روایت یک خبرنگار پارلمانی از حمله داعش به مجلس/ سردار جعفری در حالی که لبانش خشک شده بود با صداهای بلند می گفت پراکنده نشوید و پشت سر من بیاید

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ عصر ایران نوشت: چهارشنبه 17 خرداد بود و هوای پایتخت نسبتا گرم. قلب بهارستان شلوغ بود مانند همیشه. بهارستان همیشه شلوغ است گویی قلب این نقطه تهران همیشه می‌تپد.

مطابق روال معمول بعداز بازررسی بدنی در قسمت خواهران از گیت ورودی وارد حیاط مجلس شدم. چمن ها و گل ها را آب داده بودند و نسیمی خنک صورت مهمانان بهارستان را در بدو ورود به حیاط مجلس نوازش می کرد.

جلسه علنی با قرائت قرآن و اعلام دستور کار روز مجلس آغازشد. چندنفر از خبرنگاران در پای سیستم ها در حال ارسال خبر بودند و چند نفری هم با تلفن مشغول صحبت و دیگر همکارانم در صحن علنی در حال شنیدن سخنان مخالفان و موافقان طرح لغو برخی از قوانین بودند.

کلیات طرح تصویب و مجلس وارد بررسی جزییات شده بود. ساعت از 10 و 15 دقیقه گذشته بود که یکی از خبرنگاران سراسیمه وارد صحن شد و گفت پایین و در لابی تیراندازی شده و یک نفر از نیروهای حفاظت تیر خورده است. با خبرنگارانی که در صحن بودند و.دیگر خبرنگاران وارد لابی شدیم. لابی شلوغ و پراز همهمه بود یکی از نیروهای حفاظت تیر خورده بود و بقیه نیز آشفته و سراسیمه از ما خواستند که به جایگاه خبرنگاران برویم و آرامش خودمان را حفظ کنیم.

با هدایت نیروهای حفاظت و اداره اخبار مجلس به جایگاه خبرنگاران هدایت شدیم و خبرگزاری‌ها رادر جریان خبر تیراندازی گذاشتیم .در حال مخابره خبر بودیم که الیاس حضرتی در لابی منتهی به صحن در حال تردد بود و از همان جایگاه خبرنگاران که مشرف به لابی منتهی به صحن مجلس است سوال پرسیدیم که تیراندازی از طرف چه کسی بوده است؟ 

حضرتی نیز گفت 4نفر داعشی مسلح وارد مجلس شده اند. ما این حرف حضرتی رابیشتر به شکل شوخی با خبرنگاران دیدیم. در حال چک و چانه زدن با اداره اخبار بودیم که خبری که مخابره کرده‌ایم را انتشار دهیم یا نه؟ که چندنفر از نیروهای حفاظت مجلس با عجله بالا آمدند و در ورودی به جایگاه خبرنگاران را بستند و از ماخواستند به داخل صحن برویم. در همین گیرو دار صدای گلوله ای که گویا به شیء اهنی همانند در یا پنجره نیز خورد در جایگاه خبرنگاران شنیده شد .

طبق قوانین داخلی مجلس خبرنگاران و مراجعین مردمی نمی‌توانند موبایل خود را هنگام مراجعه به پارلمان همراه خود داشته باشند. به همین دلیل نیز اداراه اخبار مجلس تعدادی گوشی برای خبرنگارانی که به صورت ثابت در پارلمان حضور دارند فراهم کرده است که بتوانند با سهولت فعالیت های خبری خود را انجام دهند.

بعد از هدایت به داخل صحن من متوجه شدم که گوشی ام را روی میز و کنار دستگاههای فکس جا گذاشته ام و چندباری نیز اصرار کردم که به بیرون مراجعه کنم تا بتوانم گوشی ‌ام را بردارم و برای مخابره اخباراز آن استفاده کنم اما مسئول حفاظت در ورودی گفت اجازه ندارم را در بازکنم منصرف شدم و از گوشی سایر خبرنگاران برای در مخابره اخبار استفاده کردم.

