موج سواری بر روی مشکلات اقتصادی مردم، قربانی کردن مصالح ملی در برابر منافع جناحی است
داریوش قنبری: این روزها رفتار اصولگرایان مجلس کاملا انتخاباتی شده است و آنها تلاش میکنند از وضعیت فعلی کشور در راستای انتخابات سال آینده بهرهبرداری تبلیغاتی کنند. به نوعی در پی به فراموشی سپردن گذشته خودشان هستند. به گونهای به دولت آقای روحانی حمله میکنند و به گونهای انتقاد میکنند که انگار در ایجاد شرایط فعلی کشور، آنها نقشی نداشتند و غافل از این هستند که وضعیت فعلی کشور حاصل سیاستهای اصولگرایان در گذشته است که امروزه به این شکل خود را نشان داده است.
به گزارش دیده بان ایران؛ رسانه های اصلاح طلب شامل مطبوعات، خبرگزاری و تارنماهای نزدیک به این جریان، امروز پنج شنبه 22 شهریور ماه مسایلی چون مسوولیت و رویکرد اصولگرایان در برابر مشکلات کنونی کشور و هجمه های گروه های تندرو به دولت، عملکردِ دولت در سایه، انتقاد از مخالفان حضور رییس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل، افزایش بودجه معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری، رشد صادرات غیرنفتی از بندر لنگه و ... را مورد بررسی قرار دادند.
انگیزه های انتخاباتی مخالفت با دولت
«داریوش قنبری» فعال سیاسی اصلاح طلب در یاددشتی در روزنامه «آرمان» نوشت: این روزها رفتار اصولگرایان مجلس کاملا انتخاباتی شده است و آنها تلاش میکنند از وضعیت فعلی کشور در راستای انتخابات سال آینده بهرهبرداری تبلیغاتی کنند. به نوعی در پی به فراموشی سپردن گذشته خودشان هستند. به گونهای به دولت آقای روحانی حمله میکنند و به گونهای انتقاد میکنند که انگار در ایجاد شرایط فعلی کشور، آنها نقشی نداشتند و غافل از این هستند که وضعیت فعلی کشور حاصل سیاستهای اصولگرایان در گذشته است که امروزه به این شکل خود را نشان داده است.
به نوشته قنبری، مردم به خوبی میدانند که تحریمها حاصل اصولگرایان است. هم ایجاد تحریمها و هم بازگشت آن حاصل سیاستهایی است که طیف اصولگرا در پیش گرفت و در مجموع در زمانی که تحریمها ایجاد شد، آقای روحانی رئیسجمهور نبود. اتفاقا دولت آقای روحانی وارث دولتی تحریم زده بود که از سوی اصولگریان به آقای روحانی تحویل داده شد. در مجموع به هر حال آقای روحانی توانست در چهار سال ابتدای ریاست جمهوری، برجام را به نتیجه برساند و آثار تحریمها را تا حدودی از بین ببرد، اما متغیرهای داخلی و خارجی باعث شد که مجددا تحریمها به کشور برگردد.
روزنامه «ابتکار» هم در سرمقاله خود در انتقاد از عملکرد اصولگرایان در هجمه به دولت آورد: در دوران دولتین محمود احمدینژاد، جریان حمایتی یک دستی درباره عملکرد او حاکم بود. در واقع صداهای نقد و انتقاد از عملکرد دولتهای نهم و دهم، به راحتی زیر تیغ سانسور و فشار ساکت میشد و جریان رسانهای منتقد دولت مورد حمایت اصولگرایان، با احتیاط روی خط نقد دولت حرکت میکرد. این در حالی است که دولت روحانی، با یک جریان رسانهای پرتعداد، پر زور و با پشتوانه قوی مالی، اطلاعاتی و حمایتی روبهرو است که از فرو کردن هیچ چوبی لای چرخ حرکت دولت پرهیز ندارد. رفتار برخی رسانههای جریان اصولگرا با دولت، حتی گاه شکلی ضد منافع ملی هم به خود میگیرد.
در ادامه آمده است: به طور ویژه در مورد ماجرای برجام و پس از آن خروج آمریکا از برجام، این شیوه بسیار دیده شد. در حالی که دولت احمدینژاد در مجلس نیز جریانی یک دست و حامی خود را میدید، موفقیت نسبی اصلاحطلبان در مجلس دهم، تنها موفقیتی نسبی به حساب میآید! آن یک دستی حاکمیتی که در دوره احمدینژاد حاکم بود، در این دوره همچنان دیده نمیشود. در چنین شرایطی مقایسه شرایط دولتهای نهم و دهم با دولتهای یازدهم و دوازدهم بیانصافانه است.
