ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه: از اینکه سینماگران غربزده به جشنواره فیلم فجر نمی آیند،خم به ابرو نیاورید

به گزارش  سایت دیده بان ایران؛ ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه نوشت: از سال های میانی دهه ی هفتاد بود که فضای پاک و منزه جشنواره به سمت غربی شدن پیش رفت و مضامین انسانی نشأت گرفته از انقلاب را برنتابید. از طرف دیگر، بازیگرانی که سال ها پیش با بازی در آثار برجسته اکنون به چهره ای شاخص بدل شده بودند دیگر حاضر نشدند تا با دستمزدهای سابق به کار خود ادامه دهند و قصد داشتند با برندسازی از خویش هزینه ی تولید فیلم ها را بالا ببرند و عملاً بازیگرسالاری را در درون این سینما رواج دهند.

بنابر گزارش دیده بان ایران؛ روزنامه جوان یکی از تاثیرات بدی که این اتفاق رقم زد این بود که توجه به فرم سینمایی و مضمون آثار در مرتبه ی بعدی قرار گرفت و کار کاسبکارانه به صورتی همه جانبه تمام ابعاد سینمای جشنواره را در بر گرفت. دیگر کم تر کسی به کُنه اثر توجه می کرد و تمام فکر و ذکر خویش را به این مهم معطوف می دانست و برای بردن سهم بهتر و بیشتر در فصل های مهم اکران فرم جشنواره را پُر می کرد؛ به همین خاطر فیلم هایی به فستیوال فجر راه یافتند که نه با متر و معیار انقلاب هم راستا بودند و نه ربطی به آثار جشنواره ای داشتند. در نتیجه ما با سیل فیلم هایی در جشنواره مواجهیم که بر اساس هر پارامتری «نباید» در بزرگ ترین رخداد فرهنگی ما حضور داشته باشند و در بهترین حالت در طول سال اکران شوند.

گروهی هم بودند که در سال های میانی دهه ی هشتاد به این سو از پلکان جشنواره ی فجر استفاده کردند تا با ضربه زدن به فرهنگ کشور خود به حضوری گلخانه ای در جشنواره هایی نظیر: کن، ونیز، تورنتو، لوکارنو و به خصوص برلین دلخوش کنند.البته کاسبی این گروه ارتباط مستقیمی با اتفاقات سیاسی کشور پیدا می کند.هر وقت مسئله ای التهاب درون اجتماع را شعله ور کند این افراد و آثارشان بولد می شود و هر وقت خبری نباشد کسی تحویل شان نمی گیرد. پس از فتنه ی سال ۸۸ بود که خبرهای -ولو اندکی- از گوشه و کنار سینما برای تحریم این رخداد بزرگ فرهنگی به گوش رسید. عده ای که تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمی رسید تصمیم گرفتند که درجشن عید نوروز سینمای ایران حضور نداشته باشند و این رویداد را تحریم کنند. حتی رسانه های معاند خارج نشین هم نتوانستند با رپرتاژهای خود اتخاذ این تصمیم توسط برخی از سینماگران را بزرگ جلوه دهند و حضور گسترده ی دیگر سینماگران عملاً خللی در برگزاری جشنواره ایجاد نکرد.
موج اوّل تحریم ها در سال ۹۸ شکل گرفت و باز هم هیچ غنیمتی نصیب جماعت تحریم کننده نشد. بودند بازیگران، فیلم سازان و منتقدینی که پیش از شروع فستیوال در اقدامی احساسی دست به تحریم فجر زدند ولی تمام شان در دالان کاخ جشنواره رویت شدند. بخش عظیمی از منتقدینی که آتش بیار معرکه بودند هم در جلوی صف متقاضی ورود به جشنواره شدند.

نباید از عدم مشارکت سینماگران غرب‌زده در فجر امسال خم به ابرو آورد. دیکتاتورهای عرصه‌ی فرهنگ باید بدانند که جای‌شان با افراد باسواد و جوان از سراسر کشور پُر می‌شود و دیگر انحصاری به ایشان تعلق ندارد که به‌واسطه‌ی آن برای صاحب خانه چشم و ابرو بیایند. 

موج دوّم هم قرار است که امسال شکل بگیرد ولی همه می دانیم که این روش،روشی محتوم و شکست خورده است ولی بدنیست برای گرفتن زهر اقدامات احتمالی این افراد درآینده استراتژی پذیرش فیلم ها در جشنواره را تغییر دهیم.
سلبریتی پروری هیچ نسبتی با انقلاب ما ندارد و اعتبار بخشیدن به این افراد فرقه گرایی را در بزرگ ترین جشن فرهنگی ما رواج داده و مضامین مصفای انقلابی را به محاق می برد.
گره زدن مسئله ی اکران به حضور فیلم ها در فجر اتفاق خوشایندی نیست و موجب فربه شدن جشنواره می شود و حضور آثار بی کیفیت و گیشه ای باعث می گردد تا فستیوال به دورهمی سینمای ایران تغییر جهت دهد و از اعتبار بیفتد.
از طرف دیگر کمیت جوایز اهدایی بسیار بالاست و حتی شامل حوزه های تخصصی و فنی هم می شود که این امر در دیگر فستیوال ها به هیچ وجه جایی برای عرضه ندارد. تعداد جوایز اصلی در کن به ۱۰ عدد نمی رسد ولی به طور مثال در یک دوره ما برای اهدای جایزه به بهترین بازیگر نقش اوّل زن دو سیمرغ اهدا کردیم که در نوع خود عجیب و غریب به نظر می رسد!
در نهایت هم نباید از عدم مشارکت سینماگران غرب زده در فجر امسال خم به ابرو آورد. دیکتاتورهای عرصه ی فرهنگ باید بدانند که جای شان با افراد باسواد و جوان از سراسر کشور پُر می شود و دیگر انحصاری به ایشان تعلق ندارد که به واسطه ی آن برای صاحب خانه چشم و ابرو بیایند. جشن بزرگ فرهنگی انقلاب اسلامی جایی برای عرض اندام سلبریتی ها نیست.