نیم ساعتی در صحن مجلس بودیم و هنوز نمی دانستیم که چه اتفاقی در بیرون و در طبقات دفاتر نمایندگان در حال وقوع است. یکی از خانم های حفاظت بعد از ورود به صحن گفت که چند نفر داعشی با اسلحه و با تیراندازی وارد مجلس شده اند و به دفاتر نمایندگان رفته اند و در حال تیراندازی هستند.

همهه نمایندگان نیز شروع شده بود و تجمع های آنها در کنار پزشکیان که ریاست جلسه علنی را به عهده داشت و در جایگاه هیات ریسه نشان می داد که آنها نیز نگران هستند. چندنفری در کنار محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید جمع شده بودند و در حال توضیح دادن به وی بودند.

محمد جواد جمالی عضو کمیسیون امنیت ملی در صحن در حال صحبت با چندنفر از نمایندگان بودند ،از بالا وی را صدا زدیم و وی نیز به سمت ما آمد و گفتیم چه خبر است و آیا واقعا داعش حمله کرده است ؟جمالی گفت حادثه تروریستی است و تعداد تروریست ها 4 نفر است و در حال حاضرنیز دونفر شهید شده‌اند و تروریست‌ها در طبقات دفاتر نمایندگان است. اتفاقا جمالی نیز باشوخی گفت "اگر شهید شویم همه با هم شهید می شویم" البته بعداز گفتن این حرف و گفت نگران نباشید نیروهای سپاه در حال کنترل اوضاع هستند .

کارمندان بانک و همچنین دفاتر هواپیمایی و مخابرات نیز برای امنیت بیشتر به جایگاه خبرنگاران آمدند و البته مهمانان جلسه علنی نیز حضور داشتند و جلسه علنی کاملا طبیعی و به صورت عادی در حال برگزاری است ،خبر حادثه تروریستی در حرم امام نیز نگران کننده بود و همه می گفتند تروریست ها دوگروه بوده اند که چندنفر ازآنها به حرم امام رفته اند و چنندنفر نیز به مجلس آمده اند.

آنچه بیشتر از همه برای ما سوال بود این مسئله بود که این افراد چگونه با اسلحه و مهمات وارد مجلس شده اند چراکه سیستم امنیتی و حفاظتی مجلس بسیار قوی و محکم بود و ورود افراد مسلح به ساختمان مجلس جای سوالات فراوانی داشت.

در حین جلسه علنی حسینعلی حاجی دلیگانی در بیان مخالفت با طرح مذکور آمریکا را خطاب قرار داد و نمایندگان نیز شعار مرگ بر آمریکا سر دادند اما مسعود پزشکیان که می خواست جو صحن ملتهب نشود گفت آقا بحث ما چه ربطی به آمریکا دارد و بهتر است در موضوع صحبت کنید.

می دانستم که خانواده ام و مادرم در حال حاضر به شدت نگران حالم هستند و تلفن همراه ام نیز بیرون از صحن بود و امکان دسترسی به آن را نداشتم. از یکی از مسئولان اداره اخبار که همراه ما در صحن حضور داشت خواستم که از مامور حفاظت بخواهند اجازه دهد من به بیرون از صحن بروم و تلفن همراه ام را بیاورم. بعد از صحبت اجازه دادند که بیرون بروم و گوشی ام را بردارم. به بیرون از صحن که رفتم صدای تیراندازی بسیار زیاد بود و به صورت رگباری وبسیار نزدیک شنیده می شد و بوی باروت نیز می آمد و قطعا همه اینها نگرانی ها را بیشتر می کرد در حال برداشتن گوشی تلفن همراهم بودم که دونفر از مامورین حفاظت که اسلحه در دست داشتند و صورت‌هایشان نیز برافروخته شده بود به من گفتند خانم سریعتر به داخل صحن بروید و وقتی صورت آنها را دیدم که چگونه برافروخته شده بود نگران شدم و سراسیمه به داخل صحن برگشتم.

خبرنگاران به صورت عادی در حال گپ و گفت و مخابره اخبار بودند و من با عجله و با نگرانی از آنچه که دیده بودم و شنیده بودم وارد صحن شدم .

