نامه ای به آقای عارف برای شفافیت و عدالت خواهی
پیرو اعلام لیست ابهام آمیز شورای عالی اصلاح طلبان نامه ای به برادر خوبم آقای عارف خواستار شفاف سازی در فرایند بسته شدن لیست شدم .
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران،اینجانب قصد انتشار سرگشاده نامه را نداشتم ولیکن بنابر عدم دریافت پاسخ و روشن شدن ابعاد دیگری از مسائل پیش آمده در بستن لیست برای مطالبه حقوق عمومی تمامی کاندیدهای محترم که خواستار شفافیت مکانیزیم عملکرد شورای عالی اصلاح طلبان هستند، نامه را منتشر می کنم.
من ضمن تعهد به عهد دیرینم به اصلاحات اعلام می کنم کهنگران اینده جریان اصلاح طلبی هستم که خاتمی عزیز بنیانش را گذارد و متاسفانه اکنون هر گاه عده ای با پدرخوانندگی شان می خواهند این جریان را به مسلخ ببرند از ابروی سید اصلاحات هزینه می کنند .
جهت دریافت پاسخ و شفافیت خواهی برای دفاع از حقوق دیگر دوستان جوانم متن کامل نامه را به شرح زیر منتشر می کنم :
بسمعه تعالی
جناب آقای عارف
با سلام و احترام فراوان
به وضوح می دانم که روزهای سختی را سپری می کنید ولی این نافی آن نیست که در پیچ و خم روزگار از واقعیت دور شد و به ذهن خودساخته دیگران از شرایط روی آورد.
برادر گرامی
آنچه امروز جریان اصلاحات با آن دست و پنجه نرم می کند حاصل بی تدبیری است که پس از انتخابات مجلس دهم نتوانستیم به آسیب شناسی درستی دست یابیم و اکنون باز تفکر اصلاح طلبی با بن بستی خود ساخته رو به رو شده است. هیچ گاه فراموش نکنیم ساعت ها جلسات و بحث و آسیب شناسی که شیخ بزرگ جناب آقای کروبی در دفترشان می گذاشتند و متاسفانه باز با غفلت از آن همه مباحث و تجربه ها به روش های نخ نما شده ای برای بالا بردن پرچم اصلاح طلبی روی آورده ایم! لابی گری ها رانت ها و بازی های پنهان پشت پرده به دور از چشم بزرگانی چون شما آسیب جریانی شده است که تفکر اصلاح طلبی را به مسلخ می برد.
جای تاسف است که عرصه انتخابات شوراها به مانند اتاقی شده است که هر که را دراتاق دیگر جای نبود گویی باید در آن جای داد!
جای تاسف است که صحن شورای شهر گویی زمین بازی چهره های سیاسی است که بالاخره پس از سال ها توانسته اند برگه تاییدیه ای از نظام بگیرند که شاید بازهم خاطره شورای اول را برایمان تکرار کنند!
جای تاسف است که جوانان نمان پیاده نظام هایی هستند که باید زینت المجالس باشند! و جای تاسف است که فردی چون من پس از ۱۸ سال فعالیت در جریان اصلاحات به ناحق باید معیار و عیار کارآمدی اش در جدول شاخص هایی خلاصه کرد که هیچ گاه بزرگان جریان فرصت ندادند تا تکمیلش کنیم.
جناب آقای عارف
شاید برای مثال جهت نگرش مبتنی بر انصاف بد نباشد که شرح مختصری از خود دهم. اینجانب از سال ۷۷ در جریان اصلاحات درجایگاه های مختلف تشکیلاتی همواره حضور داشته ام و در بزنگاههای پر حادثه همان پیاده نظامی بوده ام که هزینه گزاف را به خود تحمیل کردم ولی دریغ از آنکه هیچ گاه بزرگان جریان اصلاحات حاضر بدان نشدند برای همان جدول و شاخص هایی که امروز معیار وزن کارامدی افراد برایشان قرار گرفته است از امثال بنده برای حضور در عرصه ای دعوت کنند و ما همواره گویی باید همان سرباز جریان می ماندیم و تلاش شد تا فرماندهی نشویم!
