تاکید موکد رهبری بر حفظ حرمت جشن انقلاب
تاکید موکد رهبر معظم انقلاب بر حفظ شان و حرمت افراد در سخنرانی ها و مراسم مختلف، اتمام حجتی برای گروه هایی است که گرچه داعیه دار حرکت در مسیر رهبری هستند اما در برهه هایی از این تاکیدات آگاهانه یا ناآگاهانه غفلت می کنند.
به گزارش دیده بان ایران، تکرار برخی موضوعات در مواضع رهبری و در فواصل زمانی مشخص ضمن آن که از اهمیت آن موضوع در دیدگاه ایشان حکایت دارد، نوعی هشدار آگاهی بخش به جامعه و گروه های سیاسی هم است تا درباره آن موضوع مشخص راه به بیراهه نبرند.
رهبر انقلاب در تازه ترین بیانات خود درباره هجمه و هتک حرمت برخی سخنرانان و راهپیمایان راهپیمایی بیست و دوم بهمن فرمودند: «گاهی در راه پیمایی بیست ودوم بهمن دیده می شود که مثلاً جنابعالی از فلان آقا خوشتان نمی‌آید، او هم آمده در راهپیمایی مثل شما، بنا می کنید علیه او تظاهرات کردن و شعار دادن؛ این درست نیست؛ مبنای خودتان را اگر مبنای منطقی است حفظ کنید، جای تسویه حساب، راه پیمایی بیست ودوم بهمن نیست؛ این را من توصیه می کنم به همه؛ بگذارید این حرکت عظیم که نشان‌دهنده عزم ملّی و حضور ملّی و وحدت ملّی است، همین جور با همین عظمت باقی بماند.»
اختلاف سلیقه و عقیده و نیز تفاوت دیدگاه و عملکرد در عرصه سیاست ورزی امری مورد پذیرش و از اصول مهم در نظام جمهوری اسلامی است. اما هتک حرمت افراد بهانه این تفاوت ها امر مذمومی است که رهبری بار دیگر در سخنان اخیر خود به دوری از آن توصیه کرده اند.
این تاکیدات و توصیه ها در حالی است که بنای برخی حرکات های حرمت شکن در اعیاد و مراسم و سخنرانی ها، تنها برمبنای همین «خوش نیامدن» است. گروهی که خود را وارث و صاحب تمام آرمان ها و دستاوردهای نظام و انقلاب می دانند، جامعه و گروه های سیاسی را به خودی و غیرخودی تقسیم می کنند، بی آن که مبنای این تقسیم بندی را مشخص کنند. شاید به همین دلیل است که رهبری از برخی از این افراد می خواهد مبنای خود را حفظ کنند و به شعارها و کارهای خود بپردازند.
حفظ عظمت و حرمت راهپیمایی بیست و دوم بهمن ماه و پاسداشت آزادی بیان در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در گرو کنار گذاشتن تسویه حساب های سیاسی است که در کلام رهبری هم مورد توجه قرار دارد.
**گزارشی از مخالفت های رهبری با خودسری ها
این اولین بار نیست که حضرت آیت الله خامنه ای به اجتناب از توهین توصیه کرده اند. ایشان دستکم در 10 سال گذشته بارها درباره هجمه به مسوولان و شخصیت های سیاسی هشدار داده اند. معظم له در خطبه های نماز جمعه چهاردهم خرداد سال 89 تصریح کردند: «ممکن است ما با یکی مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ درباره‌ی او چگونه قضاوت می کنید؟ اینجور نباشد که مخالفت با یک کسی، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ی حق تعدی کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.»
ایشان در دیدار اعضای بسیجی هیات علمی دانشگاه‌ها در تیرماه همان سال تاکید می کنند: زیادتر نگویید از آنچه که هست، از آنچه که باید و شاید. منصف باشیم؛ عادل باشیم. اینها آن وظائف ماست. اینجور نیست که ما چون مجاهدیم، چون مبارزیم، چون انقلابی هستیم، بنابراین هر کسی که از ما یک ذره – به خیال ما و با تشخیص ما – کمتر است، حق داریم که درباره‌اش هر چی که می توانیم بگوییم؛ نه، اینجوری نیست.»
دقیقا دو سال پس از سخنان رهبر معظم انقلاب در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی (ره) در 14 خرداد 1390 باردیگر بر رعایت عدالت در برخورد با عقیده مخالف تاکید کرده و فرمودند: «اگر عنوان مجرمانه‌ای نباشد، کسی است که نمیخواهد براندازی کند، نمی خواهد خیانت کند، نمی خواهد دستور دشمن را در کشور اجرا کند، اما با سلیقه‌ی سیاسی ما، با مذاق سیاسی ما مخالف است، ما نمی توانیم امنیت را از او دریغ بداریم، عدالت را دریغ بداریم.»
ایشان همچنین در 28 بهمن سال 91 و در دیدار مردم آذربایجان ضمن اشاره به برخی خودسری ها و برهم زدن سخنرانی ها فرمودند: «این که شما یک نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص کنید، بعد یک عده‌ای راه بیفتند علیه او شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با این کارها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم. این کارهایی که در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. آن کارهایی که در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. بارها به مسوولین و کسانی که می توانند جلوی این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن کسانی که این کارها را می کنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهی و مؤمنند، خب نکنند.»
