چرا رهبرانقلاب، در دیدار اعضای مجلس خبرگان، دولت را توبیخ نکردند

در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی با فشار فراوانی از سوی غرب و امریکا به دلیل خروج یکجانبه دولت ترامپ از برجام روبه رو است و آشفتگی‌های اقتصادی موجب تحمیل آشفتگی‌های روحی و مادی به مردم می‌شود، همه نگاه‌ها به سوی رأس رهبری نظام جمهوری اسلامی برای مشخص کردن خط و خطوط آینده حرکت سیاسی کشور است.

در این میان تحلیلگران بسیاری بر این عقیده بودند که رهبری نظام به سمت توبیخ دولت حرکت کرده و حتی برخی از پروژه برکناری دولت نیز سخن می‌گفتند و از دولتی نظامی صحبت می‌کردند که قرار است طی چند ماه آینده کشور را در اختیار خود قرار بگیرد.

مهم‌ترین دلیل و مدرک این تحلیلگران نیز اجازه رهبری به قوه قضائیه برای محاکمه مفسدان اقتصادی بدون طی برخی رویه‌های زمانبر بود. با این حال سخنان رهبری در دیدار با مجلس خبرگان رهبری نه تنها خط بطلانی روی تمام مواضع فوق کشید بلکه عملاً رهبری بر حفظ جایگاه حقوقی دولت برای حل مشکلات اخیر تأکید کردند.

 

 مقام معظم رهبری در سخنان پنج‌شنبه هفته پیش هر گونه کار موازی را غیر قابل قبول دانستند. ایشان درخصوص ضرورت کار جهادی فرمودند: کار جهادی باید انجام بگیرد، اما به‌وسیله چه‌کسی؟ به‌وسیله خود مسئولان. کار موازی در کنار دستگاه دولتی کار موفقی نیست، این تجربه قطعی این حقیر است در طول این سال‌ها. بله، بایست کار را جهادی انجام داد، منتها جهادی را چه‌کسی انجام بدهد؟ مسئولان مربوطه بایستی این را انجام بدهند.

این موضع‌گیری صریح رهبر انقلاب در حقیقت خط بطلان دوباره بر زمزمه ایجاد حاکمیت دوگانه در داخل نظام جمهوری اسلامی است؛ نکته‌ای که رهبر معظم انقلاب اسلامی از همان ابتدا بر جعلی بودن آن تأکید کرده‌اند. ایشان در سال ۸۳ و در خطبه‌های نماز جمعه در این باره می‌فرمایند: حاکمیت دوگانه یعنی در مسائل اساسی و اصولی کشور، رؤسای کشور باهم دعوا داشته باشند، این معنای حاکمیت دوگانه است. 
همچنین رهبری در جای دیگری خواستار واکنش صریح مقامات نسبت به این مسئله می‌شوند و می‌فرمایند: الان چند سال است که در بلندگوهاى بیگانه... روى حاکمیت دوگانه در این کشور تبلیغ مى‌کنند؛ مى‌گویند حاکمیت دوگانه است... مسئولان باید در نقطه مقابل حرکت دشمن حرکت کنند.

شاید در این میان نیز برای برخی این سؤال به وجود می‌آمد که در شرایط فعلی نیاز به دخالت جدی رهبری در برخی مسائل همچون ارز وجود داشته باشد، اما تجربه جهانی و حتی تجربیات داخلی اثبات کرده که این مسئله به جز تشدید برخی از اختلافات و به احتمال زیاد اتلاف منابع هیچ نتیجه‌ای نداشته است.