محمدرضا بادامچی: نیازمند تغییر نگاه به مسئله اشتغال هستیم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران؛ محمدرضا بادامچی، نماینده تهران و عضو کمیسیون اجتماعی در خصوص تازه ترین اقدامات دولت و مجلس در حل معضل بیکاری در گفت و گو با روزنامه بهار اظهار داشت: «ما باید باور کنیم که روی پای خودمان میتوانیم بایستیم و با پول کم یک شغل کوچک را راه‌اندازی کنیم و غیر از خودمان برای چند نفر دیگر نیز شغل ایجاد کنیم.» 

مشروح این گفت و گو در پی می آید:

در وضعیتی به سر می‌بریم که حتی رئیس‌جمهور هم بر وجود بحران بیکاری اذعان دارند. در چنین شرایطی مجلس، در دولت و مجلس اراده مشخصی برای مقابله با بحران بیکاری مشاهده می‌کنید؟

در آذر ماه لایحه ای به مجلس فرستاده شد برای اشتغال روستایی تا بر مبنای آن، مجلس از محل صندوق ذخیره ارزی، یک و نیم میلیارد دلار جهت ترمیم اشتغال روستایی در اختیار دولت بگذارد که این لایحه بلافاصله تصویب شد.

این موضوع ناشی از دغدغه مجلس و دولت در زمینه اشتغال است. ما بر لزوم حمایت از واحدهای کوچک اشتغال و اشتغال در روستا تاکید داریم و با اجرایی شدن این لایحه که به‌زودی اتفاق می‌افتد تاثیرات آن را به‌زودی خواهیم دید.

انگیزه شما از تشکیل فراکسیون کار چه بود؟

نمایندگانی که فراکسیون کار مجلس را تشکیل داده اند که من هم یکی از آن‌ها هستم. ما در حال حاضر ما شاهد یک گذار در شرایط کار هستیم. در چند دهه گذشته دولت ها کوچک بودند و تعداد فارغ التحصیلان کم بود به همین جهت فارغ التحصیلان جذب بازار کار می‌شدند. اما در حال حاضر که واحدهای آموزشی گسترش پیدا کرده و نیروهای ما جوان هستند و در  اکثر خانواده ها چند تحصیل کرده مقطع لیسانس یا فوق لیسانس وجود دارد و در همین حال این ظرفیت در دولت وجود ندارد که همه را استخدام کند باید به دنبال راهکارهای جایگزین بود.

از دیگر مسائل ما این است که در سال های گذشته واحد های تولیدی ما با مدیریت های غیر کارآمد تحلیل رفته‎اند و نتوانسته‌اند در روند اشتغال نقش خود را به صورت درست ایفا کنند. بنابر این کار کم شده و آرام آرام جمع شده است به دلیل بی مبالاتی های دو دولت گذشته و ناکارآمدی واحدهای تولیدی ساختار اشتغال ما به شدت ضربه خورده است و در حال حاضر خواسته های کاری تحصیل کرده هایما تلنبار شده است. به این دلایل ما نیازمند یک گذار جدی در شرایط اشتغال هستیم. چنین نیازی تشکیل یک فراکسیون تخصصی در زمینه اشتغال را ضروری می‌کرد. 

لوازم این گذار یا تغییر ساختار چیست؟

تمام دغدغه ما از تشکیل این فراکسیون این است که ذهنیت دولت را در زمینه اشتغال تغییر دهیم. به صورتیکه همه به دنبال استخدام شدن نباشند بلکه کارهای کوچکی راه بیاندازند و در واقع کارآفرینی کنند. برای ایجاد این ذهنیت باید کسب و کار تسهیل شود. به این دلیل که میدانیم تمام صنایع کاری ابتدا از کارهای خانگی شروع شده و رشد کرده و کمک کمک با حمایت دولت ها تبدیل به صنعت کار شده اند.

