اسحاق جهانگیری صدای آیت الله هاشمی شد

دیده بان ایران -  سعید سیف: عمل گرایی یا اصالت عمل بر پایه تفکر، در این دوره از انتخابات یک زبان داشت. زبانی که 8 سال در عرصه مدیریت اجرایی کشور سالها ساکت و مهجور بود نه کسی جرات داشت بشنود و نه کسی را یارای سخن گفتن بود. 

پس از آن سال های سرد به همت آن مجاهد کبیر در سال 92، فریب رفت و حقیقت آمد. عمل گرایان بر صندلی کسانی که فقط شعار دهندگان نشستند. 

دوباره آن دست ها و آن زبان ها  متحد شدند تا ایران را از "حصر"نجات دهند. چهارسال آوار برداری شد اما رسانه ملی ندید! گام ها برداشته شد اما صدای مدیران سازندگی کمتر به گوش مردم رسید . 

انتخابات 96 فرصتی بود برای یک "مکتب" که مقابل مردم بنشیند حنجره ای شود برای "سردار سازندگی" که اکنون در میان ما نیست. 

این صدا صدای "آیت الله هاشمی رفسنجانی" که از گیرندهای تلویزیون به خانه های مردم رسید؛ از توسعه و اقتصاد گفت از چهار سال تلاش برای آوار برداری از بنایی که هاشمی ساخت در دوران اصلاحات پیراسته شد و در دوران احمدی نژاد در آتش دروغ و بی تدبیری سوخت  آری سوخت! 8 سال فن سالاران ایرانی خراب شدن این بنای توسعه را به نظاره نشستند. آنها چهار سال پیش آمدند ویرانه های آنچه ساخته بودند را  آوار برداری کنند. حال  که آیت الله سازندگی نیست  آمده بود تا بگوید چه بر سر بنای توسعه ایران آمده است آمده بود. آمده بود که بگوید ما در چهارسال گذشته بنای توسعه ایران را که زیر آوار مانده بود خارج کرده ایم. آمده بود که بگوید در 8 سال گذشته چه بر سر مدیریت ایرانی آمده بود. آماده بود صدای مدیرانی باشد که 4 سال ویرانگری پوپولیسیم را به چشم دیده اند.  

آمده بود که بگوید هاشمی نیست اما قرار نیست صدای او خاموش شود. اسحاق جهانگیری یک نام در پست معاونت ریاست جمهوری نبود. جهانگیری تنها یک کاندیدای ریاست جمهوری نبود که حال با کنار رفتنش بگوییم؛ تنها یک کاندیدای حامی رفت. جهانگیری یک فرد در سپهر سیاست ایران نیست. مرد بلند قامت حامی روحانی یک "فن سالار" است. او صدای هاشمی بود که قرار بود "سازندگی"، اصلاحات و حمایت از روحانی را فریاد بزند. 

آمده بود که بگوید نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باید بوسیله صاحبان فن اداره شود نه به وسیله افرادی که حتی یک روز سابقه اجرایی ندارند. 

جهانگیری آمده بود که نقطه مقابل آرمان گرایی باشد. 

برای همگان اثبات شده است که نقطه ی مقابل عمل گرائی، آرمان گرایی یا تکلیف گرائی  است. جهانگیری فکر روحانی و حرف کابینه او را به زبان ساده برای مردم به تصویر کشید. به مردم گفت که با شعار و وعده نمی توان جامعه را به سعادت رساند. جامعه ایرانی توسعه می خواهد نه صدقه جامعه ایرانی  اعتدال می خواهد نه تندروی.  جهانگیری جریان توسعه گرا و مدیران عمل گرا را نمایندگی می کرد. 

 جهانگیری آمده بود که بگوید فن سالاران و توسعه گرایان، همه چیز را برای رسیدن به نتیجه که همانا ایران آباد است هزینه می کنند.  نتیجه عمل برای او، اصل است، حقیقت است، ارزش است، آرمان است و همه چیز است.

اما بالعکس جریانی که اعتدال و اصلاحات مقابل آنها قد علم کرده است  آرمان گرایانی هستند که همه چیز را هزینه آرمان خود می کنند. 

جهانگیری آمد تا صدای هاشمی، روحانی، زنگنه، ظریف و صدای عملگرایانی باشد توسعه ایران را خواهان هستند. فریاد معاون اول روحانی "نخبه گرایی"،" عقل ابزاری"  "هدف گرایی" ،"علم گرایی" و "تخصص گرایی"بود. 

اکنون جامعه ایرانی فریاد عملگرایان را شنیده است فریادی که از گلوی اسحاق جهانگیری بلند شد و برگوش جان مردم ایران نشست. آمد تا بگوید توسعه اقتصادی، سیاسی و انسانی نقشه راه دولت دوازدهم است دولتی که پرچمدار آن حسن روحانی خواهد بود. آمد تا بگوید "  مردم بدانند کارها نیمه‌تمام است" آمده بود تا بگوید: "مردم فریب نخورید" 

جهانگیری وصیت آیت الله هاشمی رفسنجانی را فریاد زد:" دکتر روحانی قوی ترین مرد سیاست و دیپلماسی ایران است."