سناریوی جراحی ”دمل“ احمدی نژاد

دیده بان ایران - حسام محمدی: چند روز پیش حضور احمدی نژاد برای ثبت نام در ستاد انتخابات کشور در صدر اخبار داخلی قرار گرفت و البته رسانه های بین المللی نیز به اخبار و حواشی آن پرداختند. تکاپوی اصولگرایان برای حذف صورت مسئله احمدی نژاد بسیار دیدنی و شنیدنی است. هر یک از هر سو نامزدی وی را مورد تاخت و تاز قرار میدهند. نگاه قیم گرایانة اصولگرایان به این پدیده نیز در خور بحث و بررسی است ، اما آنچه که نباید در اذهان کاوشگر تحلیلگران و نگاه تیزبین نخبگان کمرنگ گردد آثار حضور وی و تبعات و سناریوهای مطرح آینده است.

احمدی نژاد آمد تا پیامی را منتقل کند. این پیام اثر خود را داشت و دارد. چارچوب نظری دیدگاه وی با تمامیت خواهان اصولگرا در عرصة مدیریت متفاوت است و این خود سنگ بنای منازعه ای جدی و ممتد است. احمدی نژاد جمنا و غیر آن را به رسمیت نشناخت و البته آنها را به خوبی محک زده بود. آنها را می شناخت چرا که روزی حامی و در کنار او و برخی زیر دستش بودند. پس حضورش اثر گذار بود. حضورش برای آنها مسئله ساز شد. اما در آن سوی ماجرا تبعات حضور غافلگیر کننده وی ابعاد پیچیده ای به خود می گیرد. 

اینکه احمدی نژاد با چه پشتوانه ای آمد و آیا یاران وحامیانی دارد یا نه ، تنها در صندوق آراء واقعی ملت قابل اندازه گیری است. فرصت 88 را داشت و رهبری در کلام نیز عملا حمایت خود را به او نشان داد. حال وی با این تمرد و سرکشی از نظر رهبری چه می خواهد؟ آیا صرفا باید باور داشت که تنها و تنها برای تضمین عبور بقایی از تیغ شورای نگهبان آمده؟ یا در پشت ماسک بقایی چهره ای نهفته است تا تمام قواعد بازی را بر هم زند.

احمدی نژاد بدون شک به بسیاری از سناریوها اندیشیده و معادلات را کنار هم چیده است. حضورش صفر و صدی دارد. حضورش در قالب دعوای جدی با رهبری قابل تعریف است. او سهمی می خواست و گرفت. اما حالا بیشتر می خواهد. صفر حضورش به این معناست که براحتی رد صلاحیت شده و او تمکین کند و پروژه خبرسازی اش به پایان برسد. صد حضورش اما در اینست که با تأیید صلاحیت بازی قدرت را بهم بریزد. مهندسان صندوق را که در 88 به یاری اش آمدند، به بازی نگیرد و در برابر همه قد علم کند. 

اگر صفر حضورش را در نظر بگیریم ، باید گفت که احمدی نژاد دیگر خطر ندارد. هر چند که در همین کادری که تعریف کردیم ، چنانچه صلاحیت وی رد شود و وی لب به اعتراض بگشاید – که البته در حدی قانونی است – می تواند تهدیدی جدی برای همه باشد.

تنها سناریو برای حذف او جراحی است. همانطور که دادستان کل کشور صحبت از ”دمل“ کرد ، این دمل نیاز به جراحی دارد. اما سناریوی جراحی تنها در دست شورای نگهبان نیست. سپاه و نیروهای امنیتی نیز از این ماجرا بی نصیب نیستند. چرا که جراحی احمدی نژاد بهایی دارد. بالاخره هر چه باشد ، احمدی نژاد از سنگر و جبهه خودشان به میدان دیگری رفت و آنجا سنگر به سنگر با آنها مقابله کرد و جبهه جدیدی گشود. این ساده پنداری است که بگوییم احمدی نژاد بدون هزینه از میدان بیرون می رود. میدان البته ، میدان اصولگرایان و جبهه پایداری ، جمنا و سپاه است. 

احمدی نژاد و تیمش یا باید بی رودربایستی با سپاه و نیروهای امنیتی به منازعه جدی برخیزند و تمرد و اعتراض را به کف خیابان بکشانند و یا پس از رد صلاحیت با سکوت و تمکین در سپهر سیاسی ایران بی نصیب باقی بماند و سودای ریاست را از سر بیرون کند. 

با شناختی که طی 8 سال دوران ریاست جمهوری و همچنین اقدامات و اظهارات 4 سال اخیر وی تا کنون از این اعجوبه پیدا کرده ایم ، می توان گفت که جراحی احمدی نژاد یک جراحی ساده نیست و خونریزی دارد. خونریزی در میدان یا در خیابان. وی جرقه ای را خواهد زد که دیگر شاید نتوان شعله های آنرا براحتی خاموش کرد.