نقدی بر کناره‌گیری علیرضا زاکانی/ انصراف و وعده‌های واهی بر زمین مانده

به گزارش سایت دیده بان ایران؛  علیرضا زاکانی، شهردار تهران از کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم انصراف داد. او در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نیز به عنوان کاندیدای پوششی حضور و در آخر به نفع ابراهیم رئیسی کنار رفت و برخی از کارشناسان شهری، حضور او در شهرداری ابرشهر تهران را سهم او از کیک قدرت به دلیل کنار کشیدن دانستند.

اینبار هم زاکانی آمد، تایید صلاحیت شد و تا آخرین مناظره هم در انتخابات ماند و پس از آن که در این گفتمان ملی کاپ بی‌اخلاقی را از آن خود کرد، انصراف داد. مصطفی پورمحمدی، کاندیدای چهاردهمین انتخابات دوره ریاست جمهوری اولین فردی بود که در مناظرات اعلام کرد؛ حضور زاکانی در انتخابات جدی نیست. پس از آن مسعود پزشکیان، دیگر نامزد این دوره از انتخابات ریاست جمهوری به این موضوع اشاره کرده و گفت: «برادرمان آقای زاکانی یک چیزی می‌گوید. لازم نیست جوابش را بدهیم. برای این که فکر نمی‌کنم تا آخر بماند و بخواهد رقابت کند و دولت تشکیل دهد.» زاکانی در مقابل به صراحت گفت: «شما از این آرزوها خیلی دارید اما دارید با یک رئیس جمهوری صحبت می‌کنید.» او حتی در مقابل سوال پزشکیان که پرسید: «تا آخر می‌مونی دیگه؟» گفت: «حتما. حتما می‌مانم و نمی‌گذارم شما رئیس جمهور شوید. به لطف خدا اگر مردم انتخاب کنند رئیس جمهور خواهم شد.» شهردار تهران حتی در تجمع میدان امام حسین (ع) نیز به صراحت اعلام کرد: «در خصوص کنار رفتنم من گفتم اون دفعه رئیسی بود که من کنار رفتم.» حالا رئیس جمهور این دوره از حضور در انتخابات انصراف داده و به تمام قول‌ها و وعده‌های خود به مردم پشت پا زده است.

او وعده‌های عجیب و غریبی در مناظرات و تبلیغات خود به مردم می‌داد که همه می‌دانستند، با شرایط اقتصادی کشور هیچ یک از این وعده‌ها محقق نخواهد شد. ادعاها و وعده‌هایش حداقل با شرایط اقتصادی که ابراهیم رئیسی از آن سخن می‌گفت، مغایرت داشته و متناقض است. اما نکته مهم آن است که سردادن این وعده‌ها و حضور در انتخابات و انصراف هزینه‌های کلانی را بر جامعه تحمیل می‌کند. کمترین هزینه آن حضور در صدا و سیماست. رسانه ملی برای هر دقیقه چیزی حدود 45 میلیون و 537 هزار و 340 تومان بودجه از اعتبارات کشور اخذ می‌کند. بنابراین بد نیست سازمان بازرسی کل کشور محاسبه کند زاکانی چند دقیقه در تلویزیون حضور داشته و برای ایفای نقش کاندیدای پوششی چقدر هزینه به جامعه تحمیل کرده است. ضمن آن که او با تخریب‌هایش اعتماد جامعه را بیش از پیش از بین برده است. ایجاد شکاف بین حکومت و مردم چه هزینه‌ای برای کشور به همراه خواهد داشت؟ آیا ارگان یا مقامی هست که این هزینه‌ها را محاسبه کرده و یقه زاکانی و شورای نگهبان را بگیرد تا دیگر کسی به عنوان کاندیدای پوششی وارد انتخابات نشود؟

در این میان گفته شد هیچ کدام از کاندیداها حاضر به ائتلاف با او نشدند. شاید از این روست که او در انصراف‌نامه خود از جلیلی و قالیباف خواسته که وحدت کرده و مانع از تشکیل به قول خودشان دولت سوم روحانی شوند و اینبار به نفع هیچ یک از کاندیداها پا پس نکشیده است.

البته این وعده‌های زاکانی تنها به کاندیداتوری او خلاصه نمی‌شود. او در شهرداری تهران هم وعده‌های بسیاری از جمله ورود اتوبوس را داده که طی سه سال گذشته محقق نشده است. از سوی دیگر جمع‌آوری معتادان متجاهر، حذف زباله‌گردها و مسائلی از هم از جمله وعده‌های زاکانی است که هنوز تحقق نیافته است. حتی حداقل وظیفه شهرداری که خدمات شهری است هم غیرقابل قبول است. چنانچه قبل از حادثه سقوط هلی‌کوپتر ابراهیم رئیسی روز 19 فروردین امسال مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران در جلسه علنی شورای شهر در انتقاد به عملکرد زاکانی گفت: «با مردم لجبازی نکنید. آقای زاکانی آشغال مردم را خوب جمع کن. وظیفه شما جمع‌آوری آشغال مردم است. ما از کودکان دیگر کشورها می‌گوییم اما از کودکان در زباله‌گردی استفاده می‌کنیم. تا انتخابات دو سال دیگر مانده، اقدامات انتخاباتی را برای دو سال دیگر نگه دارید!» اما مهم‌ترین مسئله‌ای که این عضو شورای شهر پایتخت به آن اشاره کرده این است که تاکید کرد: «به ما گفته‌اند زاکانی را استیضاح نکنید تا مدیریت باثبات بماند.» در حقیقت اجازه استیضاح و تغییر زاکانی از شورای شهر تهران سلب شده است و پایتخت ایران مجبور است مدیریت زاکانی تا یکسال دیگر در شهرداری را تحمل کند، حتی اگر وعده‌های او محقق نشود.