ولی آنچه مهم است اینکه با باور به تفکر اصلاح طلبی برای حفظ و بقاء نظام و سربلندی ایران عزیزمان در صحنه ماندیم و در بزنگاه های سخت و تلخ ۸۴ و ۸۸ را از سر گذراندیم و روزهای سخت غربت پس از خردادهای پرحادثه را بدون حمایتی سپری کردم و بدون اتکاء به لابی رانت رفاقت شراکت و وراثت آموختیم که خود بنیان باشیم ولی حالا بزرگان همان جریان را چه شده که برای تمییز افراد بر مبنای عیار اصلاح طلبیشان و البته کارآمدی و تخصص شان آنهم در سطح انتخابات محلی شورای شهر باز هم باید به ناحق در نقش همان سرباز پیاده نظام باشیم!!
برادر گرامی
ابهامات بسیاری در ذهنم دارم که موجب تردید بنده برای دفاع از آرمان های اصلاح طلبی می شودکه سالهاست بدان پایبندم و آنهم ناحق کردن تلاش و سابقه و تجربه فردی است که با باور به خود به میدان آمده است که برخی را جهت توضیحات شما عرض می کنم
اینجانب عضو شورای مرکزی حزب اراده ملت ایران هستم و تا پیش از آن نیز عضو دو حزب رسمی جبهه مشارکت ایران اسلامی و اعتماد ملی بوده و البته همچنان عضو رسمی حزب رزا هستم پس چطور می شود که در امتیاز دهی ها جانب حقوق بنده رعایت نشده و من از این امتیاز منع می شوم!!
اینجانب ۱۸ سال تجربه مستقیم روزنامه نگاری و کار در عرصه رسانه دارم پس چطور می شود که در امتیاز بنابر همان شاخص های اعلام شده لحاظ نمی گردد.
اینجانب از همه مهم تر آنکه ۴ سال در شورای شهر فعالی به عنوان کارشناس اجتماعی و ۲ سال به عنوان دبیر کمیته تخصصی فعالیت کرده ام و چطور می شود که نسبت به فردی که صرفا رزومه ای آنکارد شده به واسطه روابط معلوم داشته است از امتیاز کمتری البته برای ورود به این حوزه مرتبط برخوردارم!
اینجانب ۴ سال در معاونت زنان ریاست جمهوری مسئول حوزه رسانه بوده ام و چطور می شود که برای جوانی ۳۵ ساله رزومه و پیوست هیئت مدیریتی دولتی درخواست می شود و رزومه ام در حوزه مشاوره امتیازی دریافت نمی کند!
برادر گرامی جناب آقای عارف
مگر در این سال های متمادی بزرگان اصلاح طلب که در مناصب و مدیریت ها بوده اند گواهینامه ای را به ما داده اند که اکنون با پیوست هایش طلب می کنند!
بزرگترین سوال بنده این است که چطورمی شود فردی که شهر فرایند اداره آن قوانین شورا و شهرداری و کف مطالبات مردم را نمی شناسد صرفا براساس امتیازاتی که معین نیست بنابر کدام سلیقه و لابی دریافت کرده است در لیست منتخبین قرار می گیرد!
آیا تخصص و کارآمدی یعنی داشتن رزومه های ساخته شده دولتی و آیا عیارسنجی اصلاح طلبی نه در سبقه تشکیلاتی یک فرد بلکه در سفارش تشکیلاتی از سوی یک جریان خلاصه می شود!
برادر گرامی
فراموش نکنید که اسفند ۹۴ همین جوانان بودند که فراکسیون بزرگ امید را تشکیل دادند و بدون حمایت و حضور آنها اکنون چنین فراکسیون بزرگ امید در مجلس شکل نمی گرفت و فراموش نمی کنیم که همان فردای انتخابات باز همین جوانان بو دند که به حاشیه رانده نشدند.
اگر به عنوان یک جوان نسل دهه ۶۰ نتوانم پاسخ قانع کننده ای برای سوالاتم دریافت کنم تصور می کنم که این برهه عرصه ای برای جداسازی مسیرم از جریان اصلاح طلبی است که باید آن را فرصت طلب نامید که همواره جوانانی امثال بنده باید در صحنه باشند تا بزرگترهایمان بر کرسی هایشان محکم تر از گذشته تکیه بزنند افسوس که تفکری ساخته ایم که در دلسردی نیروی خودش تبحری بسیار دارد!!
خواهشمندیم برای رفع ابهامات بنده توضیحات لازم را ارائه فرمایید.
و من الله توفیق
زهره آشتیانی
٩٦/٠٢/١٧
