مجمع آمادگی پذیرش مسئولیت رد پالرمو را دارد؟

به گزارش دیده بان ایران؛ پالس هایی که از درون مجمع تشخیص بیرون می آید از نگاه منفی اکثریت اعضا به لایحه پالرمو حکایت می کند بنابراین دولتی ها نیز در این وضعیت ترجیح می دهند اصرار به رأی گیری نکنند تا شاید مرور زمان و بروز آثار تحریم های آمریکا موجب شود اعضای مجمع منطقی به موضوع نگاه کنند. حال باید دید مجمع تشخیص مصلحت نظام در جلسه آینده خود که بعد از تعطیلات عید نوروز برگزار می شود نظر نهایی خود را اعلام خواهد کرد. اما در اینجا نکته ای که محل سئوال است، این است آیا مجمع حاضر است مسئولیت رد پالرمو را بپذیرد.

حجت الاسلام غلامرضا مصباحی مقدم در واکنش به این سئوال می گوید: اگر مجلس تصمیمی می گیرد بعدا نتیجه تصمیمات خودش را به عهده می گیرد؟ اگر دولت تصمیمی می گیرد بعدا پای نتایج تصمیمات خودش می ایستد و دفاع می کند؟ یا می گویند آنکه خیر، نشد.

چرا مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره پالرمو به جمع بندی نرسید؟

تقریبا همه اعضا اعم از موافق و مخالف، نمایندگان مجلس، نمایندگان دولت و نمایندگان کمیسیون های تخصصی مجمع صحبت های خود را انجام دادند و از نظر طرح مباحث کار تمام است. متنها رأی گیری انشاءالله به سال بعد موکول شد.

معاون حقوقی رئیس جمهور اعلام کرد «درباره پالرمو، دولت لایحه داد، مجلس تصویب و شورای نگهبان تأیید کرد اما هیأت نظارت مجمع آن را خلاف برخی از سیاست های کلی نظام دانست و خود مجمع باید این گره را بتواند باز کند» چرا رفع ایرادات هأت نظارت در مجمع طولانی شد؟

این ایرادات {هیأت نظارت مجمع} از طریق شورای نگهبان به مجلس منعکس شد اما چون مجلس روی نظر خود اصرار ورزید، به عنوان موضوع اختلافی بین شورای نگهبان و مجلس برای تعیین تکلیف به مجمع تشخیص مصلحت نظام آمد. البته مسئله فراتر از رفع اشکالات وارده به لایحه پالرمو درنظر گرفته شد، به این صورت که «اصلا پیوستن و الحاق به این کنوانسیون مصلحت است یا خیر؟». این مسئله چه «با حق شرط های مجلس» و چه «بدون حق شرط های مجلس که احیانا در مجمع می تواند تکمیل و اصلاح شود» مورد بررسی قرار گرفت. آنچه در کمیسیون های مجمع نیز رأی گیری شد همین بود و هیچ کدام از این دو حالت رأی نیاورد بنابراین لایحه پالرمو را کلا رد کردند.

موافقان تأیید پالرمو می گویند «با رد این لایحه، کانال مالی ایران با سایر کشورها بسته و آثار تحریم های سخت آمریکا دو چندان می شود که این مسئله موجب تضعیف کشور خواهد بود»، چرا مجمع این مصلحت آشکار را تشخیص نمی دهد؟

این ادعای موافقان الحاق به پالرمو است و حتی یک استدلال کنار آن وجود ندارد. معتقدم الحاق به پالرمو و احیانا سی اف تی در زمان خطرش برای مسائل مالی و تجارت بیشتر است چون با پیوستن به پالرمو و سی اف تی کانال های مالی ما شفاف خواهد شد. نسبت به شفافیت داخلی مجلس قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم را تصویب و شورای نگهبان تأیید کرد و قانون مبارزه با پولشویی نیز در مجمع نهایی شد بنابراین دو قانون قوی و با کفایت برای مبادلات داخلی داریم اما مهم مسئله مبادلات خارجی ما است. مبادلات خارجی ما اکنون با دور زدن تحریم ها دارد تحقق پیدا می کند. آقای زنگنه می گوید «من نفت را با دور زدن تحریم ها دارم می فروشم و پول آن را به دست می آورم». اگر بنا باشد ما به سی اف تی و پالرمو بپیوندیم خطر اینکه راه های کنونی ما در مبادلات خارجی شناسایی و بسته شود خیلی قوی وجود دارد. یعنی با تأیید این دولایحه، آنچه الان در مبادلات خارجی وجود دارد امکانش است دیگر محقق نشود. در این صورت مصلحت نظام اقتضا نمی کند که ما در شرایط تحریمی به پالرمو بپیوندیم که اگر در شرایط تحریمی به پالرمو بپیوندیم ابزار دست تحریم کنندگان را تقویت کرده ایم. رئیس اف ای تی اف، زمانی مدیر میز تحریم های ایران در وزارت خزانه داری آمریکا بوده است؛ او در اف ای تی اف بی کار ننشسته است، قطعا منتظر است ما به این کنوانسیون ها ملحق شویم تا با قدرت و قوت بیشتری آمریکا بتواند راه های دور زدن تحریم ها توسط ایران را شناسایی و کور کند. رئیس اف ای تی اف نشستی با تعدادی از اعضای کنگره آمریکا داشت، وقتی از او سئوال شد که «ایران در حال دور زدن تحریم ها است ما چه زمانی می توانیم ایران را به سر میز مذاکره بیاوریم» اعلام کرد «اجازه دهید ایران اگر به این کنوانسیون ها بپیوندد ما بهتر می توانیم راه های دور زدن تحریم ها را شناسایی کنیم». پس کسانی که چنین ادعایی دارند و می گویند «رد پالرمو و سی اف تی کانال های ارتباط مالی ما را با سایر کشورها می بندد» بهتر است این مسائل را بدانند و اگر نمی دانند خوب است چشم خود را باز کنند و با دقت بیشتری اظهارنظر کنند. این مسائلی نیست که مصلحت نظام را نادیده بگیریم و از همین حداقل هایی هم که با دورزدن تحریم نصیب ملت ایران می شود، محروم بمانیم.

این موضع وجود دارد که «اگر مجمع پالرمو و سی اف تی را رد کند باید مسئولیتش را هم بپذیرد»، آیا آمادگی در مجمع وجود دارد؟

این سخن چیزی جز تهدید یک نهادقانونی نیست. اگر مجلس تصمیمی می گیرد بعدا مسئولیت نتیجه تصمیمات خودش را به عهده می گیرد؟ اگر دولت تصمیمی می گیرد بعدا پای نتایج تصمیمات خودش می ایستد و دفاع می کند؟ یا می گویند خیر، نشد؟ بنابراین این سخن به نظرم نوعی تهدید یک نهاد بالادستی نظام است که به رهبر معظم انقلاب مشاوره می دهد. کسانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام نشسته اند که از نخبگان ملت ایران هستند. تجربه ریاست جمهوری، نمایندگی مجلس و وزارت دارند بنابراین افراد ضعیفی از لحاظ فهم، فکر و اندیشه سیاسی نیستند که تهدید شوند، اگر پالرمو و سی اف تی را تصویب نکنند باید مسئولیتش را هم بپذیرند. وقتی مجمع تصمیمی می گیرد وظیفه خود را دارد ادا می کند.