مروری بر روزنامه های پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه
روزنامه های امروز بیانات مهم رهبر انقلاب در توصیه به نامزدهای انتخاباتی را در کانون توجه قرار داده اند. با این حال، یک روز مانده به مناظره جدید در روز جمعه، همه سعی کرده اند که نامزد مورد نظر خود را از جهت آمادگی کمک کنند و به وی مشاوره دهند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، روزنامه های امروز بیانات رهبر انقلاب را در کانون توجه قرار داده اند.
آخرین مناظره
روزنامه اعتماد در گزارشی با تیتر «انتظار برای آخرین مناظره» نوشت: قرار است فردا کاندیداهای ریاستجمهوری در آخرین فرصتی که مناظره تلویزیونی در اختیارشان قرار میدهد، در مقابل نگاه مردم قرار می گیرند تا تمام تلاششان را به کار گیرند برای یک هفته بعد که نوبت آن است که نمره مقبولیت و شایستگی از مردم در انتخابات بگیرند. یک روز مانده به آخرین مناظره انتخاباتی کاندیداهای ریاستجمهوری، سری به ستادهای فعال کاندیداها در تهران زدیم تا از حال و هوایشان خبری بگیریم، با اعضای فعال ستادها صحبت کنیم و انتخابات پیش رو را از دریچه نگاه آنها ببینیم. فراتر از حزب و جناح به سراغ تمام کاندیداهایی که در تهران ستاد فعال انتخاباتی دارند (اسحاق جهانگیری و مصطفی هاشمیطبا بهطور رسمی اعلام کردند ستاد فعال انتخاباتی ندارند) رفتیم با این هدف که از شور و حال انتخاباتیشان تصویری ارایه دهیم.
همچنین مرتضی مُبلغ در گفتوگو با «شرق» با تیتر «توصیه به روحانی برای مناظره آخر» بیان کرد: «روحانی و جهانگیری ولو در فضای نامناسبی که اصولگرایان در مناظرهها ایجاد میکنند باید برنامههای دولت آینده را هم اعلام کنند. بهخصوص این مورد باید به مردم گفته شود که اگر در این دولت بهواسطه مجلس نهم نتوانست نیروهای توانمندی را تعیین کند با حضور مجلس دهم، کابینه قدرتمندی تشکیل خواهد داد تا بتوانند برنامههای دولت را بهخوبی پیش ببرند.»
روزنامه آفتاب یزد نیز در گزارشی با عنوان «حذف آرام رقبا» نوشت: «حذف آرام رقبا بزرگنمایی قلم کوچکنمایی قلم بازگشتhttp://aftabeyazd.ir/?newsid=72171آفتاب یزد- گروه سیاسی: فردا آخرینش است. آخرین رودررویی، آخرین تلاش. آخرین دفاع، آخرین مناظره. این آخری خیلی مهم است؛ علی الخصوص برای حسن روحانی و دولتش. میگویند برای این یکی باید هر چه در چنته داشت رو کرد. چون آخرین فرصت برای جذب آراست. برای جذب آرای معروف به خاکستری. برای آن آرای خاموشی که اگر تحریک شوند برای رای دادن همواره به نفع اصلاح طلبان رای میدهند. هر چند در این میان عدهای هم به دور از جهتگیری سیاسی بین انتخاب میان قالیباف و روحانی ماندهاند.رئیسی اما آرایش محفوظ است. او توان جذب آرای خاکستری را ندارد و فقط به همان اصولگرایان دلخوش است. پس مناظره آخر، مناظره روحانی و قالیباف برای جذب آرای مردم بی تفاوت به انتخابات، خواهد بود. با این حال باید در مناظره فردا هر دو قطب انتخابات، تمام توانشان را بگذارند؛ تمام توانشان برای اینکه به همدیگر نشان دهند کدامیک از دیگری بهتر است.اکنون پرسش این است که 6 نامزد ریاست جمهوری در سومین مناظره که یک مناظره اقتصادی است چگونه ظاهر خواهند شد؟ چگونه با ورقهایشان بازی خواهند کرد، چگونه دست یکدیگر را رو می کنند و چگونه پیشرو میشوند در گفتار و چگونه به مردم ثابت میکنند که برنامههایشان واقعی است و نه شعارهای من درآوردی.
