شکوری‌راد: ذخیره ژنی کشور رو به کاهش است/ حاکمیت بتدریج عقب‌نشینی می‌کند

به گزارش دیده بان ایران؛ علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت ایران، از کاهش ذخیره «ژنی» در پی مهاجرت دانشجویان  نخبه انتقاد کرد. وی در گفت‌وگو با شفقنا، با بیان اینکه «شرایط اقتصادی کشور به گونه‌ای است که امید به آینده را برای جوان‌ها بسیار کاهش داده است»، گفت: ما با عارضه‌ هجرت بسیار گسترده دانشجویان نخبه مواجهیم؛ به این معنا که تقریباً هر دانشجویی اگر بتواند، حتماً می‌رود. غیر از جنبه‌های معنوی و... ارزش وجودی هر دانشجویی که از کشور می‌رود، به لحاظ اقتصادی بسیار بالاست. در حقیقت میزان هدیه‌ اقتصادی که ما هر سال به این کشورهای مهاجرپذیر می‌دهیم، اصلاً در اعداد و ارقام نمی‌آید. بعضاً ممکن است این هزینه از بودجه‌ سالانه‌ کشور هم بالا بزند و عدد خیلی بزرگی دارد اما اصلاً حساب نمی‌شود و هیچ کسی هم خم به ابروی خود نمی‌آورد. در حالی که این میزان خسارت اقتصادی که به کشور وارد می‌شود، از جمع این اختلاس‌ها هم بیشتر است. اما اختلاس‌ها را همه می‌بینند ولى این خسارت را نمی‌بینند. علاوه بر این از این طریق، ذخیره‌ ژنی مملکت روز به روز در حال کاهش است و در بسیاری از مواقع، بهترین‌های کشور می‌روند. می‌روند و در آنجا تبدیل به یک ذخیره‌ ژنی مطلوب برای آنها می‌شوند؛ در حالی که ذخیره‌ ژنی ما در کشور هر روز در حال رقیق شدن است. 
شکوری راد در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه «مطالبات دانشجویان معطوف به سبک زندگی است»، تصریح کرد: در حقیقت خلاصه‌ حرف مردم این است که اگر به ما خیری نمی‌رسانید، شر هم نرسانید و بگذارید زندگی خودمان را داشته باشیم. نمی‌خواهم بگویم این حرف درست است یا بخواهم ارزشگذاری کنم، بلکه تنها در حال توصیف واقعیت هستم. جامعه به جایی رسیده است که حرف آن با حاکمیت، همین است که گفتم. این مطالبه شاید بعضاً در دانشجوها صدایی رساتر هم داشته باشد.
وی همچنین با اشاره به حوادث دی ماه سال گذشته، گفت: حوادث دی ماه سال گذشته دو پیام داشت؛ یکی اینکه شدت نارضایتی در جامعه بسیار شدید و فراگیر است و دوم اینکه مردم به حرکت‌های کور که نتیجه‌اش معلوم نیست، نمی‌پیوندند. آن موضوع یک پیام برای حاکمیت داشت که بشدت اعتراضات در مردم متوجه‌تر باشد و پیام دیگرش برای حاکمیت این بود که عقلانیتی در مردم به وجود آمده است و نسبت به کاری که انجام می‌دهند وقوف و آگاهی و به نتیجه کار خود توجه دارند. به دلیل عقلانیتی که در ایران هم در مردم و هم در حاکمیت وجود دارد، به نظر می‌رسد ما نه هیچ وقت سوریه‌ای می‌شویم و نه مردم از مطالبات خود دست می‌کشند و خسته می‌شوند. در حقیقت مردم بتدریج با استمرار مطالبات خود به حاکمیت فشار می‌آورند و حاکمیت نیز بتدریج عقب‌نشینی می‌کند و به این مطالبات تن می‌دهد. به همین دلیل برخلاف کسانی که فکر می‌کنند ما متوقف شده‌ایم و حرکت اصلاحات به بن‌بست رسیده است، باید گفت که این حرکت، کند اما رو به جلو همچنان ادامه دارد.