واکنش ابوطالبی به اظهارات پوتین: بیانگر آرزوی تاریخی روسیه از دوره تزاری بود

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در مراسم امضای سند احداث خط ریلی راهبردی رشت_آستارا گفت: ایجاد مسیر مستقل و بدون ‌وقفه در حمل‌ونقل در مسیر شمال_جنوب برای ما مهم است.وی ادامه داد: طرح اتصال بنادر روسیه در حاشیه دریای بالتیک به بنادر ایرانی در حاشیه دریای خلیج‌فارس، بعد از ۲۰ سال عملی می‌شود و کالاهای تجاری از طریق این مسیر ظرف ۱۰ روز منتقل می‌شود در صورتی‌که در حال‎‌حاضر بین ۳۰ تا ۴۵ روز زمان می‌برد.

به گزارش دیده بان ایران؛ حمید ابوطالبی، مشاور سیاسی رئیس جمهور سابق در واکنش به اظهارات ولایمیر پوتین نوشت:

اظهارات رئیس جمهور روسیه در مراسم امضای توافقنامه راه‌آهن رشت-آستارا بیانگر تحقق کامل «آرزوی تاریخی روسیه از دوره تزاری» و تحولی سیاسی-امنیتی به جای امری اقتصادی- تجاری بود .چرا که وی هدف کریدور را اتصال «بنادر دریای بالتیک» به «خلیج فارس واقیانوس هند» دانست.

حلقه مفقوده تحقق این آرزوی تاریخی به ارتباط ریلی «مسکو - سنت‌پترزبورگ» به خلیج فارس در سال ۱۹۴۱ و گسترش راه‌آهن شوروی تا مرز آذربایجان با ایران و امتداد آن از آستارا تا رشت باز میگردد که به دلیل جنگ سرد متوقف گردید. اکنون مسیر آستاراخان در دریای خزر وآسیای میانه به چابهار فعال است.

اما تفاهم نهایی برای تکمیل مسیر غربی، در سفر رییس دولت ایران به مسکو در سال گذشته صورت گرفت، و طرفین برسریک خط اعتباری ۵میلیارد یورویی برای چندین پروژه عمرانی درایران به توافق رسیدند. سپس مقامات روسیه و ایران راه آهن رشت–آستارا را یکی از پروژه‌های مشمول این توافق روسیه و ایران دانستند.

اهمیت این مسیر پس ازحمله روسیه به اوکراین و اعمال تحریم‌های گسترده غرب علیه روسیه و بخصوص با پیوستن فنلاند به ناتو دوچندان شده، و کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال– جنوب (INSTC)، وضعیتی کاملا استراتژیک برای روسیه یافته بود؛ آنچه که راه‌آهن رشت –آستارا بخش مهمی ازآن تلقی میگردد.

هرچنداهمیت استراتژیک این مسیراکنون دیگر اتصال تجاری آسیا به اروپا نیست، زیرابابحران اوکراین ‌وقطع ارتباط روسیه با اروپا چنین ضرورتی به جهت تحریم‌ها حداقل درکوتاه مدت وجودندارد. بلکه اهمیت این مسیر، رهاندن روسیه از خطر محاصره شدن در دریای بالتیک است؛آنچه آقای پوتین به صراحت بیان نمود.

چراکه تحولات جدید استراتژیک در عرصه جهانی بویژه هراس روسیه از محاصره شدن در دریای بالتیک با پیوستن فنلاند وسپس سوئد به ناتو؛ وانتقال مرکز ثقل تحرکات نظامی غرب به اقیانوس آرام و دریای چین و اتصال به AUKUS، خلیج فارس را اکنون به تنها راه خروجی استراتژیک روسیه و چین تبدیل کرده است.

آنگونه که چین با ابتکار امنیت جهانی خود (Global Security Initiative) بکوشد با برقراری امنیت و ثباتِ شاهراه انرژی درخلیج فارس این وضعیت راتامین نماید؛ و روسیه هم باتکمیل راه آهن شمال جنوب بخواهدخودرا از بن‌بست دریای بالتیک برهاند. اگرچه نقاط چالشی دیگری نیز هنوز در تحقق این آرزو هست!!