ساعت 12 علی لاریجانی رئیس مجلس وارد صحن شد و نمایندگان نیز از بدو ورود اطراف وی جمع شدند ،لاریجانی ریاست جلسه را به عهده گرفت ،نمایندگان تذکرات کتبی و شفاهی نیز دادند،لاریجانی نیز در پایان جلسه خطاب به نمایندگان حمله به مجلس را تروریستی خواند و خطاب به آنها گفت جای نگرانی نیست و برای خروج نمایندگان و همچمنین خبرنگاران و مهمان در جلسه تمهیداتی اندیشده شده است .

قبل از سخنان لاریجانی نردبانی را در صحن قرار دادند که خبرنگاران و مهمانان از طریق آن نردبان به داخل صحن رفته و از آنجا به تالار آفتاب برای خروج از ساختمان پارلمان هدایت شوند و قطعا خروج این تعداد از افراد با نردبان کاری زمان بر بود .

ترجیح بر این بود که همه خبرنگاران ،مهمانان و کارکنان از درب خروجی خارج شوند،ماموران حفاظت خطاب به خانم‌های خبرنگار و کارکنان گفت اول خانمها و بعد آقایان از در خارج شوید .

دو طرف ما نیروهای حفاظت که برخی از آنها کلاه ،اسلحه و جلیقه نیز داشتند قرار داشتند ،پله ها را پایین آمدیم و بوی باروت همه فضا را پرکرده بود و همه جا خاکستری بود ،صدای گلوله های پی درپی نیز که بسیار نزدیک بودند شنیده می شد .

صورت‌های برافروخته و نگرانی و اضطراب نیز در بین ماموران موج می زد و دو سه نفر از ماموران با صدای بلند و با فریاد می گفتند سعید چندتا اسلحه سرد بیاور ،اسلحه های ما داغ کرده است .

جلوتر که آمدیم چندنفر از کارمندان مجلس را که سلام و علیکی با آنها داشتم دیدم که پیراهن هایشان خونی بود و خودشان نیز مضطرب بودند و برانکاردی دردست دو نفر نیروی امدادی بود و لابی نیز بسیار شلوغ و بهم ریخته بود.

به لابی منتهی به صحن هدایت شدیم و ماموران از ما می خواستند که سریعتر خارج شویم ،به تالار آفتاب آمدیم و در آنجا سردار عزیز جعفری را دیدیم که تقریبا در محاصره نمایندگان بود ،لاریجانی نیز از درب پشت هیات ریسه خارج شد وبه سمت تالار آمد و چندکلامی با سردار جعفری صحبت کردند.

درابتدا قرار شد که مابه نهارخوری نمایندگان برویم و بعد از ایجاد امنیت از پارلمان خارج شویم اما بعد از صحبت های که شد سردار جعفری خطاب به همه خبرنگاران و افرادی که درتالار آفتاب بودند گفت سریتعر اینجا را ترک کنید و به بیرون از پارلمان بروید .

لاریجانی جلو درایستاده بود و بابدرقه ازهمه ما می خواست که سریعتر تالار راترک کنیم و در عین کلمه خداحافظی را نیز به همه می گفت.

سردار جعفری شخصا با ماهمراه شدو در حالی که لبانش خشک شده بود با صداهای بلند می گفت پراکنده نشوید و پشت سر من بیاید ،راه بلد ما شد و ما را تا دم در خروجی مجلس بدرقه کرد و مجددا خودش به داخل پارلمان مراجعه کرد.

ماموران در را باز کردند و از ماخواستند از منطقه دور شویم .

خیابان ها شلوغ است و همه مردم نگران و مضطرب هستند و انگار هزار سوال بی پاسخ دارند.

ساعت 13 و 30 دقیقه است وقلب تپنده بهارستان همانند صبح آرام نیست بلکه این صدای گلوله ها است که گوش ها را می خراشد و ذهن ها را نگران می کند،آفتاب می کوبد و ماموران انتظامی و امنیتی در حال انجام عملیات هستند.

ساعت 15 است و گفته می شود که تروریست ها به هلاکت رسیده اند و علی لاریجانی در حال بازررسی ساختمان است .

به همراه خبرنگاران دیگر به طرف درب ورودی مجلس می رویم ،همه کنارهم ایستاده اند ،مردم ،نیروهای امنیتی و انتظامی و کارکنان مجلس و خبرنگاران و شاید همه به این فکر می کنند که "چو ایران نباشد تن من مباد"

مریم رضا زاده