سخنگوی فراکسیون امید: به این نتیجه رسیدیم که از رحمانی فضلی دفاع کنیم
فراکسیون امید اکثریت مطلق مجلس نیست که بتواند تصمیمش را به تنهایی به کرسی بنشاند. ما هم هیچ وقت مدعی نبودیم که اکثریت را داریم. درخصوص رأی نیاوردن آقای بیطرف باید اذعان کنم که دلیل این اتفاق سیاسی نبود. ایشان در مراحل رایزنی خیلی رغبتی به گرفتن رأی مثبت مجلس نشان نداد و حتی در جلسات کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها خیلی جدی شرکت نکرد.
دیده بان ایران: بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید می گوید:اکثریت مطلق نیستیم فراکسیون امید اکثریت مطلق مجلس نیست که بتواند تصمیمش را به تنهایی به کرسی بنشاند. متن مصاحبه با او در ادامه می آید:
بعد از قضیه رأی اعتماد به نظر می‌رسد که افکار عمومی فراکسیون امید را به دلیل رأی نیاوردن آقای بیطرف و ناتوانی از دادن رأی منفی به آقای آذری جهرمی، ناموفق می‌دانند. این ارزیابی را چقدر قبول دارید؟
بعد از قضیه رأی اعتماد به نظر می‌رسد که افکار عمومی فراکسیون امید را به دلیل رأی نیاوردن آقای بیطرف و ناتوانی از دادن رأی منفی به آقای آذری جهرمی، ناموفق می‌دانند. این ارزیابی را چقدر قبول دارید؟
به نظر من اشتباه است. فراکسیون امید اکثریت مطلق مجلس نیست که بتواند تصمیمش را به تنهایی به کرسی بنشاند. ما هم هیچ وقت مدعی نبودیم که اکثریت را داریم. درخصوص رأی نیاوردن آقای بیطرف باید اذعان کنم که دلیل این اتفاق سیاسی نبود. ایشان در مراحل رایزنی خیلی رغبتی به گرفتن رأی مثبت مجلس نشان نداد و حتی در جلسات کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها خیلی جدی شرکت نکرد. در صحن هم دیدیم که دفاع ایشان از برنامه‌هایش خیلی جدی نبود. عامل دیگر در رأی نیاوردن آقای بیطرف هم برخی مباحث منطقه‌ای بود که مثلاً زاگرس‌نشینان و نمایندگان خوزستان به ایشان رأی ندادند.
خب همین موضوع یعنی رفتار غیر فراکسیونی و غیرتشکیلاتی.
از یک نگاه این قضاوت درست است اما به شرطی که فراکسیون‌ها بر اساس پشتوانه احزاب تشکیل شوند. الان در مجلس چنین نیست و یک نماینده خود را تنها به فراکسیون متعهد نمی‌داند و خیلی مواقع نمایندگان احساس می‌کنند که تعهدات و مسائل منطقه‌ای به تعهدات فراکسیونی ارجحیت دارند.
چرا نظر نهایی فراکسیون روز آخر به صورت علنی اعلام نشد؟
چنین کاری تبعاتی داشت که بعد از همفکری با دوستان به این نتیجه رسیدیم که کار درستی نخواهد بود. هر چند شاید برای شفافیت خوب بود اما تبعات دیگری هم می‌توانست داشته باشد. به هر حال خود اعضا در جریان ریز نظرات بودند.
اینکه امیدی‌ها در میدان رأی اعتماد به کابینه بازنده شدند را چقدر قبول دارید؟
این ارزیابی غیر دقیق و حتی می‌توانم بگویم ناجوانمردانه‌ای است. اینکه همه عملکرد فراکسیون را بیاییم در این خلاصه کنیم که آقای بیطرف رأی نیاورده و وزیر دیگری رأی آورده، درست نیست. آن هم در شرایطی که ما اکثریت مطلق مجلس را نداریم که بتوانیم این تصمیمات را فقط بین خودمان عملی کنیم. ضمن اینکه کسانی که این قضاوت را می‌کنند، آن طرف ماجرا را نمی‌بینند که امیدی‌ها چقدر ضربه‌گیر وزرایی مثل آقایان ظریف و زنگنه شدند. به هر حال بضاعت فراکسیون به لحاظ تعداد اعضا در مجلس همین حد هست و باید آن را بپذیریم.
این درست اما شما قبلاً نسبت به آقای رحمانی فضلی نظر مساعدی نداشتید. چه شد این نظر تغییر کرد؟ این هم از جمله سؤالاتی است که این روزها خیلی مطرح می‌شود.
بله اگر بخواهیم آرمانی نگاه کنیم، باز هم معتقدیم می‌شد وزیر دیگری معرفی شود اما نهایتاً به این نتیجه رسیدیم که باید از ایشان در شرایط فعلی حمایت کنیم و این سیاستی واقع‌بینانه بود.
