ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه: مستند بیبیسی از مرحوم مهرجویی اجازه پخش نداشت
ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه نوشت:مستند بیبیسی از مرحوم مهرجویی اجازه پخش نداشت، مستدلترین دلیل اینکه چنین مستندی اگر اجازه مهرجویی را برای انتشار داشت بیبیسی آن را دقیقاً در سالگرد آشوب پخش میکرد و آن را به زمانی که ازنظر رسانهای «زمان مرده» برای مانور روی یک موضوع خاص به حساب میآید و فضای خبری جهان تحت تأثیر جنایات صهیونیستها در غزه قرار گرفته، موکول نمیکرد. بیبیسی حتی در حسرت مانور کافی روی «جایزه جنایتکاران نوبل صلح» که به تحریمخواه و تجزیهطلب ایرانی رسید، ماند و این جایزه زهرمار این شبکه و دریافتکننده آن که با هیاهوی کاذب رسانهای به این جایزه رسیده بود، شد.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به انتشار مستند (الناس داریوش مهرجویی از شبکه بی بی سی که قرار بود به مناسبت تولد ۸۵ سالگی این هنرمند پخش شود، واکنش نشان داد.
بنابر گرارش دیده بان ایران؛ ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه در یادداشت خود نوشت: پس از انتشار مستندی از مرحوم داریوش مهرجویی که در آن مواضعی در حمایت از شعار «زن، زندگی، آزادی» گرفته بود، برخی این پرسش را مطرح کردند که چرا «جوان» مهرجویی را دور از این فضا و فضاسازی معرفی کرد. اولاً مرحوم مهرجویی تا زمانی که زنده بود، بهعنوان یک فعال این شعار و آشوب ظهور و بروزی نداشت. برعکس آنچه از او دیده شد، بیاعتنایی به این شعار و جریانسازیها بود. اگر او بهواقع قصد و نیتی یا ارادهای برای اعتباربخشی به این شعار داشت، فرصت کافی در اختیار او بود که چنین کند، اما میتوان تصور کرد که او تعمداً اجازه چنین کاری را نداد. اینکه مرحوم مهرجویی در بخشی از دوران یکساله اخیر موضعی ساده در حمایت از این شعار گرفته باشد، نمیتواند او را بهعنوان یک فعال و شخصیت محوری در این زمینه معرفی کند.
براساس اظهارنظر برخی از اهالی هنر و برخی اطلاعات «جوان» مستند بیبیسی از مرحوم مهرجویی اجازه پخش نداشت، مستدلترین دلیل اینکه چنین مستندی اگر اجازه مهرجویی را برای انتشار داشت بیبیسی آن را دقیقاً در سالگرد آشوب پخش میکرد و آن را به زمانی که ازنظر رسانهای «زمان مرده» برای مانور روی یک موضوع خاص به حساب میآید و فضای خبری جهان تحت تأثیر جنایات صهیونیستها در غزه قرار گرفته، موکول نمیکرد. بیبیسی حتی در حسرت مانور کافی روی «جایزه جنایتکاران نوبل صلح» که به تحریمخواه و تجزیهطلب ایرانی رسید، ماند و این جایزه زهرمار این شبکه و دریافتکننده آن که با هیاهوی کاذب رسانهای به این جایزه رسیده بود، شد.
برابر اخبار «جوان» که البته با توجه به فقدان مرحوم مهرجویی اصراری بر آن نداریم و میتوان آن را از بازماندگان و دوستداران منصف راستیآزمایی کرد یا به عقل سلیم و منطق واگذاشت، مرحوم مهرجویی در مقطعی به هر دلیلی دچار اشتباه استراتژیک در مورد آینده کشور شد و پس از فهم واقعیت و تسلط به آنچه بر مردم ایران گذشت، در شهریور ماه ۱۴۰۲ تذکر میدهد که «حق ندارند کار را در سالگرد مرگ مهسا امینی پخش کنند». اینکه بلافاصله پس از مرگ مهرجویی مستندی از او با مرام مردهخوری که در سابقه بیبیسی مکرر است، بدون اجازه پخش میشود، با آنکه میتوانستند آن را قبل از این پخش کنند، گواهی است بر آنچه «جوان» درباره مرحوم مهرجویی و دوری او از آشوب ادعا میکند، هرچند حمایتهایی از برخی چهرههای سلبریتی این آشوب داشته باشد. مهم آن است که داریوش مهرجویی در یکسال گذشته چنین نبود و با همه احترامی که برای آن مرحوم قائلیم و او را در گزارش قتل هولناکش، «جان سینمای ایران» نامیدیم، معتقدیم حتی اگر چنین اتهامی به مرحوم مهرجویی درباره برخی حرفهایش درست باشد، نه اهمیتی دارد، و نه نگاه ما را به سینماگر فقید عوض خواهد کرد.