مناظره ها و انتخابات دوازدهم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ امیرعباس تقی پور کارشناس ارشد علوم ارتباطات در یادداشتی در روزنامه جهان اقتصاد، نوشت: همان وقت، دبیر ستاد انتخابات صداوسیما اعلام کرد مهمترین و چالشی ترین مناظره، یعنی آنچه بین میرحسین موسوی و محمود احمدی نژاد گذشت 50 میلیون نفر در داخل کشور و 150 میلیون نفر در سایر کشورهای جهان، بیننده و جمعاً 200میلیون نفر ناظر داشت. آماری که بعید است برای دیدن تلویزیون ایران، تکرار شود!

در آن مناظره ها به ویژه مناظره یادشده، برای اولین بار بحث هایی بین کاندیداها درگرفت که هیچکس، تصور نمی کرد! بدترین نسبت ها به مسئولین ارشد اجرایی در ادوار مختلف داده شد و هر دو طرف مناظره، تلاش کردند تا با تأکید بر نقاط ضعف طرف مقابل آرای مردم را به نفع خود جلب و پیروز انتخابات باشند.

پس از برگزاری مناظره ها رویدادهایی به وقوع پیوست که قدرت پیش بینی برای روزهای قبل و بعد از انتخابات را به حداقل ممکن تقلیل داد.

آنچه در آن سال و در عرصه سیاسی رخ داد، امکان هرگونه ارزیابی، نقد و نظر علمی پیرامون چگونگی برگزاری مناظره های دو نفره و ثبت تجربه های حاصل از آن را گرفت تا جایی که احتمال بسیار، هیچگاه فرصت تکرار مناظره چهره به چهره در رقابت های ریاست جمهوری در صداوسیما فراهم نخواهد شد.

در سال 92، متولیان تبلیغات انتخابات به مناظره رو در روی نامزدهای ریاست جمهوری تن نداده و 8 نامزد موردنظر شورای نگهبان در مناظرات گروهی، به تشریح دیدگاه ها و بحث با یکدیگر در موضوعات مختلف پرداختند. امسال نیز اگر عکس العمل به موقع و قاطعی انجام نمی شد، وضع بدتری پدید می آمد. در روز 31 فروردین اعلام شد کمیسیون تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری با پخش زنده مناظره ها مخالفت کرده است! این تصمیم که با درخواست تجدیدنظر چهره ها و گروه های مختلف سیاسی روبه رو و در روزهای بعد، اصلاح شد به قدری خام و ناپخته بود که اعتماد به کارشناسی و تصمیمات اعضای این گروه را در ادامه مسیر هم دشوار می کند.

اهمیت و پخش مستقیم مناظره ها، (حتی به صورت گروهی)، توجه به معایب و نقاط ضعف و قوت سایر برنامه های تبلیغاتی انتخابات ریاست جمهوری را به حداقل رسانده است، اما نباید از نظر دور داشت که برخی اشکالات فاحش است. به سئوالات و نحوه برگزاری گفت وگوهای ویژه خبری توجه کنید! این برنامه که زمانی، از پربیننده ترین بخش های گفت و محور صداوسیما بود و مجری و کارشناس آن در قامت نماینده افکار عمومی ظاهر می شد، به یک برنامه یک سویه و تقریباً بی خاصیت تبدیل شده است.

بررسی عملکرد کمیسیون تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری وصداوسیما در انتخابات پیش-رو، مجال دیگری می طلبد، اما امیدواریم در فرصت باقیمانده انتخابات برخی از اشکالات واضح و مبرهن، رفع شود.

در مناظره اول پس از پیاده شدن نامزدها از اتومبیل هایشان، خبرنگار صداوسیما، می پرسید برای مناظره آماده اید؟ واقعاً طرح این پرسش، کارشناسی شده بود؟

هرچه که هست، به نظر می رسد در این دوره نیز با تمام اشکالاتی که بر مناظره ها می توان وارد کرد تأثیرگذارترین برنامه تبلیغاتی انتخابات است.