ماجرای تذکر رهبری به احمدینژاد درانتخابات۸۸ چه بود؟
حجت الاسلام حمید پارسانیا از استادان حوزه و دانشگاه در گفت و گویی که در کتاب تازه انتشاریافته «فتنه تغلب»آمده، روایتی را از جلسه تعدادی از فضلای حوزه قم در 30تیرماه سال 88 با رهبر معظم انقلاب بیان کرده است.
به گزارش دیده بان ایران به نقل از روزنامه خراسان، پارسانیا با اشاره به این که افراد خیلی صریح سخنان خود را با رهبری در میان می گذاشتند، درباره پاسخ ایشان به ادعایی درباره جراحی بخشی از نیروهای سیاسی در این دوره و در نتیجه محدود شدن چتر رهبر گفت: ایشان درباره این موضوع گفت و گو کردند و توضیح دادند که رویکرد و عملکردشان در گذشته چطور بوده و الان هم چتر رهبری برای همه نیروهای انقلاب فراگیر است. البته اشاره کردند که در خصوص انقلاب و نظام با هیچ کس رودربایستی ندارند و اگر عده ای در برابر نظام اسلامی و مصالح مردم بایستند، آن ها هستند که خواسته یا ناخواسته خودشان را از زیر چتر رهبری خارج کرده اند.
تذکر استثنایی رهبر انقلاب به احمدی نژاد
وی به طرح مباحثی درباره چرایی حمایت رهبر انقلاب از دولت نهم اشاره کرد و گفت: آقا در پاسخ به این مسئله ابتدا گفتند این گونه نیست که آقای احمدی نژاد و همه سیاست های ایشان مورد قبولشان باشد، از طرف دیگر بخشی از مواضع یا اقداماتی را هم که آقا قبول نداشتند، علنی نشده؛ البته بخشی دیگر علنی شده است؛ مثل مخالفت با انتصاب آقای مشایی به معاون اولی رئیس جمهور. در این مورد، مصادیق مشخص دیگری را هم برشمردند که معلوم شد حداقل در دو نوبت دیگر که آقای احمدی نژاد می خواست در طول دولت نهم از آقای مشایی استفاده کند، با مخالفت ایشان روبه رو شد و تلاش های رئیس جمهور برای تغییر نظر رهبری به جایی نرسید. ایشان با بیان این که آن چنان نیست که بنده همه آن چه را آقای احمدی نژاد می گوید یا انجام می دهد، تأیید بکنم، ازجمله اشاره ای به نوع برخوردشان در مرقد امام و به ویژه در نماز جمعه به مناظره ها داشتند که با صراحت اعلام کردند آن شیوه در مناظرات کار صحیحی نبود و آن جا «علی رؤوس الأشهار» این مطلب گفته شد و این را به عنوان برخورد استثنایی با رئیس جمهور دانستند.
وی در توضیح این موضوع گفت: خودشان به وجه استثنایی آن اشاره کردند که تا به حال و حتی در زمان امام هم سابقه نداشته در یک محیط علنی و در حضور رئیس جمهور، رهبری مواضع وی را نقد و نادرست معرفی کند؛ حتی درباره بنی صدر هم تا وقتی که رئیس جمهور بود، امام این شأن را رعایت می کردند و این طور موضع نمی گرفتند. به هرحال نکته اول ایشان این بود که آقای احمدی نژاد رئیس جمهور است و رهبری باید از رئیس جمهور حمایت کند و از رؤسای جمهور قبلی هم این حمایت وجود داشته است. پارسانیا افزود: نکته دیگری که اشاره کردند این بود که آقای احمدی نژاد در سال ۱۳۸۴ با شعار آرمان ها و ارزش های انقلاب و امام به میدان آمد؛ درحالی که پیش از آن در مقطعی حتی اساسی ترین آرمان های امام و انقلاب رسما و علناً نفی می شد. مسئله سومی که بیان کردند، هجوم های بیشتری بود که به دولت می شد و طبعاً در چنین شرایطی، ایشان حفظ دولت در کلیت نظام را از وظایف قطعی رهبری می دانستند.
