اهداف مشایی از نامه نگاری به رئیس دولت اصلاحات/ هوشیاری تحسین برانگیز اصلاح طلبان در بی توجهی به نامه مشایی/ تلاش مردگان سیاسی برای احیاء با تمسک به قطب جریان اصلاحات

دیده بان ایران – جعفر عزتی: طیف احمدی نژاد این روزها دوباره سربرآورده است و رویای بازپس‌گیری قدرت اجرایی کشور را دارد؛ طیفی که در مجموع 8 سال خسارت‌های کمرشکنی را به اقتصاد و سیاست و اخلاق جامعه وارد آورد، با نزدیک شدن به موسم انتخابات 96 دوباره عناصر خود را به صحنه آورده است. احمدی نژاد که راس این طیف محسوب می‌شود از جانب شخص اول نظام برای کنشگری سیاسی انتخاباتی منع شده است؛ مشایی نفر دوم این حلقه نیز یکبار در سال 92 بخت خود را برای کاندیداتوری آزموده است که با رای قاطع اعضای شورای نگهبان رد صلاحیت گشته است؛ می ماند نفر سوم این حلقه که کسی نیست جزء حمید بقایی؛ فردی که به گفته سخنگوی دستگاه قضا، پرونده اش همچنان مفتوح است و به تصریح مشایی، اشبه الناس به احمدی نژاد است!

طیف احمدی‌نژاد به لحاظ سیاسی در ممات بود و حیاتی نداشت تا اینکه بقایی را برای کاندیداتوری تشجیع و تحریک کرد؛ بقایی آمد و خود را «طارق بن زیاد» نامید و وعده یارانه 250 هزار تومانی داد؛ به موازات تحرکات بقایی، موتور احمدی نژاد هم روشن شد؛ وی در اولین گام به توییتر پیوست و سپس دو بیانیه در تخطئه دولت یازدهم صادر کرد؛ حلقه دوم طیف مزبور یعنی مشایی هم بیکار ننشست؛ وی ابتدا خود را «درخت» نامید و سپس یک نشست خبری (با حضور یک خبرنگار!) برگزار کرد؛ مشایی و دوستانش که متوجه شدند محافل سیاسی و رسانه ای چندان آنها را جدی نگرفته اند، دست به انتحار زدند و مرقومه‌ای محبت‌آمیز با اندکی چاشنی گلایه را خطاب به رئیس دولت اصلاحات نوشتند.

مشایی در مرقومه مزبور، خاتمی را برادر«بزرگتر» نامید و به سبب مواضع همقطاران و اَقران خاتمی در قبال کاندیداتوری بقایی، اظهار گلایه کرد؛ این نامه همانطور که پیش بینی می شد با بی توجهی محافل اصلاح طلب مواجه گشت و حتی رئیس دولت اصلاحات هم از طریق شبکه های اجتماعی نسبت به وصول آن موضعی اتخاذ نکرد؛ اما پیرامون این نامه گفتنی ها زیاد است که به اجمال برخی از آنها اشاره می کنیم...

نکته نخست آنکه طیف احمدی نژاد به کارگردانی اسفندیار رحیم مشایی، نسبت به محبوبیت و مقبولیت اجتماعی سید محمد خاتمی، غبطه می خورد یا در حالت بدبینانه، حسادت می‌ورزد؛ آنها در انتخابات مجلس دهم در سال 94 در حالیکه به لاک خود خزیده بودند و در انزوای محض سیاسی به سر می‌بردند، شاهد بودند که سید محمد خاتمی با یک فیلم کوتاه که در فضای مجازی دست به دست گشت، چطور ورق را برگرداند و نیروهای ثانویه و گمنام اصلاح طلب را روانه خانه ملت کرد؛ بنابراین احمدی نژادی‌ها با ابتکار عمل مشایی بر آن شده‌اند تا پیوندی مجازی را با سرمایه جریان تحول خواه یعنی سید محمد خاتمی برقرار کنند تا اندکی وجهه اجتماعی ملکوک خود را با تمسک به رهبر اصلاحات، تطهیر کنند.

نکته دیگری که ذکر آن ضروری است، آن است که طیف احمدی‌نژاد پس از تثبیت سه جریان سیاسی گفتمانی در کشور یعنی اعتدالگرا، اصلاح طلب و اصولگرا، خود را از دایره شمولیت گفتمانی خارج دیده است، از اینرو بر آن شده است با قطب یکی از این سه جریان که پایگاه اجتماعی فوق العاده ای بویژه در قشر نخبه و الیت جامعه دارد، ارتباط برقرار کند تا موقعیت خود را بعنوان ضلع چهارم جریان سیاسی گفتمان تثبیت کند.

سومین هدف طیف احمدی‌نژاد از ارسال نامه به خاتمی، وام گیری سبد رای جریان اصلاحات برای انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای 96 است؛ آنها در این رویکرد پراگماتیک، تلاش دارند مواضع و مقاصد خود را با اصلاح طلبان مشترک جلوه دهند و به بدنه اجتماعی بویژه قشر نخبه جامعه چنین القاء کنند که پیگیر مطالبات رفرمیستی هستند.

یکی دیگر از اهداف احمدی نژادی‌ها (با سرکردگی مشایی) از تنظیم نامه برای رهبر اصلاحات این است که پروژه بازگشت تدریجی آنها به ساختار قدرت را تخریب کنند؛ در این هدف مکتوم و تا حدی شوم، احمدی نژادی‌ها تمام هم و غم شان را مصروف این می‌کنند تا اصلاح طلبان را در موضع اپوزیسیون خطرناک بنمایانند؛ در واقع پس از آنکه ارکان ساختار قدرت سیاسی کشور، احمدی نژادی‌ها را پس زدند و به نوعی زیست سیاسی آنها را نامشروع دانستند و به موازات آن، خبرهای خوشی از ارتباط با واسطه اصلاح طلبان و رهبری نظام به گوش رسید؛ مشایی و رئیس و مرئوسش بعنوان سرکردگان احمدی نژادیسم وارد این فاز شدند تا با اقوال و اعمالشان اصلاح طلبان را هم از ساختار رسمی حاکمیت دور کنند.

بی‌تردید اقدام اخیر احمدی نژادی‌ها در نوشتن نامه به رئیس دولت اصلاحات، آخرین تیر در ترکش آنها بود؛ آنها به مثابه غریقی هستند که می خواهند اصلاح طلبان را هم غرق کنند باید هوشیار بود؛ اقدام سید محمد خاتمی رهبر اصلاحات و سایر کنشگران و رسانه‌های اصلاح طلب در بی توجهی به نامه مشایی قابل تحسین است؛ این مشی باید ادامه یابد؛ زنده کردن مردگان سیاسی خبط و خطاست...