رابطه قوه قضاییه با روحانی و هاشمی وخاتمی خوب نبود،اما چرا آنها مثل احمدی نژاد رفتار نکردند؟
همگان میدانند رابطه رئیس دستگاه قضا با هاشمی و روحانی و خاتمی رابطهای مطلوب نبوده است اما چرا آنان مانند احمدینژاد به میدان مبارزه شخصی نیامدند؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، البته پاسخ به این سؤال تک گزینهای نیست اما شاید بتوان مفروض احمدینژاد در فهم دولتهای نهم و دهم را عامل اصلی دانست. فرض احمدینژاد – که حتماً باور وی نیز هست – این است که «دولتهای نهم و دهم پاکترین دولتهای بعد از انقلاب هستند.»
حال اگر خلاف این را بشنود چه خواهد کرد؟ یا باید باور خود را اصلاح نماید یا آن را توطئه ببیند. درست است که احمدینژاد شخصاً انسانی سادهزیست است اما او باور نمیکرد که اگر در جیب خود را دوخت همه جیبهای اطراف دوخته نمیشود. امروز دستگاه قضا یک برگ برنده قابل فهم دارد که با دانهدرشتها برخورد کرده است اما اگر یک کار دیگری را هم بتواند ثابت کند واجد حمایت جدی است و آن اینکه ثابت کند روند مبارزه با فساد در درون دستگاه قضایی رو به رشد و امید بخش است. اکنون نیز راه چاره نه برخورد قضایی با سخنان طرح شده در فضای عمومی است و نه پاسخ مجادلهای در فضای عمومی. قوه قضائیه باید دست به ابتکار بزند و دادگاههای اطرافیان احمدینژاد را علنی برگزار کند – گرچه احمدینژاد علنی بودن دادگاه زنجانی را هم کتمان کرد – اما علنی بودن دادگاه،بسیاری از ذهنیتها را اصلاح میکند. حتی میتوان برخی محورها را که نافی امنیت ملی یا عفت عمومی نیست علنی نکرد. اما برخی جلسات مالی را علنی کرد. اگرچه به قول اژهای قانون اجازه پخش رسانهای نمیدهد اما انجام علنی غیررسانهای نیز واجد دفاع و مؤثر در اقناع اجتماعی است؛ راه دیگری وجود ندارد.
45302