رهبر انقلاب در سوم خرداد سال 95 هم در مراسم دانش آموختگی دانشجویان افسری و تربیت پاسداری دانشگاه امام حسین(ع) بار دیگر تاکید کردند: «گاهی برخی افراد و جوان هایی که ممکن است صالح و مؤمن هم باشند، به دلیل مخالفت با یک فرد یا یک جلسه سخنرانی، هیاهو و جنجال به‌راه می‌اندازند و آن مجلس را بر هم می‌زنند، در حالی‌که من از قدیم با این کارها که هیچ فایده‌ای نیز ندارد، موافق نبوده و نیستم.»
«اظهر من الشمس» توصیه های مکرر رهبر معظم انقلاب درباره ضرورت حفظ آزادی بیان و عقیده در تجمعات و سخنرانی، شبهات برخی را درباره دیدگاه ایشان به روشنی برطرف می کند و همان اتمام حجتی است که به مناسبت های مختلف از سوی ایشان بیان شده است.
**تاریخچه ای از حمله ها و لغو سخنرانی ها
لغو سخنرانی مسوولان و حمله به شخصیت های سیاسی و حتی فرهنگی در یک دهه گذشته و تطبیق تاریخ توصیه های رهبری درباره اجتناب از حرمت شکنی به بهانه اختلاف عقیده؛ با برخی از این هجمه ها و حرمت شکنی ها، نشان از میزان حساسیت رهبری در این زمینه دارد.
دامنه این هجمه ها از حمله به تریبون سید محمد خاتمی رییس دولت اصلاحات تا بهم زدن مجلس سخنرانی مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و از حمله به علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی در روز جهانی قدس، تا حمله به علی مطهری نماینده مجلس گسترده است.
حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی در مقام رییس قوه مجریه و علی لاریجانی رییس قوه مقننه هم از این هجمه ها در امان نبوده اند. رییس جمهوری در بازگشت از نخستین سفر خود به نیویورک در فرودگاه تهران، مورد هجوم قرار گرفت. چهارسال بعد راهپیمایی روز قدس و نیز نماز عید فطر صحنه هتاکی به رییس جمهوری بود. از توهین ها و تهدیدهای پلاکاردی هم که با اغماض بگذریم بازهم روحانی در زمره روسای جمهوری است که صبورانه این هجمه را تحمل می کند.
لغو و برهم خوردن سخنرانی های رییس مجلس هم در نوع خود جالب توجه است. سخنرانی لاریجانی اصولگرا هم در 22 بهمن 91 و هم در 22 بهمن 97 لغو شده است. سخنرانی اول را خودسرها با فریاد و سخنرانی دوم را امام جمعه شهر البرز با اولتیماتوم لغو کرد.
پرونده مفتوح حمله به مطهری در شیراز و در اسفند 93 همچنان در برخی از رسانه ها پیگیری می شود. حمله چندی پیش به سخنرانی علیرضا بهشتی فرزند مرحوم آیت الله بهشتی هم بسیار مورد توجه رسانه های خبری داخل و خارج قرار گرفت.
مسوولان دولت های گذشته هم طعم گس لغو و حمله به سخنرانی ها را چشیده اند و شاید مقامات دولت های اصلاحات و چهره های نزدیک به این جریان در صدر فهرست باشند. حمله به محسن آرمین، عباس عبدی و سید هادی خامنه‌ای در سال های نخست دولت اول اصلاحات، نمونه هایی از این هجمه ها بود و فهرست لغو سخنرانی ها هم در حوصله این مجال نخواهد بود.
در دولت های نهم و دهم هم حمله به سخنرانی ها با شدت و ضعف ادامه یافت. سخنرانی مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در 15 خرداد 1385 در مرقد امام (ره) با اخلال روبرو شد. در خرداد چهارسال بعد سخنرانی یادگار امام (ره) هم در مرقد بنیانگذار انقلاب ناتمام باقی ماند. سخنرانی حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری در شب قدر سال 91 و در حرم امام رضا (ع) هم با پرتاب بطری آب و مهر متشنج شد.
در تمام گزارش های منتشر شده از این حمله ها، کلمه «خودسرها» مشترک بوده است. بی آنکه اطلاعی از ماهیت خودسرها در دست باشد. این خودسری ها در حالی است که رهبر انقلاب بارها با این اقدامات مخالفت کرده و آن را بی فایده توصیف کردند.
**توصیه های رهبری و خودسرها
توصیه رهبر انقلاب درباره برخی رفتارها که انسجام و عظمت ملی را خدشه دار می کند، این بار در آستانه بیست و دوم بهمن ماه انجام شده است. مفهوم چنین توصیه ای این است که برهم زنندگان سخنرانی ها و هتاکان به برخی مقامات، اگر خود را مطیع رهبری می دانند باید چهلمین جشن بیست و دو بهمن را به عرصه وحدت سیاسی بدل کنند و به عنوان متولیان انقلاب حرمت جشن آن را مقابل چشم های میلیونی محرم و نامحرم و دوربین های مرئی و نامرئی دوست و دشمن نگه دارند.
با وجود تاکیدات بی شمار حضرت آیت الله خامنه ای در این زمینه اما اگر خیابان ها بار دیگر صحنه هتاکی شد باید یقین کرد که هتاکان با تفرقه افکنی در روز وحدت، منویات دشمن را اجرا می کنند.