در پایان می خوانیم: شرایط فعلی ایران، یک جریان ملی است. بحران اقتصاد در خیابانها و کوچهها حس میشود و آثار اجتماعیاش غلبه کرده است. در نتیجه اصولگرایان منتقد دولت شاید بهتر باشد که به جای این هلهله و شادی از مشکلات موجود به ضرر دولت و دیدن خواب پیروزی در انتخابات آتی، اول مسئولیت عملکردها و حمایتهای خود در گذشته را بپذیرند و دوم در این شرایط به جای حرکت عقدهگشایانه جناحی بر خلاف مصالح ملی، در اثبات ادعاهای خود، واقعا به فکر مردم و حل مشکل مردم باشند.
در همین ارتباط روزنامه «آفتاب یزد» با اشاره به یادداشت روزنامه «کیهان» که در آن به پیش بینی نرخ دلار پرداخته بود نوشت: یادداشت نویس کیهان می گوید دلار 20 هزار تومان می شود. ناظران این گونه موضع گیری ها را موجب التهاب در جامعه می دانند. چرا کسی به این روزنامه اصولگرا تذکر هم نداد؟
روحانی از موج تخریب علیه دولت می گوید
به نوشته خبرگزاری «ایسنا»، رئیس جمهور در جلسه دیروز هیات دولت گفت: با مقایسه رشد اقتصادی در 4 سال گذشته نسبت به 35 سال گذشته، در مییابیم که این رشد به طور متوسط 2 برابر بوده است. صاحبنظران، متخصصان و صدا و سیما میتوانند این را بررسی کنند اما بحث اینجاست که اگر اینگونه بوده، چرا واقعیات را به مردم نمیگوییم.
روحانی افزود: در همین شرایط سال 97، صادرات و واردات کشور تغییر کرده و تراز تجاری ما نسبت به پارسال بهتر بوده است، اما به محض اینکه دولت این موفقیتها را بازگو میکند، عدهای پیدا میشوند و در گوشهای کل اقتصاد را بر مبنای همان یک درصد، محاسبه میکنند و این عدالت و انصاف نیست.
رئیس جمهور با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، گفت: سخنان ایشان هیچ نقطه ابهامی را باقی نگذاشت و ایشان به صراحت گفتند که امروز زمان آن نیست که کسی بخواهد پشت دولت را خالی کند.
روحانی ادامه داد: تا انتخابات زمان بسیاری باقی مانده است.هیچ کس نباید تصور کند که تخریب دولت میتواند برای آنها چه در انتخابات سال آینده و چه در انتخابات سال 1400 رأی بوجود بیاورد و کسانی که اینگونه فکر میکنند مردود این آزمایش تاریخی در ایران خواهند بود و ملت ایران راجع به آنها قضاوت خواهد کرد و پس از آنکه از این گردنه عبور کردیم، تاریخ حرفها، رفتار و جملات آنها باقی خواهد ماند و مردم قضاوت میکنند که در شرایط سختی آنها برای کاهش یا افزایش دشواری مردم چه رفتاری داشتهاند.
مطالبات فراتر از مسوولیت دولت است
به نوشته روزنامه آفتاب یزد، «کافی است شما به داده های به دست آمده از نظرسنجی های معتبر توجه کنید. به نظر من این داده ها پشتیبانی از این پیش فرض است که مسائل امروز جامعه ایران فراتر از حیطه مسئولیت ها و اختیارات قوه مجریه و رئیس جمهور بوده و کل ارکان حاکمیت تحت تاثیر این فضای تهدیدآمیز بالقوه و بالفعل جاری است که خودش را در بی ثباتی نرخ ارز، کاهش ارزش پول ملی و... نشان می دهد. بنابراین درس است که رئیس جمهور به عنوان دومین مقام کشور در برخی امور مانند سیاست ها ی پولی و بانکی و جهت گیری ها ی جاری اقتصادی دارای اختیار و مسئولیت هایی است اما فضای عمومی ایران تحت تاثیر مولفه هایی که خارج از دولت هستند قراردارد.»
