خسته نباشید « آقای استعفا»

دیده بان ایران خبر کوتاه بود. نجفی از شهرداری تهران استعفا داد. ابتدا این استعفا تکذیب شد اما بعد از گوشه کنار، منابع آگاه این استعفا را تایید می‌کردند و می‌گفتند شهردار تهران دیگر حاضر به کار در پایتخت نیست. تایید و تکذیب‌ها ادامه داشت تا اینکه لحظاتی پیش به صورت رسمی این استعفا اعلام شد.

حضور نجفی در پست‌های مهم کشوری تبدیل به داستان عجیبی شده است. استعفا از ریاست میراث فرهنگی بعد از 5 ماه، استعفا از دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی دولت بعد از 6 ماه و حالا بعد از 7 ماه استعفا از شهرداری تهران.

حالا می‌شود محمد علی نجفی سیاستمدار شناخته شده ایرانی را « آقای استعفا» خطاب کرد.

استعفاهای او از چند پست مهم دولتی  این سوال به ذهن متبادر می‌شود که چرا نجفی این همه پست را قبول می‌کند و بعد استعفا می‌دهد؟

یکی از دلایلی که خود نجفی بارها به آن اشاره داشته، بیماری و ضعف جسمانی بوده است. دلیلی که برای استعفا موجه است به شرطی که فرد مذکور دیگر پستی را قبول نکند.

نجفی از معاونت رییس جمهور و ریاست میراث فرهنگی به دلیل بیماری استعفا داد. پذیرفتن شغل‌های بعدی به ویژه شهرداری تهران شاید حکایت از آن دارد که آن بیماری آنقدر ها هم جدی نبوده است و بیشتر به بهانه شبیه بوده است تا دلیل.

کسی که بیمار است قطعا پست مهم و پرکاری چون شهرداری تهران را قبول نمی‌کند.

شاید دلیل استعفای نجفی فشارهایی است که این روزها متوجه  او و شهردرای تهران بوده است. فشارهایی به خاطر رقص کودکان در برج میلاد.

آقای نجفی خود بهتر از هر فرد دیگری می‌دانست که تکیه زدن به کرسی شهرداری پایتخت یعنی تحمل فشار. حالا چه شده است که با اولین فشار جدی، آقای نجفی حضور در خیابان بهشت را به لقایش بخشیده است.

اگر واقعا آقای نجفی دارای چنین روحیه‌ای لطیفی است پس چرا کاری به این بزرگی و پرفشاری را قبول کرده است؟ او به راحتی می‌توانست در روزهایی که شهرداری تهران به او پیشنهاد شد بگوید اهل قد راست کردن زیر فشارها نیست و اجازه می‌داد فرد دیگری جانشین قالیباف شود.

شاید بسیاری به خود بگویند چه خوب شد نجفی رییس جمهور نشد و گرنه در همان روزهای اول از سمت خود استعفا می‌داد و سرنوشت کشور را عوض می‌کرد.

در آخرین روزهای سال 96، استعفا به هر دلیلی از سوی شهردار تهران پذیرفتنی نیست. آنهم در روزهایی که زمانی برای پیدا کردن جانشین برای او فراهم نیست و شورای شهر مجبور است زمان زیادی را صرف انتخاب جانشین او کند.

این درحالی است که اخرین جلسه شورای شهر در سال 96 هم برگزار شده است. تهران باید در شوک بماند تا جانشینی برای آقای استعفا پیدا شود.

استعفای یک سیاستمدار برای یک بار قابل پذیرش است اما وقتی این استعفاها تکرار می‌شود نشان می‌دهد که دیگر نباید به سمت آن سیاستمدار رفت.

بعد از استعفا از شهرداری تهران به نظر می‌رسد فصل استراحت آقای نجفی آغاز شده است. فصلی که حداقل نمی‌شود از آن استعفا داد.

منبع: عصر ایران