تکنولوژی کنونی فضا را چند صدایی و دیالوگی کرده است. در این فضا صداها باید خیلی متفاوت باشد تا دیده و یا شنیده شوند.