عضو فراکسیون امید مجلس: تفکر و رویکرد نظامی‌گری برای حضور در عرصه سیاست منع شده است
نایب رییس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی گفت: آنچه ازسوی حضرت امام(ره) و سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری منع شده، ناظر برصرف پوشش و لباس نظامی نبوده و قطعا تفکر و رویکرد نظامی‌گری است که ازسوی بنیانگذار و رهبری انقلاب اسلامی برای حضور در عرصه سیاست منع شده است. بنابراین به نظر می‌رسد عمده حساسیت‌ها در این رابطه مربوط به روش‌هایی است که ممکن است این افراد نظامی درصورت حضور در عرصه سیاست اتخاذ کنند.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ عبدالکریم حسین‌زاده در یادداشتی با عنوان «نگرانی‌های احتمالی» در روزنامه اعتماد نوشت: باوجود آنکه اخیرا برخی اصولگرایان مسائلی را درمورد نیاز کشور به استفاده از یک نظامی به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری ١۴٠٠ مطرح کرده‌اند، باید بگوییم چه در دوران حضرت امام(ره) و چه در دوره اخیر که سیاست‌های کلی انتخابات ازسوی مقام معظم رهبری ابلاغ شد، برعدم حضور نظامیان در انتخابات و دیگر عرصه‌های سیاسی تاکید شد. حال آنکه در یک فضای دموکراتیک باید همه مسائل به رای مردم گذاشته شود و طبیعتا این مردم هستند که درنهایت تصمیم می‌گیرند که چه رییس‌جمهوری می‌خواهند و ما نمی‌توانیم برای مردم رییس‌جمهور انتخاب کنیم. در عین حال به نظر می‌رسد باتوجه به فلسفه منع نظامیان از حضور در عرصه‌های سیاسی ازسوی حضرت امام(ره) و رهبری معظم انقلاب که فارغ از مسائل مختلف و آسیب‌های احتمالی حضور این افراد در عرصه سیاست برای جامعه و کشور، حتی ناظر بر حفظ شأن خود نظامیان و صیانت از این جایگاه مقدس از ورود به دعواهای سیاسی نیز هست و به هر تفسیر، این مسائل کلان، موضوعاتی نیست که قرار باشد ما بخواهیم برای مردم تعیین‌تکلیف کنیم. همزمان درحالی که بعضا تحلیل‌هایی مبنی بر عبور جامعه از دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا و احتمال حرکت به سوی یک کاندیدای نظامی مطرح می‌شود، واقعیت امر این است که این مسائل صرفا درحد تحلیل و پیش‌بینی سیاسی و اجتماعی است و به نظر می‌رسد ریشه و انگیزه طرح چنین ایده‌ها و ارایه این تحلیل‌ها مشخص نیست. البته شکی نیست که مردم تحت فشار هستند و بخش‌های مختلف جامعه چه درمیان پایگاه اجتماعی نزدیک به جریانات اصلاح‌طلبی و روشنفکری و چه درمیان حامیان طیف اصولگرا به برخی روندها و امور اعتراض دارند و از این وضعیت ناراضی‌اند. این مسائل قابل پذیرش است و …
جریان‌های سیاسی نیز باید به‌جای به تعویق انداختن امور، نسبت به آسیب‌شناسی نقاط ضعف و قوت خود اقدام کنند و خود را بیش از پیش برای پاسخگویی به مطالبات مردم آماده کنند. با این حال شخصا فکر نمی‌کنم چنین فضایی در جامعه پیش بیاید، مگر اینکه در مقاطعی با عدم مشارکت سیاسی ازسوی جامعه مواجه شویم و این در حالی است که معمولا فضای رقابتی در روزهای منتهی به انتخابات این عدم مشارکت را دچار تغییر و شکست می‌کند. نکته حائز اهمیت دیگر این است که نفس مخالفت با حضور شهروندان مختلف جامعه برای رقابت در عرصه انتخابات در سطوح مختلف اقدامی غیردموکراتیک است. به این اعتبار ما نمی‌توانیم مانع از حضور افراد مختلف در عرصه‌های انتخاباتی شویم، حال آنکه در ادوار گذشته نیز مکرر شاهد اعلام کاندیداتوری چهره‌هایی با سبقه سیاسی بودیم اما مساله مهم این است که در تمامی این موارد مردم نظر دیگری داشتند و به این کاندیداها اقبال نشان ندادند. در عین حال نکته بسیار مهم این است که آنچه ازسوی حضرت امام(ره) و سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری منع شده، ناظر برصرف پوشش و لباس نظامی نبوده و قطعا تفکر و رویکرد نظامی‌گری است که ازسوی بنیانگذار و رهبری انقلاب اسلامی برای حضور در عرصه سیاست منع شده است. آنچه مسلم است سابقه افراد در تصمیم‌سازی‌های سیاسیون موثر است و نمی‌توان انتظار داشت به صرف تغییر لباس، تفکر افراد نیز تغییر کند. بنابر این به نظر می‌رسد عمده حساسیت‌ها در این رابطه مربوط به روش‌هایی است که ممکن است این افراد نظامی درصورت حضور در عرصه سیاست اتخاذ کنند.
