حنایی که رنگ ندارد، تاریخ پاک نمی شود  

به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ اخراج اساتید دانشگاهی البته که موضوع تازه ای نیست و تاکنون از این قبیل پاکسازی ها در چهار دهه مختلف به دلیل تقریبا یکسان صورت گرفته است. اقدامی که رئیسی با صراحت آن را تایید می کند و در کنفرانس خبری اش نیز این اخراج ها و تعلیق سازی ها را مرتبط با مسائل سیاسی و فرهنگی و .... می داند و به نوعی از آن نیز حمایت کرده است. البته شرایط این روزهای کشور به نحوی است که اینگونه اقدامات به رویه ای قابل پیش بینی تبدیل شده است و اینکه گوش های مردم به شنیدن اخبار بد آنقدر عادت کرده است که خبر اخراج اساتید هم یکی از آن ها.

اما حقیقت این است، همانطور که اصولگرایان و دولت هایشان این روزها خود را با پاکسازی و اخراج اساتید انگشت نمای مردم کرده اند و ملت از خود می پرسند که به کدامین گناه با این نخبگان و فرهیختگان کشور چنین می کنید ؟ اصلاح طلبان نیز تلاش می کنند از فضای به وجود آمده به سود خود بهره ببرند.

آنچه دراین ماجرا عجیب است تلاش جریان اصلاح طلب به مصادره کردن مخالفت با این سبک و روش ازجمله اخراج استادان دانشگاه است. اخیرا هم که حسن روحانی با آن کارنامه عجیب و غریب نحوه برخوردها، کسی که اتفاقا از باعث و بانیان حجاب اجباری نیز در کشور است به یاد مردم و نارضایتیشان از شرایط افتاده است و از اخراج اساتید ابراز نگرانی کرده و گفته که این موضوع منجربه مهاجرت می شود. در کنار او اما چهره های خیلی اصلاح طلب تری نیز وجود دارند که همچون گذشته با نیت مطرح کردن خود و جناحشان دررسانه ها، برای نمایش بزرگ منشی اصلاح طلبان دست و پا می زنند و از اخراج امروز اساتید در دولت رئیسی انتقاد می کنند وخود را نگران از وضعیت موجود نشان میدهند و البته در کنار دولت رئیسی، دولت احمدی نژاد را هم یادآور می شوند و آن را با پاکسازی هایی که در آن زمان نیز در دانشگاه روی داد مقایسه می کنند. اگرچه همه این یادآوری های تاریخی درست است ، اما اصلاح طلبان به یک نکته اشاره نمی کنند و آن اینکه  خودشان زمانی دل درگرو این رویه مشمئز کننده داشتند و اتفاقا که از باعث و بانیان اخراج اساتید در دهه اول انقلاب به شمار میایند و حالا هم ژست روشنفکرانه به خود گرفتند و فریاد وامصیبتا سر میدهند. اصلاح طلبان حتما امثال عبدالکریم سروش را که امروز هم برای او سر و دست می شکنند و با ذوق در رسانه هایشان حرف هایش را پخش می کنند را یادشان هست که درعرصه انقلاب فرهنگی چه یکه تازی هایی میکرد و چگونه اساتید و دانشجویان را غرب زده می نامید مگر همین سروش نبود که می گفت دانشگاه‌ها باید «عطر و بوی اسلامی به خود بگیرند» و به این بهانه چه ها که نشد و چه خط قرمز هایی برای خودشان ترسیم کردند .

 اصلاح طلبان حتما که نمی خواهند اسامی اعضای اولیه ستاد انقلاب فرهنگی که بعد ها به شورای عالی انقلاب فرهنگی تغییر نام پیدا کرد را هم مرور کند. به غیر از امثال سروش،  سید محمد خاتمی رهبر و اسطوره اصلاح طلبان یکی از اولین اعضای آن به شمار میایند و همه می دانند که این چه معنایی دارد ؟ جالب اینکه رهبر اصلاحات که این روزها سرو کله اش موقع دیدن فیلم سینمایی هم پیدا می شود(!) همان کسی است که می گفت هنرپیشه‌های قبل از انقلاب اگر نماز هم بخوانند، نمازشان قبول نیست! و به غیر از اساتید و دانشگاهیان یکی ازحامیان ممنوع‌الکاری بازیگران قبل از انقلاب بود.

 به غیر از محمد خاتمی که البته وضعیت او در دهه اول انقلاب نشان میدهد که اصلا قرابتی با مثلا روشنفکری که این روزها که می نماید ندارد، به چهره هایی در ستاد انقلاب فرهنگی و شورای عالی انقلاب فرهنگی ابتدایی بر می خوریم که  بازهم  شاخصان اصلاح طلب بودند. درست ماننند محمد علی نجفی وزیر اصلاح طلب و شهردار سابق تهران ، محمد رحمتی وزیر راه دوران خاتمی، علی شریعتمداری وزیر فرهنگ دولت بازرگان، ایرج فاضل وزیر فرهنگ دولت موسوی. نگاهی به نخستین اعضای این ستاد و شورا نشان میدهد که اصلاح طلبان خود کم کار به اصلاح اساتید و فرهنگ کشور نداشتند و دراین امورکم دخالت نکردند که این روزها بی توجه به این سابقه، تصور می کنند با پاک کردن آن می توانند در شکل انسان های روشنفکر به مخالفت امروز به نقد اخراج اساتید بپردازند و جایی در دل مردم باز کنند. کسانی که به غیر از اقداماتی از جمله پاکسازی ها در بسیاری از اقدامات افراطی دیگر فرهنگی نقش ایفا کردند.

امید کاجیان، روزنامه‌نگار