در این زمینه به‌طور مشخص چه اقداماتی صورت گرفته است؟

اتحادیه‌ای شکل گرفته به نام اتحادیه مشاغل خانگی و در آن تمام ارگان‌هایی که به نوعی در ایجاد کار نقش دارند حضور دارند و در جلسات این اتحادیه الگوهای جدیدی برای اشتغال طرح می‌شود.مثلا در یکی از جلسات بحثی که عنوان شد این بود که مشاغل خانگی به طور غریزی در تمام خانواده ها وجود دارد و در خانواده های مناطق مرزی بیشتر می‌توان این موضوع را دید. اگر دولت بتواند این مشاغل را حمایت کرده و وامهایی با نرخ سود پایین در اختیار آنها قرار داده شود و تولیدات آنها را با نظر خودشان به بازار های مرزی ببریم، این موضوع در بین جوامع جا باز می‌کند و از طریق همین بازارچه های مرزی می‌توانیم تولیدات را صادر کنیم و به راحتی می‌توان چند میلیون شغل ایجاد کرد.ولی این الگوی جدید شدیدا به حمایت همه جانبه دولت و مجلس نیاز دارد و در حال حاضر در حال پا گرفتن است.

ساختار حمایت از مشاغل خانگی عملی شده یا هنوز در حد حرف است؟

خیر. عملی شده است و دیده شدهکه در مدت خیلی کم متقاضیان خیلی زیادی داشته است. اما چیزیکه هست، این است که ما از نظر فرهنگی بیشتر به تغییر نیاز داریم تا سایر جنبه‌ها. ما باید باور کنیم که روی پای خودمان میتوانیم بایستیم و با پول کم یک شغل کوچک را راه‌اندازی کنیم و غیر از خودمان برای چند نفر دیگر نیز شغل ایجاد کنیم. در واقع تمام ذهنیت ها در همین خلاصه می‌شود. به ویژه اینکه ما دارای یک فرهنگ فرهیخته قدیمی هستیم. واحدهای آموزشی باید جوری تربیت شوند که به فرهنگ قدیمی ما توجه داشته و آن را در حال حاضر مدرن کنند. در واحدهای آموزشی باید از رشته های غیرکارآمد که بدون ایجاد مهارت در افراد آن‌ها را وارد جامعه می‌کنند دوری کنیم. باید آن‌ها را از همان نوجوانی به جای تحلیل انرژی اماده کنیم تا مهارتی را یاد بگیرند و تحصیلاتشان را در کنار آن با بارور کردن همان مهارت ها پیش ببرند. ما می‌توانستیم پایه هایی را که در حال حاضر کشور ما نیاز دارد به دوش همین جوانان پی ریزی کنیم نه این‌که ما از این کشور و آن کشور نیازمند کمک باشیم. 

برنامه‌ریزی آموزشی میان‌مدت و بلندمدت است، در کوتاه‌مدت چه می‌شود کرد؟

در روستاها مشاغل کوچک با سرمایه های کم شکل می‌گیرد به ویژه روستاهایی که دارای قدمت فرهنگی و تولیدی قدیمی هستند، اگر این بودجه‌ای که برای مشاغل روستایی تخصیص داده شده را بتوان خوب هدایت کرد خیلی می‌تواند کمک کننده باشد. به دلیل نبود شغل و وجود برخی مشکلات در روستاها جوانان به شهر ها سرازیر می‌شوند و شهرها هم که با کمبود شغل مواجه است. همین موضوع موجب سر افکندگی ما است. ولی اگر ما بتوانیم با آوردن بودجه مشاغل خانگی و شغل، روستاها را تقویت کنیم مسلما خیلی تاثیر خواهد داشت. 

تاثیر سریع؟

تاثیر کمی تدریجی است و با کم‌کاری‌هایی که در گذشته صورت گرفته کمی با مشکلات روبه رو هستیم. اما شدنی است. همه‌ی کشور های پیشرفته صنعتی که در حال حاضر الگوی اقتصادی دارند از همین جاها شروع کرده‌اند. همین پتانسیل های بالقوه کشورشان را تقویت کرده اند تا توانستند آنها را بارور کرده و نیازشان را رفع کنند. اگر به طور جدی این موضوع را پیگیری کنیم من فکر میکنم بتوان مشکلات شغلی را بر طرف کرد.در حال حاضر آموزش های فنی حرفه ای مدرن یکی از نیازهای کشور است که باید از هر گوشه و کنار بودجه کم کنیم و به این آموزش ها بپردازیم یعنی در واقع شنا کردن را به جوانان بیاموزیم.