مروری بر روزنامه های دوشنبه هجدهم اردیبهشت ماه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ روزنامه های امروز بیانات دیروز رهبر انقلاب را در کانون توجه قرار داده اند.

روزنامه کیهان در گزارشی با عنوان «تحریف نکنید/ دولت‌ها در رفع سایه جنگ تأثیر ندارند» نوشت: «رهبر انقلاب در خصوص این سخن که حضور مردم تضمین‌کننده امنیت و رفع‌کننده سایه جنگ است فرمودند: من این را می‌گویم نیایند حرفی را که بنده به صراحت بیان کردم تحریف کنند و بگویند مراد فلانی این است که حضور مردم دولتی را سر کار می‌آورد، که آن دولت... نه آقا؛ دولت‌ها تأثیری ندارند.»

حضور روحانی در معدن گلستان

روزنامه های اصلاح طلب از اقدام روحانی در رفتن به گلستان دفاع کرده اند اما مخالفان دولت به شدت به آن تاخته اند.

 

روزنامه جوان در گزارشی با تیتر «معدنچی خشمگین به روحانی: 10هزار تومان برای بیماری بچه‌ام ندارم» نوشت: «در جریان سفر دیروز حسن روحانی به استان گلستان و بازدید از معدن آزادشهر، یک کارگر معدن خطاب به روحانی گفت: آقای رئیس‌جمهور، تا الان کجا بودید؟ آیا خودتان با ماهی یک میلیون تومان می‌توانید زندگی کنید؟ 22سال در معدن کار کردیم، آقای روحانی، شما می‌دانید معدنچی یعنی چی؟! 170بچه بی‌پدر شدند.40 زن بیوه شدند. چند سال پیش آمدیم فرمانداری و اعتراض کردیم که ماه‌هاست حقوق نگرفته‌ایم. با زن و بچه آمدیم اما مسئولان رسیدگی نکردند.

20میلیون از این شرکت طلب دارم اما 10هزار تومان ندارم که فرزندم را دکتر ببرم. معدنچیان 25سال در معدن کار می‌کنند و بعد از 25 سال که بازنشسته می‌شوند تنها یک میلیون و 400هزار تومان حقوق بازنشستگی می‌گیرند. 1700 متر در کوه بدون تهویه کار می‌کنیم. معاون فرماندار شب گذشته اعلام کرده که این معدن گاز ندارد. همه دروغ می‌گویند، دلم درد دارد. بیمه کارگران معدن، آرایشگری و کتابداری است. بیمه سخت و زیان‌آور نمی‌گیریم. زن و بچه مردم یک هفته است که اینجا هستند. تا یک ماه دیگر هم نمی‌توان معدنکارانی را که داخل معدن مانده‌اند، نجات داد.»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اما روزنامه اعتماد در گزارشی با عنوان «فریاد «درد» بر سر رئیس‌جمهور» با اشاره به اینکه معدنچیان اندوهگین و خشمگین تندترین انتقادها را بدون لکنت زبان از حسن روحانی داشتند و نوشت: «دیروز برای دولتمردان با پیام استاندار گلستان آغاز می‌شود. پیامی که به معاون سیاسی دفتر ریاست‌جمهوری ارسال می‌شود، توصیه‌نامه‌ای است تا با سفر رییس‌جمهور به معدن یورت آزادشهر به علت غم و اندوه بالای کارگران و التهاب خانواده‌های آنان مخالفت شود. اما روحانی نمی‌پذیرد. او خود را رییس‌جمهور زمان درد مردم و التهاب آنان می‌داند و می‌گوید «اگر فریاد آنان در برابر من، سبب آرامش ملی خواهد شد، من باید بروم». او «تنها» به معدن می‌رود تا معدنچیان برای فریاد کشیدن بر سر بالاترین مقام رسمی کشور احساس آرامش و راحتی کنند و این را افتخار خود می‌داند.اما، افتخاری که در دیدن حق اعتراض کارگران برای روحانی وجود دارد، برای مخالفان او بهانه‌ای می‌شود برای نشان دادن ناکارآمدی دولت.»

صادق زیباکلام در یادداشتی در روزنامه ایران پیرامون این موضوع نوشت: «رئیس جمهوری روز گذشته برای بازدید از معدن آزادشهر به محل حادثه رفت و با خانواده‌های جانباختگان هم دیدار و گفت‌وگو کرد. در کنار این حضور، حاشیه‌هایی هم پدید آمد و تعدادی از کارگران معدن اعتراض خود نسبت به وضع معیشتی و شاید شرایط کار را در حضور رئیس دولت بیان کردند. اعتراضی که البته توأم با خشم و عصبانیت هم بود. در پی این حادثه، رسانه‌های اصولگرا و حامی رقبای انتخاباتی رئیس جمهوری بلافاصله درصدد بهره‌برداری سیاسی از این ماجرا برآمدند و فیلم این اعتراض را با آب و تاب منتشر کردند و این گونه القا کردند که این خشم، نارضایتی از عملکرد دولت یازدهم بوده است.