***
انفعال یا متانت
مناظرههای اول و دوم از دید بسیاری بیش از آنکه به بیان برنامهها و یا پاسخهای درست به مصائب و مشکلات مردم بپردازد، به حملههای تخریبگرانه رقیب حسن روحانی علیه او گذشت و البته دفاعهای جانانه روحانی و جهانگیری از دولت ... ولی خیلیها این نقد را هم به حسن روحانی وارد کردهاند که او آنقدر مشغول به دفاع از خود شد که یادش رفت بهترین دفاع حمله است، نتیجه آنکه کمتر به مانند رقیب، با شور و حرارت نقاط ضعف کسانی چون قالیباف و رئیسی را هدف گرفت. ازهمین رو برخی، او را متهم به انفعال در برابر هجمه ها علیه دولت یازدهم در دو مناظره گذشته کردهاند. از نگاه گروهی دیگر اما، روحانی بهترین کار ممکن را در این دو مناظره انجام داد: "صبر، پاسخ های مناسب و حفظ و متانتی در شان یک رئیس جمهور".
در کنار این دو نظر، عملکرد اسحاق جهانگیری نیز مورد سوال است، جهانگیری که دو چهره کاملا متفاوت از خود دردومناظره نشان داد، چهره نخست چهره ای کاملا جسور و کوبنده ، چهره دوم چهرهای محافظهکار که از روی متن های از قبل نوشته شده می خواند. به راستی او در مناظره سوم کدام یک ازاین چهره ها را به نمایش می گذارد؟ »
روزنامه جوان نیز در گزارشی با عنوان «توکلی: آقای روحانی! فاین تذهبون؟!» به نامه اخیر احمد توکلی پرداخته است و می نویسد: «احمد توکلی در نامهای خطاب به ملت ایران و حسن روحانی، اظهارات ساختارشکنانه اخیر این نامزد انتخابات ریاست جمهوری در میتینگهای انتخاباتی را مورد انتقاد قرار داد.
به عبارات زیر که آقای رئیسجمهور در سخنرانی خود در همدان، ارومیه و کرمانشاه ایراد کرده است نگاهی بیندازید.
- اگر شما جوانان در خانه بنشینید، بدانید که در پیادهروهای ما هم دیوار خواهد بود. آنها میخواستند پیادهرو زنانه و مردانه ایجاد کنند، همانطور که در محل کارشان بخشنامه تفکیک جنسیتی را ایجاد کردند.
- اردیبهشت 96 هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام میکنند آنهایی را که در طول 38 سال فقط اعدام و زندان بلد بودند، قبول ندارند.
- منطق شما ممنوع کردن است و چیز دیگری ندارید. منطق شما هوچیبازی است و چیز دیگری ندارید.
- ما انحصارگرایان را نمیخواهیم. ما آنهایی که پشت میز نشستهاند و حکم صادر کردهاند، نمیخواهیم.
- میخواهند ناامنی را به کشور بازگردانند و میخواهند آرامش منطقه را برهم بزنند.
- شما آنها را نمیشناسید من آنها را میشناسم.
- بدانید همه آنهایی که امروز آمدهاند و میخواهند قدرت را بگیرند در چهار سال اخیر میخواستند شبکههای اجتماعی را فیلتر کنند.
- شما از آزادی حرف نزنید، آزادی خجالت میکشد.
- از آزادی انتقاد و بیان سخن میگویند. یا للعجب! همانها که زبانها را بریدند و دهانها را دوختند!
