جنازه رضاخان در مسجد الرفاهی مصر است/ این مومیایی متعلق به رضاخان نیست مگر این که با آزمایش DNA ثابت شود/ اظهار نظر پسر محمدرضا پهلوی ناشی از بی سوادی اوست
خسرو معتضد: خبرگزاری ها مصاحبه با تاریخ نگاران را جایگزین دامن زدن به حواشی این موضوع کنند. این تاریخ نگار معاصر با انتقاد از خبرهای انتشار یافته مبنی بر خبر پیدا شدن مومیایی رضاخان، بیان کرد: بنده بازهم تاکید می کنم که خبرهای انتشار یافته صحت ندارد. تمامی خبرگزاری ها به جای دامن زدن بر حواشی این موضوع و ملتهب نمودن آن، اقدام به مصاحبه و یا گزارشی جامع و کامل با مفسری تاریخی و یا تاریخ نگار نمیاند. در این صورت می توانند به صحت و سقم این موضوع مومیایی یافته شده و یا عدم صحت آن پی ببرند.
دیده بان ایران - سپیده اجلالی : به تازگی خبری تائید نشده مبنی بر پیدا شدن جنازه‌ای مومیایی شده در بخش غربی آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در شهرری به دنبال اجرای طرح گسترش و توسعه این بخش از آستان منتشر شد. برخی از مردم که شاهد این عملیات بودند، گفته‌اند که تیغ‌های بیل مکانیکی در محل مقبره تخریب شده رضا شاه، به طور اتفاقی به جنازه‌ای برخورد کرد که گویا مومیایی شده بود.
حتی در اخبار منتشر شده به نقل از یکی از اعضای روابط عمومی آستان حضرت عبدالعظیم، اعلام شده است که از روز گذشته –یک شنبه دوم اردیبهشت- حفاری‌ها متوقف شده و ما نمی‌دانیم دقیقا از کدام بخش مثلا شورای تامین، امنیت ملی، اطلاعات یا بسیج ولی از افرادی در آن محل حاضر شده‌اند و عملیات را متوقف کرده‌اند.
مصطفی آجرلو، مدیر کل روابط عمومی آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) هم در این زمینه به ایسنا گفت که این منطقه در اطراف حرم حضرت عبدالعظیم، قبلا قبرستان بوده است، بنابراین کشف جسد در این منطقه و در طرح توسعه‌ی آستانه یک چیز طبیعی است.
در راستای تصریح و تشریح همین موضوع، خسرو معتضد، تاریخ نگار، به خبرنگار دیده بان ایران گفت: بنده این خبر را تکذیب می کنم و همچنین معتقد هستم که این خبر نمی تواند از صحت و سقم کافی برخوردار باشد. اظهار نظر پسر محمدرضا پهلوی را نیز باید به حساب ناآگاهی و بی سوادی وی گذاشت. این جنازه متعلق به رضا شاه پهلوی نیست چراکه پیشتر جنازه رضاخان را پسرش همراه خود به لس آنجلس برده بود.
وی افزود: آقای خلخالی در کتاب "تاریخ بیست ساله ایران"، جلد هشتم در صفحه 529 تا 533، این گونه بیان کرده اند که جنازه رضاخان و علیرضا پهلوی در مقبره پهلوی در حرم عبدالعظیم حسنی بوده است اما 2 روز قبل از فرار شاه از ایران استخوان های آن ها را در صندوق و جعبه جای داده و به لس آنجلس برده اند که البته گفتنی است دکتر بهشتی و بنی صدر از ابتدای این کار راضی به انجام آن نبودند اما دست آخر محمدرضا پهلوی، استخوان های رضاخان و علیرضا پهلوی را به همراه خود بردند.
مجری و کارشناس «برنامه‌های تاریخ معاصر» ادامه داد: البته گفتنی است این مضوع که جنازه رضاخان از موریس آمده است به هیچ عنوان با واقعیت منطبق نیست چراکه رضاخان بیشتر از 7-8 ماه در آن جزیره نبود. از طرفی رضا پهلوی در ژوهاسنکفورت(که از سال 1321 در این شهر بود) در 4 مرداد ماه 1323 فوت شد. جنازه وی پس از مرگ وی، مومیایی کردند و آن را به قاهره مصر و مسجد الرفاهی منتقل کردند( جنازه محمدرضا شاه نیز درحال حاضر در این مکان است). البته این ماجرا شاهد دیگری به نام مرحوم مهندس مولوی دارد. ایشان کسی بودند که مقبره پهلوی در حرم عبدالعظیم را ساختند.
معتضد تصریح کرد:بنده معتقدم به دلیل این که روابط بسیار خوبی بین سادات و محمدرضا شاه گهلوی وجود داشت، استخوان های رضاخان را به آن جا برده اند و این استخوان ها را به لس آنجلس نبرده اند چراکه حرف های آقای خلخالی زیاد جنبه تاریخی ندارد. از طرفی این موضوع که می گوید گورستان واقع در حرم عبدالعظیم دارای 50 جسد است، واقعیت ندارد زیرا آن گورستان متعلق به خاندان پهلوی بوده است و همچنین پیش از تخریب آن تنها رضا خان و پسرش علیرضا فوت کرده بودند که جنازه های آن ها نیز به همراه شاه پهلوی برده شد.
وی با انتقاد از خبرهای انتشار یافته مبنی بر خبر پیدا شدن مومیایی رضاخان، بیان کرد: بنده بازهم تاکید می کنم که خبرهای انتشار یافته صحت ندارد. تمامی خبرگزاری ها به جای دامن زدن بر حواشی این موضوع و ملتهب نمودن آن، اقدام به مصاحبه و یا گزارشی جامع و کامل با مفسری تاریخی و یا تاریخ نگار نمیاند. در این صورت می توانند به صحت و سقم این موضوع مومیایی یافته شده و یا عدم صحت آن پی ببرند.
معتضد در پایان خاطرنشان کرد: بازهم می گویم جسد رضاخان همانند پسرش در مسجد الرفاهی در مصر است. این مومیایی نیز متعلق به رضا پهلوی نیست مگر این که از طریق آزمایش DNA خلاف صحبت های من ثابت شود. از طرفی نیز باید گفت به هیچ عنوان کار پسندیده ای نیست که جسد فردی که سال هاست از دنیا رفته است را از جایی به جای دیگر منتقل کنیم و یا برای آن ارزشی قائل نباشیم.
