علی ربیعی محتمل ترین چهره برای تصدی "سخنگویی دولت" آنهم از سر ناچاری / مشکلات دولتی که فاقد چهره است!
دولتی که سخنگو ندارد یا سخنگو های که معرفی می کند نماینده واقعی دولت او نیستند و مقبولیت خاصی ندارند. اینها همه مشکلاتی دولتی است که فاقد چهره است! چندی پیش، نام «علی ربیعی» به عنوان گزینه احتمالی سخنگویی دولت مطرح شد؛ اما مدتی این موضوع مسکوت ماند تا اینکه دوباره خبرها در این باره قوت گرفته و شنیده می‌شود که سخنگویی دولت دوازدهم در ادامه راه به وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی سپرده می‌شود که بعد از برکناری از دوره وزارت به عنوان مشاور در دفتر رئیس جمهور حضور دارد و قوه مجریه را کمک می‌کند. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که ربیعی چهره مقبول در حوزه اجتماعی و رسانه ای نیست او بیش از هر چیز با حاشیه های برکناری اش از سوی نمایندگان مجلس روبروست.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیده بان ایران ؛ دولتی که سخنگو ندارد یا سخنگو های که معرفی می کند نماینده واقعی دولت او نیستند و مقبولیت خاصی ندارند. اینها همه مشکلاتی دولتی است که فاقد چهره است!
سه‌شنبه ۲۶ تیرماه سال 97 آخرین جلسه سخنگوی سابق دولت (محمدباقر نوبخت) در حالی با حضور خبرنگاران برگزار شد که بحث رفتن او از سازمان برنامه و بودجه، بیش از هر زمان دیگری در بحبوحه مشکلات اقتصادی داغ شده بود. او حتی از آمادگی برای بازگشت به دانشگاه و تدریس و کناره گیری از مسئولیت های دولتی خبر داده بود، ولی در آن جلسه تلاش بسیاری کرد تا از حضور خود در مهمترین سازمان مالی و اعتباری کشور دفاع کند. او درباره احتمال کنار گذاشته شدنش از سازمان برنامه و بودجه گفت: «تمام این شایعات دروغ است.»
شامگاه سه‌شنبه ۹ مرداد محمدباقر نوبخت در صفحه توئیتر خود از تغییر سخنگوی دولت دوازدهم با موافقت حسن روحانی، رئیس جمهور خبر داد، ولی این موضوعی بهایی بود که او باید برای حفظ جایگاهش در سازمان برنامه و بودجه می پرداخت. با این تصمیم، نوبخت در جایگاه ریاست سازمان برنامه و بودجه ماندگار شد، ولی با گذشت نزدیک 9 ماه از این موضوع، همچنان دولت ترجیح داده کار را بدون سخنگو دنبال کند.
ماه های زیادی است که اطلاع رسانی از اقدامات دولت، تنها به حضور خبرنگاران طی روزهای چهارشنبه در حیاط هیأت دولت محدود شده و هنوز مشخص نیست، چه کسی قرار است ریاست جلسات سه‌شنبه‌های طبقه هشتم ساختمان کوثر (محل برگزاری نشست خبرنگاران با سخنگوی دولت) را به عهده بگیرد!
محمدباقر نوبخت پنج سالی به عنوان سخنگوی دولت، پاسخگوی پرسش های خبرنگاران و بازتاب‌دهنده نظرات، تصمیمات و اقدامات دولت حسن روحانی بود؛ اما با بالا گرفتن انتقادات از نوع اطلاع رسانی و سخنانی که سخنگو بر خلاف واقعیات جامعه بر زبان جاری می کرد، نحوه عملکرد دولت دوازدهم و زمزمه‌های تغییر کابینه دوم روحانی، سرانجام نوبخت با بهانه کردن تمرکز بیشتر بر سازمان برنامه و بودجه از این مسئولیت کناره گیری کرد.
حالا دوباره انتقاد به بهره نگرفتن دولت از سخنگو به منظور بازتاب عملکردها و اقدامات قوه مجریه به مردم و همچنین عدم پاسخگویی در مقابل افکار عمومی شدت گرفته است و روز و جلسه ای نیست که رسانه ها در این زمینه مطلب ننویسند و سؤال نپرسند؛ موضوعی که مقامات دولتی را وادار به واکنش کرده است.
محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور که خیلی ها او را منتفذترین چهره در دولت دوم روحانی می خوانند، درباره عدم حضور سخنگو در دولت و در حاشیه جلسه امروز چهارشنبه هیأت وزیران، تصریح کرد: «من سخنگو نیستم، اما سعی می‌کنم هفته‌ای یک بار پاسخ رسانه‌ها را بدهم، ضمن اینکه تلاش می‌کنیم، سخنگوی دولت نیز انتخاب شود.»
چندی پیش نام علی ربیعی به عنوان گزینه احتمالی سخنگویی دولت مطرح شد، اما مدتی این موضوع مسکوت ماند تا اینکه دوباره خبرها در این خصوص قوت گرفت و شنیده می شود که سخنگویی دولت دوازدهم در ادامه راه به وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی سپرده می شود که بعد از دوره وزارت به عنوان مشاور در دفتر رئیس جمهور حضور دارد و قوه مجریه را کمک می کند.
علی ربیعی شصت ساله سیاستمدار اصلاح طلبی است که پنج سال مسئولیت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در چهار ساله دولت یازدهم و سال اول دولت دوازدهم بر عهده داشت، اما در هفدهم مرداد سال ۱۳۹۷ توسط جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی استیضاح و برکنار شد.
او که زاده جنوب تهران است، درباره گذشته خود می گوید: پیش از انقلاب تکنسین کارخانه‌هایی چون ارج بوده و پس از انقلاب اسلامی تا سال ۱۳۶۰ مسئولیت شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی را بر عهده داشته است. ربیعی پس از آن به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درمی آید و از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری شهری و علی فلاحیان، معاونت حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات را بر عهد می گیرد.
او همچنین از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده است و از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ به عنوان مشاور اجتماعی رئیس دولت اصلاحات یعنی «سید محمد خاتمی» فعالیت می کند.او استاد دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی و عضو هیأت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مدیریت است.
