علیرضا رحیمی: به علت نگرانی از سو استفاده بیگانگان نمی توانیم با زبان انتقادی تندتری صحبت کنیم/ فراکسیون امید امروز بین المحذورین قرار دارد
انتظار بود که آقای روحانی کمی شفاف‌تر درباره ضعف های داخلی دولت و موانع و تهدیدهای بیرونی اعم از تهدید نهادهای موازی و سایر تهدیدها حرف بزند. همچنین بهتر بود که رئیس‌جمهور راجع به مسائل ساختاری اقتصاد و عدم شفافیتی که در بخش های مختلف وجود دارد، صحبت می کرد و تصویر کلانی از اقتصاد ارائه می داد.
دیده بان ایران- جلسه علنی مجلس شورای اسلامی به ریاست علی لاریجانی و با دستور سوال از رئیس‌جمهور برگزار شد. جلسه ای که در نهایت روحانی تنها در یک سوال توانستنمایندگان را قانع کند و پاسخ های او به ۴ سوال دیگر نمایندگان را قانع نکرد تا سوالات مطابق قانون به قوه‌قضاییه ارجاع داده شود.
علیرضا رحیمی در گفت و گو جماران درباره وقایعی که امروز در مجلس اتفاق افتاد، گفت: رئیس‌جمهور تنها در یک سوال آنهم با فاصله‌ای کم توانست مجلس را اقناع کند. وی درباره پاسخ های مربوط به قیمت ارز، کمترین رای موافق را داشت و در بحث مربوط به اشتغال و بیکاری نیز همین طور بود. در مجموع، رئیس‌جمهور نتوانست کلیت مجلس را قانع کند.
وی افزود: آقای روحانی نتوانست نه از بُعد پاسخگویی به محتوای سوال‌ها و نه در زمینه کاستی‌هایی که دولت در حوزه های مختلف دارد، نمایندگان را قانع کند. در اصل نگران‌هایی را که نمایندگان دارند، نگرانی‌های مردم است. زیرا خود آقای رئیس‌جمهور نیز گفتند؛ در سطح جامعه و حتی تاکسی ها و اماکن عمومی، این دغدغه‌ها وجود دارند. در حقیقت رئیس‌جمهور حتی نتوانست حامیان خود را آنگونه که باید و شاید قانع کند.
انتظار بود که آقای روحانی شفاف‌تر درباره ضعف های داخلی دولت و موانع و تهدیدهای بیرونی حرف بزند
این نماینده مجلس اظهار داشت: انتظار بود که آقای روحانی کمی شفاف‌تر درباره ضعف های داخلی دولت و موانع و تهدیدهای بیرونی اعم از تهدید نهادهای موازی و سایر تهدیدها حرف بزند. همچنین بهتر بود که رئیس‌جمهور راجع به مسائل ساختاری اقتصاد و عدم شفافیتی که در بخش های مختلف وجود دارد، صحبت می کرد و تصویر کلانی از اقتصاد ارائه می داد.
رحیمی در ادامه گفت: رئیس‌جمهور باید سهم عوامل مختلف را در این نابهسامانی به طور شفاف باز می کرد و سهم خودش را بر عهده می گرفت و برنامه‌ای برای برون رفت از شرایط فعلی ارائه می داد. اگر آقای روحانی چنین می کرد، می توانست مردم را بیشتر قانع کند. اما متاسفانه وی رویکردی محافظه‌کارانه در پاسخ به سوالات در پیش گرفت.
از آنجا که نگران بهره برداری‌های خارجی هستیم، نمی توانیم با زبان انتقادی تندتری با دولت صحبت کنیم
وی بیان کرد: از آنجا که مجلس نهادی سیاسی است، به غیر از کارهای کارشناسی و تخصصی، هر حرکتی که جناحی می کند، در کنار دغدغه های اقتصادی و معیشتی دارای دلالتی سیاسی است. هرچند سوال‌کنندگان تلاش کردند که تنها حرف‌های اقتصادی بزنند، اما ناگفته پیداست که در پس سوالات خود اغراض و اهداف سیاسی نیز داشتند که باید گفت هر جناح سیاسی در مجلس متناسب با جایگاه خودش، حق دارد که اهداف خود را دنبال کند.
عضو فراکسیون امید مجلس در ادامه گفت: فراکسیون امید امروز بین المحذورین قرار دارد. زیرا از طرفی دنبال پیگیری دغدغه‌های مردم در این شرایط حاد سیاسی هستیم و نمی خواهیم نسبت به آن بی تفاوت باشیم و از طرفی دیگر، نگران بهره برداری‌های خارجی هستیم و نمی توانیم با زبان انتقادی تندتری با دولت صحبت کنیم. اما اگر این محذوریت دوم نبود، یعنی اگر در شرایطی قرار نداشتیم که تحت فشارهای بین المللی باشیم و براندازان نمی‌توانستند درباره هر مسألهای موج‌سواری کنند، ما خود پیشگام طرح چنین سوالاتی در کشور می شدیم.
رئیس‌جمهور باید سهم عوامل مختلف در اقتصاد را باز می کرد
وی بیان کرد: شاید رئیس‌جمهور به همین دلیل که شرایط فعلی به امیدوار کردن مردم نیاز دارد و نباید حرفی زد که به نوعی مورد سوءاستفاده آمریکا، ترامپ عهدشکن و براندازان قرار گیرد. این فشار روانی را به جان خرید و مجبور شد تا مسائل را باز نکند. اما رئیس‌جمهور باید سهم عوامل مختلف در اقتصاد را باز می کرد، ولی این کار را نکرد. اقتصاد پدیده‌ای ذوالابعاد است و بیتردید دولت نقش تعیین‌کننده‌ای به عنوان قوه مجریه در اقتصاد دارد، اما تمامی قوا در آن دخالت دارند.
رحیمی در پایان گفت: رئیس‌جمهور باید بدون اینکه بخواهد تنش‌زا صحبت کند، مسائل را جواب می داد و برای امید دادن به نمایندگان و جامعه نیز، طرح مشخصی برای برون رفت از این شرایط مطرح می کرد. رئیس‌جمهور نشان نداد که برای برون رفت از مسأله ارزی، رکود یا تورم مشخصاً چه برنامه های عملیاتی دارد. شاید در جزوه ای که از سوی رئیس‌جمهور توزیع شده بود، دقیق تر به این سوالات پاسخ داده شده بود. اما متاسفانه بیان رئیس‌جمهور در این جلسه بیشتر یک بیان خطابی بود تا اینکه یک بیان اقناعی باشد.