در ادامه می خوانیم: بنابراین ارجاع سنگینی همه بار مسئولیت کنونی برعهده قوه مجریه در نظر نداشتن واقعیت ها است. غیر پاسخگو دانستن دولت نیز در این زمینه تحلیل واقع بینانه ای نیست. به نظر من باید با توجه به این واقعیات مسئوان ارشد کشور بپذیرند دامنه نارضایتی ها گسترده است و می بایست به دنبال تصمیم گیری واحد برای کاستن از دامن نارضایتی ها و مهار این مشکلات باشند.
تحرکات دولتِ در سایه
به نوشته آرمان، روز گذشته «محسن هاشمی» عضو شورای شهر به رسانه دولت گفت «گاه میشود که رئیسجمهور میخواهد به استانی سفر کرده و سخنرانی کند، اما ناگهان میبینیم در آن شهر تنشی ایجاد میشود که باعث میشود سفر رئیسجمهور لغو شود. همه اینها، نشانه وجود دولت در سایه است، به این معنی که گروهی، همه مسائل یک وزارتخانه یا وزیر را زیر نظر دارند و هر جا موافق عملیات و رویکرد آن وزارتخانه نیستند، با یک روش عملیاتی یا تبلیغاتی، آن عمل و برنامه وزارتخانه مذکور را بههم میزنند یا با دادن اطلاعات متناقض به مراجع بالاتر بهگونهای عمل میکنند که دولت نتواند در این زمینه خاص تصمیم بگیرد و عمل کند. این همان دولت در سایه است. اما آنچه امروز محل بحث است و اهمیت یافته، دولت در سایه است که به اسم دولت موازی مطرح شده است.»
به گزارش این روزنامه، ایجاد امنیت و فراهم کردن مقدمات سفر مقامات به استانها از وظایف استانداران است و آنها هستند که باید با تعاملی که با گروههای مختلف در استان دارند، مانع بر هم خوردن آرامش و امنیت در سفر مقامات شوند. نمیتوان در این موضوع استانداران را متهم به همدستی با برهمزنندگان مراسم و سخنرانیهای مقامات به استانها کرد، اما میتوان در کفایت و تعامل آنها در استانها تردید داشت.» دولت در سایه که محسن هاشمی به آن اشاره کرد بهطور طبیعی از مخالفان روحانی هستند که استاندار باید پیش از سفر رئیسجمهور با این گروهها اتمام حجت یا وارد بحث شود به نحوی که آنها برای سکوت در زمان سفر مقامات اقناع شوند.
انتقاد از مخالفان حضور رییس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل
«الیاس حضرتی» نماینده مجلس در گفت و گو با ایسنا در مورد مخالفت ها با حضور رییس جمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: افرادی که با حضور رئیس جمهور در سازمان ملل مخالف هستند، با تمام کارهای دولت، کوچک و بزرگ، داخلی و خارجی، سیاسی و اقتصادی و با شخص رئیس دولت مخالف هستند. آنها با حضور در مجامع بینالمللی و دیپلماسی تحرک در دنیا مخالفند و دید محدود و تنگنظرانهای دارند. تصور میکنند باید به خودمان مشغول باشیم ضمن اینکه در داخل هم همه افراد، جریانات و گروهها را معاند، معارض، فاسد و جاسوس میدانند. مگر تعداد اندکی که آنها را جزو حلقه خودیها به شمار میآورند.
همچنین به نوشته «عصرایران»، کیهان به قلم «حسین شریعتمداری» به رییس جمهور روحانی توصیه کرده بود در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نکند و با این کار دست به تحقیر ترامپ بزند و از این طریق به اهانتها او علیه ملت ایران پاسخ دهد. شاید حسین شریعتمداری تصور میکند نرفتن روحانی به سازمان ملل به مثابه همان حکایت معروف « جواب ابلهان خاموشی است» است.
در اینجا باید گفت اتفاقا جواب این «ابله» خاموشی نیست و باید با بیانی شیوا در مقر سازمان ملل به سخنان او پاسخ داد. حضور در مقر سازمان ملل، جایی که بسیاری از سران کشورهای جهان در آن حضور دارند از نان شب واجب تر است. به ویژه اینکه ترامپ به عنوان رییس جمهور آمریکا تلاش خواهد کرد کشورهای بیشتری را علیه ایران بشوراند. حسن روحانی میتواند با یک سخنرانی هوشمندانه در مجمع عمومی سازمان ملل از حق تضییع شده ایران در برجام به خاطر تصمیم آمریکا بگوید. شست عمومی سازمان ملل برای ایران، زمین کشاورزی است که میتواند با یک استراتژی درست برداشتهای خوبی از آن داشته باشد.