در میان نمایندگان مجلس فرم تشخیص هویت پخش شد!
اعضای فراکسیون امید مجلس به یک روایت ١٦٠ نفر است. اما پای رأی که به میان بیاید این آمار تا صد نفر افول میکند. اینها نشان از آن دارد که نمایندگانی که در لیست امید قرار گرفته و با بلیت فهرست اصلاحطلبان بالا آمدند حالا آنقدر هم پایبند به اصول نمیمانند.
دیده بان ایران: فراکسیون امید مجلس دهم برای خودش معمایی است. هنوز جمعبندی درستی از تعداد واقعی اعضای این فراکسیون در دست نیست. سیاست جذب حداکثری و دفع حداقلی گرچه جایی سیاست مثبتی برای اصلاحطلبان حاضر در بهارستان بوده اما در بزنگاههایی نیز به بازی نیروهای سیاسی بندباز در چند جناح و حزب سیاسی منجر شده است. حالا محمدعلی وکیلی، عضو هیئترئیسه مجلس دهم به «شرق» خبر داده که «فراکسیون امیدیها فرمی طراحی کردهاند که بر اساس آن نمایندگانی که خود را نزدیک به جریان سیاسی این فراکسیون میدانند باید آن را پر کنند و فرم نهایی را به دبیرخانه فراکسیون امید تحویل دهند. اما اصل ماجرا این است که در این فرم یکی، دو صفحهای به صراحت از نماینده خواسته شده رویکرد سیاسیاش را مشخص و قید کند که در صورت درج نامش در فراکسیون امید بنا ندارد عضو فراکسیون دیگری شود». بهرام پارسایی نیز به «شرق» میگوید: «متأسفانه شرایط طوری است که برخی نمایندگان نهتنها در جلسههای فراکسیون امید حاضر میشوند که در عین حال عضو فراکسیونهای دیگر هستند. این خیلی با ادبیات اصلاحطلبانه نمیخواند. ما طیفهای سیاسی متنوع را به رسمیت میشناسیم اما اینکه یک نیروی سیاسی در آن واحد بتواند از اصلاحطلبی تا جبهه پایداری شیفت کند، برای ما قابل پذیرش نیست». حالا آنطور که وکیلی توضیح داده «این فرم بین نمایندگان پخش شده و کار جمعبندی آن نیز در دستور کار قرار گرفته شده است. به این ترتیب پس از جمعبندی فرمها میتوان به شکل مشخص به این نتیجه رسید که آرای واقعی فراکسیون امید در مجلس دهم چه تعداد است».
دوستان گاهی از فراکسیونی به فراکسیون دیگر میروند
اعضای فراکسیون امید مجلس به یک روایت ١٦٠ نفر است. اما پای رأی که به میان بیاید این آمار تا صد نفر افول میکند. اینها نشان از آن دارد که نمایندگانی که در لیست امید قرار گرفته و با بلیت فهرست اصلاحطلبان بالا آمدند حالا آنقدر هم پایبند به اصول نمیمانند. نمونهاش در فهرست تهران کاظم جلالی است و بهروز نعمتی. این دو بدون تردید بیش از اصلاحطلبی، مردان علی لاریجانی در بهارستان به شمار میآیند. قاسم میرزایینیکو از جمله نمایندگان اصلاحطلبی است که از بندبازی برخی نمایندگان در مجلس دهم گله دارد و میگوید: «نماینده باید بتواند براساس اصول سیاسیاش به یک جریان سیاسی نزدیک شود. اینکه رسم شده دوستان ما از فراکسیونی به فراکسیون دیگر میروند، نه برای اعتبار سیاسی خودشان و نه فراکسیون امید خوشایند است». پارسایی نیز در همین زمینه تأکید دارد که فراکسیون امید به همین زودیها اسامی نمایندگانی را اعلام خواهد کرد که به طور کامل به مواضع این فراکسیون پایبندی دارند.
تکلیف ریزش و چرخش ٤٠ رأی معلق مشخص شود
سخنگوی فراکسیون امید معتقد است در بهترین حالت رأی فراکسیون امید در مجلس صد تا ١٢٠ نماینده است و به این ترتیب باید تکلیف چرخش و ریزش ٤٠ رأی دیگر مشخص شود. پارسایی همچنین به «شرق» گفته «خوشبختانه با وجود نهادینهنشدن فرهنگ توسعه احزاب در ایران، تجربه چند انتخابات گذشته نشان داده که مردم به فراکسیون امید و رویکرد اصلاحطلبانه نگاه حزبی دارند. اینکه نمایندگانی بخواهند از اعتماد و رأی مردم برخوردار شده و پس از ورود به مجلس ساز دیگری کوک کنند، خوشایند ما و مردم نیست». وکیلی نیز امیدوار است با تدابیر جدید فراکسیون امید، اعضای واقعی این فراکسیون برای افکار عمومی مشخص شود و به این ترتیب فراکسیون امید مجلس نیز با نگاه واقعبینانهای به رأی خود در بهارستان نگاه کند و حسب آن تصمیم بگیرد.
آرایش ٣ طیف بهارستان
مجلس ایران درحالحاضر از سه طیف سیاسی تشکیل شده است. اصلاحطلبان ذیل فراکسیون امید، اصولگرایان نزدیک به علی لاریجانی با عنوان «مستقلین» و اصولگرایان نزدیک به جبهه پایداری نیز با عنوان فراکسیون ولایی مشغول به کارند. اگرچه یکی از اعضای فراکسیون امید گفته نمایندهای میشناسد که هم در جلسههای فراکسیون امید شرکت کرده و هم دل در گرو فراکسیون ولایی دارد اما اختلاط رأی بیشتر در نمایندگان نزدیک به امید و مستقلین دیده میشود. به این ترتیب بسیاری از ٤٠ تا ٦٠ نماینده مردد در ماندن یا رفتن بین فراکسیون امید و مستقلین سردرگماند. فایل فرمهای تعیینکننده فراکسیون امید حالا یا به دست نمایندگان رسیده یا در گوشیشان قابل رؤیت است. این فرمها عیار اصلاحطلبی است. آن که فرم را بگیرد و پای اصلاحطلببودن را امضا کند، فرداروز قادر نیست فرمان را به سمت دیگری بچرخاند. اصلاحطلبان حاضر در بهارستان بر این باورند که طراحی این فرمها میتواند ایده خوبی برای ترویج و توسعه کار تشکیلاتی در ایران باشد. حتی اگر ضمانتهای لازم پیش از انتخابات از افراد گرفته نشده باشد، در ایام پساانتخابات نیز میتوان به روشهای بازدارنده رسید.