در دوره های قبل هم در برابر ابطال انتخابات ایستادیم
این چهره برجسته حوزوی درباره ایستادگی رهبر انقلاب بر رأی مردم در دوره های گذشته نیز گفت: ازجمله مواردی که ایشان بیان کردند این بود که ما در دوره های قبل هم در برابر ابطال انتخابات ایستادیم و این کار را نکردیم؛ اشاره کردند به انتخابات مجلس ششم در تهران. در آن مورد، شورای نگهبان حکم به ابطال داد و به لحاظ قانونی هم در حیطه مسئولیت و شأن شورای نگهبان بود که این کار را بکند. اما رهبر انقلاب با استفاده از اختیارات رهبری در قانون اساسی، تصریح کردند که جلوی این کار ایستادم و اجازه ندادم انتخابات مجلس ششم در تهران باطل شود، به رغم این که وجود تخلف محرز بود. درباره انتخابات دوم خرداد هم رهبری در جلسه ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ با نمایندگان ستادهای کاندیداها اشاره کرده بودند که فردای دوم خرداد و انتخاب آقای خاتمی، یکی از مسئولان دولتی پیش من آمد و گفت که انتخابات باید ابطال شود و من آن چنان با او برخورد کردم که انتظار نداشت.
حضور ۲ جریان معتقد به انقلاب را برای نظام لازم و مفید می دانم
پارسانیا در تشریح جزئیات این جلسه گفت: رهبر انقلاب نقل کردند که روزی به آقای خاتمی گفته اند، حضور جریان سیاسی شما را لازم می دانم و اگر چنین جریانی در کشور وجود نداشت، خودم آن را به وجود می آوردم تا برایند جریان چپ و جریان آقای هاشمی، معتدل شود. من حضور دو جریان معتقد به انقلاب با سلایق مختلف سیاسی و اجتماعی را برای نظام لازم و مفید می دانم.
رهبری فرمودند که «اجازه نمی دهم جریان روشنفکری درحوزه آسیب ببیند»
وی همچنین اظهارکرد: ایشان برخوردهای غیر منطقی و بعضا توهین آمیزی را که از ناحیه نیروهای غیر رسمی و به هر عنوان و بهانه ای انجام می شد نامرتبط با رهبری دانستند و به صراحت آن ها را نفی و مخالفت خود را بیان کردند. حتی وقتی یکی از دوستان گفتند که این رفتارهای نادرست دارد با دو پاره کردن طلاب و برخورد حذفی با برخی، به جریان روشنفکری حوزوی آسیب می زند، آقا ضمن بیان این که من هر حمایتی را برای تحول در حوزه انجام می دهم، به صراحت فرمودند: من اجازه نمی دهم جریان روشنفکری درحوزه آسیب ببیند یا منزوی شود.هر اقدامی که لازم باشد برای تقویت آن انجام می دهم.
ناخرسندی رهبر انقلاب از راهپیمایی مقابل جامعه مدرسین
این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: مطلب دیگر درباره تندروی های برخی گروه ها بود. ایشان با اظهار ناخرسندی از تندروی ها به برخی از آن ها نیز اشاره کردند. مثلا راجع به آن راهپیمایی که در قم شده بود توضیحاتی را بیان کردند. راهپیمایی توسط برخی از طلابی برگزار شده بود که آن زمان طرفدار آقای احمدی نژاد بودند. این راهپیمایی مجوز قانونی نداشت و ظاهرا بعد از آن که اعلان راهپیمایی کرده بودند تذکراتی به آن ها داده شده بود اما آن ها با توجیه کردن تذکرهای داده شده، بازهم راهپیمایی را برگزار کرده بودند. راهپیمایان در مقابل جامعه مدرسین شعارهایی را نیز علیه برخی از اعضای جامعه مدرسین داده بودند. رهبری فرمودند که کار بدی انجام شده و چون شنیده بودند که عده ای این حرکات را مستند به یکی از آقازاده های ایشان کرده اند، ماجرا را برای ما بازگو کردند. ایشان گفتند، از آن فرزندشان پرسیده اند که آیا با این افراد در ارتباط هستند؟ وی گفته بود نه. آقا به این اکتفا نکرده بودند و بیان کردند: پیش خودم گفتم نکند نام فرزندم را اشتباه گفته اند؛ من از بقیه فرزندانم هم تک تک پرسیدم، اما همه گفتند نه. ایشان تصریح کردند که من پیغام دادم که این کارها و روش ها نادرست است.
حوادث کوی سبحان و کهریزک تأسف بار و غیرقابل دفاع است
پارسانیا درباره موضع رهبر انقلاب درخصوص درگیری های خیابانی یا حوادثی مثل کهریزک گفت: ایشان حوادثی مثل کوی سبحان و کهریزک و... را تأسف بار و غیر قابل دفاع دانستند و مثلا راجع به کهریزک به پیگیری هایی که خودشان کرده بودند و دستوراتی که داده بودند اشاره کردند. ثانیا بیان کردند وقتی در کف خیابان دارد حوادثی اتفاق می افتد، همه نمی توانند در لحظه برای بهترین نوعی که می شود عمل کرد، تصمیم بگیرند؛ خطاها و اشتباه هایی هم وجود دارد؛ آن چنان نیست که همه کارهایی که شده قابل دفاع باشد.