این سخنان را رئیسجمهوری با حرارت بیان میکند، که در مراسم تحلیف در مجلس شورای اسلامی در برابر قرآن مجید سوگند یاد کرده است که «از هرگونه خودکامگی بپرهیزد و از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است، حمایت کند.» این سخنان را رئیسجمهوری با حرارت بیان میکند که 28 سال تمام، از مهر 1368 تاکنون دبیر شورای عالی امنیت ملی و عضو یا رئیس آن بوده است و ذیل مصوبات مرتبط با امنیت کشور را امضا و ابلاغ کرده و قبل از آن نیز در مناصب متعدد تقنینی، اجرایی، نظامی و امنیتی مسئولیت داشته است. به آقای روحانی باید گفت اگر شما راست بگویید، با آن سابقه سطوح بالای امنیتی، در خیر و شر کارکرد نظام در بالاترین سطح شریک هستید و نمیتوانید مدعی کسی باشید و اگر این سخنان تهمت و توهینی بیش نباشد- که چنین است- که برای جلب رأی مخالفان نظام بر زبان جاری میکنید، وای به حال شما! شما که با این سخنان بخش عظیمی از مردم را طرفدار نامزدهایی با آن ویژگیها میشمارید، حرمت مردم را رعایت کردهاید؟ در این صورت جنابعالی رئیس «جمهور» هستید؟ این است پاسداشت جمهوریت و مردمسالاری؟ »
انتقاد از لیست اصلاح طلبان
روزنامه ایران در گزارشی با عنوان «فهرست شوراها روی موج نقد» نوشت: سرانجام چشم اهالی پایتخت به هر دو لیست نهایی «اصولگرایان» و «اصلاحطلبان» برای انتخابات شورای شهر روشن شد. در این میان البته نامهایی که قبلاً حدس زده می شد در فهرست «اصولگرایان» جا بگیرند زیاد بودند. فهرست «اصلاحطلبان»، اما بر خلاف حدس و گمانهایی که زده شده بود، با اسامی ناآشنایی مواجه شد که در همان ثانیههای اول انتشار، واکنشهای نه چندان مثبتی همراه داشت. اگرچه تأخیر طولانی مدت در بستن لیست، اعلان فراخوان و ایجاد سازو کار دستهبندی تخصصی نامزدها، نوید انتشار لیستی کاملاً متفاوت میداد. خیلیها حتی به این باور رسیده بودند که با این وسواس شدید، فهرست دوره پنجم اصلاحطلبان می تواند تمامی 21 صندلی شورا را کسب کند و به همین علت، رایزنیهای زیادی برای تصاحب هرشماره در این فهرست صورت گرفت که البته کارگر نیفتاد! با این حال انتشار فهرست وعده داده شده در ساعتهای پایانی سهشنبه، چندان رضایت بخش نبود به طوری که انتشار فهرست هنوز سر از همه رسانههای رسمی در نیاورده، سر از توییتها و پستهای تلگرام در آورد تا مخاطبان را در برابر این سؤال قرار دهد که چرا با وجود تعداد بالای چهرههای متخصص، محبوب و شناخته شده در طیف اصلاحطلبان، فرصت نشستن بر هر صندلی به افرادی با تجربه و تخصصی کمتر داده شده است؟!
یکی از نقدهای وارده به فهرست اصلاحطلبان این است که آنها با تکیه بر تجربه آزموده انتخابات مجلس و پیروزی فهرست امید انتظار دارند در این دوره نیز فهرست ارائه شده آنها با اقبال مردمی مواجه شود. اما قیاس انتخابات مجلس با شورای شهر خطاست. دستکم در فهرست امید چندین چهره شناخته شده حضور داشتند که اعتماد عمومی را نسبت به فهرست تقویت میکردند؛ موضوعی که در فهرست شوراها مورد توجه قرار نگرفته و بر تخصص افراد تکیه زیادی شده است. درست است شورا به افراد متخصص احتیاج دارد اما درعین حال چهرههایی باید به شورا راه یابند که تا حدودی از مسائل اداری و تقنینی این حوزه سر درآورند و بتوانند در حل مسائل پیچیده تهران کارآمد باشند.»