حال آنکه بروز چنین واکنشی از سوی تعدادی از کارگران با توجه به عمق حادثه رخ داده امری کاملاً طبیعی است و به هیچ وجه نمی‌توان آن را به منزله نارضایتی یا انتقاد از رئیس جمهوری و دولت قلمداد کرد. بدون تردید روز گذشته یا قبل‌تر از آن هر مقام مسئولی اعم از رقبای انتخاباتی آقای رئیس جمهوری یا رؤسای سایر قوا به جمع کارگران معدن آزادشهر می‌رفتند، با همین واکنش توأم با خشم و عصبانیت روبه‌رو می‌شدند. این عمل کارگران قابل درک است اما آیا اگر مسئول دیگری و بخصوص نامزدهای مورد حمایت اصولگرایان با چنین صحنه‌ای روبه‌رو می‌شدند، آیا این رسانه‌ها باز هم این گونه آن را بازتاب می‌دادند و حکم صادر می‌کردند که کارگران از عملکرد آن نهاد یا مسئول ناراضی هستند؟

نکته قابل تأمل‌تر اما نوع مواجهه آقای رئیس جمهوری و هیأت همراه ایشان با کارگران معترض است. آن گونه که مشاور آقای روحانی گفته‌اند، به رئیس جمهوری پیشنهاد شده که به محل معدن نرود چرا که ممکن است چنین واکنشی از سوی کارگران دیده شود. اما آقای روحانی نمی‌پذیرند و با وجود پیش‌بینی چنین واکنشی به جمع کارگران و خانواده‌های جانباختگان می‌رود تا از نزدیک با آنها ابراز همدردی کند و قول دهد که به مشکلات‌شان حتماً رسیدگی می‌شود. این اقدام رئیس جمهوری کاملاً اخلاقی و درخور تمجید است. با این حال بر اساس خبرهای منتشر شده در پی این اتفاق، هیچ کدام از کارگران معترض مورد بازخواست قرار نگرفته‌اند، همراهان یا محافظان رئیس جمهوری هیچ گونه بی‌حرمتی به آنها نکرده‌اند و کسی بازداشت نشده است. حال دوست دارم در چشم مدیران رسانه‌های اصولگرای حامی برخی نامزدهای انتخابات نگاه کنم و این سؤال را بپرسم که اگر به جای آقای روحانی نامزد مورد حمایت آنها یا برخی مقامات مسئول دیگر در صحنه حاضر شده و با چنین واکنش همراه با خشم کارگران روبه‌رو می‌شدند، باز هم کسی بازداشت نمی‌شد؟»

احتمال تکرار ماجرای مینو خالقی

روزنامه آفتاب یزد در گزارشی با عنوان «تکرار ماجرای مینو خالقی» نوشت: «سیاری از چهره‌هایی که به صورت گسترده در تایید صلاحیت‌های انتخابات مجلس، رد شدند و نتوانستند نظر شورای نگهبان را به خود جلب کنند پر امید درانتخابات شورای شهر تهران، که مرجع رسیدگی به صلاحیت‌های اعضایش، مجلس دهم است، نام نویسی کرده و تایید شدند. در کنار آنها اما نام کسانی هم بود که شاید هیچ شخصی تصور تایید شدن آنها را نمی‌کرد. کسانی که بنا به مسائل سیاسی سال‌های سختی را گذرانده بودند و اکنون آزاد و رها از آن سال‌های سخت برای نمایندگی شهرشان داوطلب شده و از قضا جزو تاییدشدگان نهایی نیز بودند. در کنار این اما، عده‌ای از شخصیت‌ها نیز رد شدند که بازهم هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد... فکر این که از میان کاندیداهای شورای شهر فعلی، صلاحیت کسانی برای دور بعد تایید نشود.

بسیاری می‌گفتند که این به معنای آن است که با روی کار آمدن مجلس دهم، فصل جدیدی در صحنه سیاست ایران به وجود آمده است که اینگونه نامزدهای شورای شهر می‌توانند در فضا و بستری متفاوت از فیلترها و سدها بگذرند و برای نمایندگی شهر نامزد شوند.

اگرچه، طبیعی بود که ممکن است ردصلاحیت عده‌ای از افراد (ردصلاحیت‌هایی که به دلیل مسائل سیاسی نبوده است) در مرحله نخست باعث ایجاد فشارهایی از یک ناحیه خاص و هیئت نظارت وادار به آن شود که این عده سفارش شده را تایید صلاحیت کند اما کسی فکرش را نمی‌کرد که این فشارها برای رد صلاحیت عده‌ای که تایید شده‌اند هم صورت بگیرد.

اکنون خبرهایی مبنی بر این می‌رسد که قرار نیست در برروی همان پاشنه خوش‌بینی تایید صلاحیت‌های همه چهره‌های اصلاح طلب بچرخد. و امروز در حالیکه خبرهایی از تایید صلاحیت ردصلاحیت شده‌های قبلی به گوش می‌رسد، خبرهایی از ردصلاحیت شده‌های تایید شدهاولیه نیز هست.

به نظر یک بار دیگر آنچه در مورد مینو خالقی یعنی همان نامزد رای آورده مجلس که تأیید صلاحیت شده بود و دوباره رد شد افتاد، قرار است برای عده‌ای از نامزدهای تایید شده شورا نیز روی دهد.»